Θα συμφωνήσω μαζί σας, πως για να είναι ολοκληρωμένο ένα κείμενο για τον"άνθρωπο - ποιητή Μαρξ", θα πρέπει να λέει και "δυο κουβέντες" και για το άλλο "σκέλος". Το πρώτο. Το "κινητήριο". Για τις μάζες και τα δικά τους "ποιήματα"...

Κατακλυζόμαστε από τους ντελάληδες του "ατομικισμού" και της φιλοσοφίας των "προσωπικοτήτων" και πρέπει να 'μαστε προσεχτικοί, εμείς οι "επιμένοντες", όπως μας αποκαλείτε, γιατί "μας περιμένετε με το όπλο στο χέρι".

Πρέπει, λοιπόν, εμείς, να είμαστε - διπλά - "καθαροί", για το ρόλο του ατόμου στην ιστορία και να μην αφήνουμε, έστω, από κεκτημένη ταχύτητα, να εννοηθεί - για τους κακόπιστους - πως του "δίνουμε" περισσότερα από αυτά, που του πρέπουν...

"Η κινητήρια δύναμη της ιστορίας δεν είναι το άτομο, αλλά οι μάζες". Και θέλω να το τονίσω αυτό, σήμερα, γιατί μιλώντας για τον "αγαπημένο μου φίλο", την περασμένη βδομάδα, ήταν "παράλειψη", που - το εννοούσα, μεν αλλά - δεν το είπα.

Ετσι, ερμηνεύσατε και το γραπτό μου στραβά! Το θεωρήσατε σαν "ομολογία" στην "αναγνώριση" της "ατομικότητας". Εγώ, άλλα πράγματα είχα στο μυαλό μου... "Οταν προσχωρήσαμε, στη μυστική οργάνωση των κομμουνιστών, έγραφε ο Μαρξ στον Μπλος, για τον ίδιο και τον Ενγκελς, θέσαμε σαν όρο να εξαφανιστεί από το καταστατικό κάθε τι που θα μπορούσε να συμβάλει στη λατρεία των προσωπικοτήτων". Αυτά είχα, εγώ στο μυαλό μου.

Η θεωρία για τις "σημαντικές προσωπικότητες", η αντίληψη για τους "ήρωες", τους "σοφούς", τους "χαρισματικούς", όπως λέμε στις μέρες μας, που παρεμβαίνουν στα δρώμενα και τα καθορίζουν, "σύμφωνα με τις επιθυμίες" τους, συμπληρώνεται, το ξέρετε, με την - αντιδραστική - αντίληψη για το "παθητικό πλήθος". Πρώτος ο Μαρξ, και μετά ο Λένιν, χτύπησαν αλύπητα, και αυτή την άποψη, για τη "βούληση των σοφών" και την "παθητικότητα των μαζών".

Εμείς, οι "επιμένοντες", γνωρίζουμε, πως η "εσωτερική κίνηση ύλης", που φώναζε ο Επίκουρος, και της κοινωνίας, που πρόσθεσε ο Μαρξ, αυτή η "δραστηριότητα των τάξεων", είναι που καθορίζει την ιστορία. Και αυτό, φαίνεται, για τους κακόπιστους, πρέπει να το τονίζουμε με κάθε ευκαιρία. Γιατί, στις μέρες μας, η "Ανασύνταξη των μαχητών", ερμηνεύεται - από σας - σαν "παθητικότητα" και "αδιαφορία", γιατί - σας - βολεύει!

"Εκλεκτές προσωπικότητες και εκλεκτές σκέψεις μπορεί να εξαφανιστούν, αν αντιτάσσονται στις ανάγκες της κοινωνίας", μην το ξεχνάτε, αυτό, αγαπητέ μου!

"Η επαναστατική πάλη βοηθάει κ α ι τις προσωπικότητες να επιδρούν και να σημαδεύουνε, ανάλογα με το μέγεθός τους - και στα ιστορικά γεγονότα". Ποτέ από μόνες τους - και πολύ περισσότερο - ερήμην των μαζών, δεν μπορούν να παίξουν τον ιστορικό ρόλο τους.