"Εις ό,τι αφορά τον αντικειμενικό προσδιορισμό του εισοδήματος, κατ' αρχήν, δεν είναι σωστό άλλοι πολίτες να φορολογούνται και άλλοι να μη φορολογούνται". Ποιος τα λέει τα παραπάνω; Μα ο αξιότιμος πρόεδρος του ΣΕΒ (!) Ιάσ. Στράτος,ο οποίος έσπευσε από τους πρώτους να "καταδικάσει" τις κινητοποιήσεις των επαγγελματοβιοτεχνών και των αγροτών. Ειδικά μάλιστα, για τους δεύτερους, υπήρξε δριμύτατος, αφού αποφάνθηκε: "Θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι πολίτες δεν έχουν μόνο δικαιώματα, έχουν και υποχρεώσεις. Το οποίο σημαίνει ότι η ελευθερία κινήσεων του ενός δεν μπορεί να εμποδίζει την ελευθερία κινήσεως του συνόλου". Για να καταλήξει: "Ο σωστός τρόπος (διεκδίκησης των αιτημάτων των αγροτών) είναι να γίνει ένας διάλογος...". Βέβαια, μάλλον δεν ήταν εν αγνοία του Ιάσ. Στράτου η τακτική της κυβέρνησης να μη συνδιαλέγεται με τους εκπροσώπους των αγωνιζόμενων αγροτών, αλλά με τις δοτές ηγεσίες των αγροτικών οργανώσεων και τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Πολύ περισσότερο, δεν είναι εν αγνοία του ότι αυτός ο κάλπικος "φιλελευθερισμός" του να "κάτσουμε να τα βρούμε" ισχύει σε ολίγες των περιπτώσεων. Οπως για παράδειγμα, στις περιπτώσεις εκείνες που οι μεγαλοβιομήχανοι "συζητούν" μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, το πώς, μαζί με τους κάθε λογής μεσάζοντες, θα "αρμέξουν" τους αγρότες και θα "γδύσουν" τους καταναλωτές.Αντί άλλων αποδεικτικών στοιχείων, ως προς το παραπάνω, είναι αρκετά τα όσα ενδιαφέροντα είχε αποκαλύψει ο "Ρ" πέρσι, τέτοιον καιρό, και τα οποία αφορούν τις τιμές με τις οποίες φεύγουν τα αγροτικά προϊόντα από τους παραγωγούς και τι τιμές με τις οποίες φτάνουν στους καταναλωτές μετά την... παρεμβολή των μεγαλοβιομηχάνων και των μεσαζόντων.

Πατάτες

Σύμφωνα, λοιπόν, με στοιχεία του 1994,ένα κιλό πατάτες πωλείται με τη μορφή τσιπς σε τιμή αυξημένη κατά 4.136% από εκείνη που πούλησε ο παραγωγός το προϊόν του! Γιατί; Μα γιατί ο παραγωγός, αν και πουλά το προϊόν του κατά 50 δραχμές το κιλό, ο καταναλωτής αγοράζει το ένα κιλό των τσιπς προς 2.118 δραχμές (ένα πακετάκι τσιπς "Tasty" των 85 γραμμαρίων πωλούνταν στις αρχές του 1994 προς 180 δραχμές, που συνεπάγεται ότι ένα κιλό τυποποιημένου προϊόντος φτάνει τις 2.118 δραχμές). Οσο για το ποιος καρπώνεται τη διαφορά, είναι ηλίου φαεινότερον. Συναγωνίζονται στο "άρμεγμα" βιομήχανοι και μεσάζοντες,αφού προηγουμένως έχει αφαιρεθεί το (αδιευκρίνιστο αν φτάνει στα ταμεία του κράτους) ποσό του ΦΠΑ. Τα κέρδη της "Tasty" που το 1991 ήταν 977 εκατ. δραχμές και το 1992 έφτασαν στα 2,4 δισ. δραχμές, μάλλον μιλούν από μόνα τους.

