Ο υπεύθυνος ειδήσεων (από το Ράδιο των Κρατουμένων) στη φυλακή της Λευκάδας μας ξύπνησε ανήσυχος. Ηταν ακόμη άγρια νύχτα. Ο σταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" μετέδωσε την είδηση ότι "τα ανδρείκελα των Αμερικανών πήραν γκαγκστερικά και εκτέλεσαν τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του".

Η τελευταία είδηση μας μαρμάρωσε. Ενας δάσκαλος συγκρατούμενος άρχισε να τραγουδάει το "πέσατε θύματα αδέλφια εσείς" σε λίγο βούιζε όλη η φυλακή. Με απόφαση της ομάδας της φυλακής των κρατουμένων, κατεβήκαμε σε απεργία πείνας διαρκείας: Με χωνιά καταγγείλαμε στο λαό της Λευκάδας το έγκλημα και με τηλεγραφήματά μας καταγγείλαμε την κυβέρνηση και το παλάτι σ' όλο τον κόσμο για τη δολοφονία που επέβαλαν οι Αμερικάνοι καταχτητές.

Στις 3 Απρίλη 1952 η διεύθυνση της φυλακής έκανε πειθαρχική μεταγωγή 10 κρατουμένων στις φυλακές της Κέρκυρας. Δεμένοι στο καράβι και με φουρτούνα σ' όλη τη διαδρομή. Μας άδειασαν στο λιμάνι δεμένους, και φορτωμένοι τα πράγματά μας διασχίσαμε την πόλη μέχρι τη φυλακή. Υστερα από εξονυχιστική έρευνα περάσαμε 8 σιδερόπορτες μέχρι τα κελιά. Μας μοίρασαν στις ακτίνες της φυλακής, εμένα μ' έβαλαν στη Θπου είχε κρατηθεί ο Μπελογιάννης. Ο συγκάτοικός μου με ρώτησε από πού είμαι. Οταν του είπα από τον Πύργο της Ηλείας μου είπε - αυτά τα άγια χώματα βγάλανε έναν άγιο άνθρωπο, τον Νίκο Μπελογιάννη. Οταν τον φέρανε εδώ νιώσαμε άνθρωποι, μιλήσαμε μεταξύ μας. Ο Μπελογιάννης μέσα σ' εκείνες τις συνθήκες της προσωπολατρίας, όπου περνούσε έβαζε θεμέλια δημοκρατικής - λενινιστικής - συλλογικής λειτουργίας, έδινε το πραγματικό νόημα της μαρξιστικής φιλοσοφίας.

Η χώρα μας έχασε έναν οραματιστή της δικαιοσύνης, έναν πραγματικό άνθρωπο! Τον γνώρισα από κοντά το 1945 στα τυπογραφεία της εφημερίδας "Μαχητής" όργανο της ΝΕ του ΕΑΜ Ηλείας, στην οποία εργαζόμενοι εθελοντικά. Θαύμασα το θάρρος του όταν ήρθαν έξω από την πόρτα 70 - 100 παρακρατικοί (δυο βήματα από το σπίτι του Στεφανόπουλου) και μας απειλούσαν. Πήρε έναν κύλινδρο από το πιεστήριο και εγώ ένα σίδερο και ήμασταν αποφασισμένοι να μην τους αφήσουμε να ξανασπάσουν το τυπογραφείο, όπως έκαναν την προηγούμενη μέρα. Τον είδα άλλη μια φορά σε σύσκεψη. Ηταν εισηγητής για το οργανωτικό. Οποιος βρέθηκε σε αυτή τη δουλιά δε θα ξεχάσει ποτέ αυτή την πνευματική πολιτική φυσιογνωμία. Αφησε δημιουργικό έργο. Ο λαός μας τον στερήθηκε, με τον άδικο χαμό του.

ΛΑΜΠΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