Γάλα - τυρί

Ο καταναλωτής πληρώνει το φρέσκο γάλα κατά 168% ακριβότερα - μετά την αφαίρεση του ΦΠΑ - από όσα πληρώνει ο γαλακτοβιομήχανος στον κτηνοτρόφο για την αγορά της πρώτης ύλης. Οσο για την τιμή της φέτας, φτάνει στον καταναλωτή ακριβότερη κατά 120% σε σχέση με το ποσό που αμείβεται ο παραγωγός. Πώς σχολιάζονται τα παραπάνω από τους βιομηχάνους; "Πράγματι, είναι πολύ μεγάλη η απόσταση μεταξύ του κόστους πρώτης ύλης και της λιανικής τιμής", δήλωνε για το θέμα στο "Ρ" ο ιδιοκτήτης της ΦΑΓΕ, Κ. Φιλίππου. Ο τελευταίος έριχνε, βέβαια, την ευθύνη στους μεσάζοντες. Μόνο που η πορεία των κερδών της ΔΕΛΤΑ (από 442 εκατ. το 1991 πήγαν στα 6,3 δισ. δραχμές το 1992 και 5,5 δισ. το 1993) δείχνει ότι μεταξύ εκείνων των υπευθύνων για την αισχροκέρδεια που "ξέχασε" ο κ. Φιλίππου (τα κέρδη του οποίου από 422 εκατ. το 1992 έφτασαν τα 761 εκατ. το 1993) ανήκουν και οι ιδιοκτήτες των γαλακτοβιομηχανιών.

Ντομάτα

Ενα ακόμα στοιχείο που δείχνει τη... δεινή θέση των βιομηχάνων και συγκεκριμένα εκείνων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της τυποποίησης προϊόντων ντομάτας, είναι εκείνο που αφορά τη σύγκριση της τιμής που αγοράζουν οι εν λόγω βιομήχανοι και της τιμής που πουλούν. Ούτε λίγο ούτε πολύ, στις αρχές του 1994, η "ψαλίδα" ανάμεσα στην τιμή κόστους της πρώτης ύλης για ένα κουτί αποφλοιωμένης ντομάτας των 280 γραμμαρίων και στη λιανική τιμή πώλησης του προϊόντος, έφτανε το 5.185%! Οσο για τον πελτέ έφτανε στον καταναλωτή κατά 350% ακριβότερα από όσα πλήρωνε ο βιομήχανος στον ντοματοπαραγωγό για να αποσπάσει το προϊόν του. Αν σε όλα αυτά προστεθεί ότι από τις 28 δραχμές που πληρωνόταν το κιλό ο παραγωγός πέρσι, ο βιομήχανος έβγαζε από την τσέπη του μόνο τις 10 δραχμές, αφού οι υπόλοιπες έμπαιναν στην άλλη του τσέπη με τη μορφή επιδότησης, εξηγείται γιατί ο κύριος Στράτος θέλει να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν...

Καπνός

Εδώ η γλώσσα των αριθμών είναι αμείλικτη. Ενα πακέτο τσιγάρα των 400 δραχμών, το 1994 - χωρίς τους φόρους και την προμήθεια των πρατηριούχων - οι καπνοβιομηχανίες το πουλούσαν στον καταναλωτή με τιμή που είναι μεγαλύτερη κατά... 8.839% (!!!) συγκριτικά με την τιμή που αγόραζαν από τους καπνοπαραγωγούς την πρώτη ύλη, δηλαδή, τον καπνό που απαιτείται για την παραγωγή του πακέτου. Η παραπάνω αστρονομική "ψαλίδα" ανάμεσα στην τιμή κόστους και στην τιμή πώλησης προκύπτει: α) αφού αφαιρεθούν όλα τα ενδιάμεσα στάδια επιβάρυνσης της τιμής, όπως τα φοροχαράτσια που έχει επιβάλει ο δικομματισμός στο όνομα της "υγείας του λαού" κλπ. και β) αφού συνυπολογιστεί ότι ο καπνοβιομήχανος από τις 760 δραχμές που έδινε στον καπνοπαραγωγό για ένα κιλό καπνού, δεν πλήρωνε από την τσέπη του παρά μόνο... 45 δραχμές, αφού τα υπόλοιπα τα παίρνει πίσω με τη μορφή της κοινοτικής επιδότησης. Είναι εμφανές, λοιπόν, ότι το τσιγάρο δε "βλάπτει την υγεία" όλων. Οι συνήθως εκτιθέμενοι στις βλαβερές του συνέπειες είναι οι καπνοπαραγωγοί και οι καταναλωτές. Οσο για τους βιομηχάνους τα κέρδη του "Παπαστράτου" (5,6 δισ. το 1992 και 5,3 δισ. το 1993) και του "Καρέλια" (2,9 δισ. το 1992 και 3 δισ. το 1993) δείχνουν ότι τελούν υπό καθεστώς... ανοσίας.

Βαμβάκι

Αν για την παραγωγή, αλλά και την αγορά ενός προϊόντος, ισχύει ότι "οι καταναλωτές και οι αγρότες σφάζονται με το βαμβάκι", αυτό δεν είναι άλλο από το... βαμβάκι και εν προκειμένω το φαρμακευτικό. Εδώ τα στάδια της "αρπαχτής" είναι πολλά. Συγκεκριμένα, ενώ οι ιδιοκτήτες των εκκοκκιστηρίων πληρώνουν από την τσέπη τους για την αγορά ενός κιλού βαμβακιού 40 δραχμές (τα υπόλοιπα τα παίρνουν από την επιδότηση), αφού το επεξεργαστούν το πουλούν κατά 314% ακριβότερα... Κατόπιν, παρεμβάλλεται ο χονδρέμπορας, ο οποίος πουλάει στο λιανοπωλητή με τιμή αυξημένη από την τιμή κόστους κατά 74% - 147%. Οσο για τον καταναλωτή, που πάει πια να αγοράσει το προϊόν από τους χώρους λιανικής πώλησης, το πληρώνει με τιμή αυξημένη μέχρι και 85% σε σχέση με εκείνη που διατίθεται το βαμβάκι στο χονδρεμπόριο. Κατά τα άλλα, εκείνοι που θησαυρίζουν, κατηγορούν τους βαμβακοπαραγωγούς για ασέβεια προς το κοινωνικό σύνολο!

Οσο για το βαμβάκι που χρησιμοποιείται στην κλωστοϋφαντουργία, αρκεί ίσως να σημειωθεί ότι το εκκοκκιστήριο πουλά στο κλωστήριο ένα κιλό επεξεργασμένου προϊόντος σε τιμή που είναι αυξημένη από 90% - 159% σε σχέση με εκείνη που πλήρωσε στον παραγωγό. Από το κλωστήριο, βέβαια, και πέρα η "ψαλίδα" μεταξύ τιμής παραγωγού και βιομηχανικής τιμής διάθεσης των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων είναι ασύλληπτη. Κάτι ξέρει γι' αυτό ο νυν ευρωβουλευτής της ΝΔ και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, Στ. Αργυρός, που τα κέρδη του το 1992 έφτασαν τα 834 εκατ. δραχμές.

Στάρι

Ισως το πλέον "αμαρτωλό" κύκλωμα, αποκαλυπτικό για το "γδύσιμο" αγροτών και καταναλωτών από τους "αετονύχηδες", είναι το κύκλωμα στάρι - αλεύρι - ψωμί. Πώς αποτυπώνεται σε αριθμούς η ληστεία; Ο παραγωγός μπορεί να πωλούσε πέρσι το 1 κιλό στάρι προς 40 - 45 δραχμές, αλλά οι αλευροβιομήχανοι το πωλούσαν στους τόπους παραγωγής ψωμιού με αύξηση ύψους μέχρι και 72%. Οσο για τους καταναλωτές, είναι το τελευταίο θύμα του κρίκου, αφού αγοράζουν το ψωμί κατά 240% ακριβότερο από όσο κοστίζει το αλεύρι που απαιτείται για την παρασκευή και κατά 655% ακριβότερα από το στάρι που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή αλευριού!

Σταφύλια

- - - - - - - - -

"Οίνος ευφραίνει καρδίαν" και κυρίως των βιομηχάνων, των πολυεθνικών και των μεγαλεμπόρων, που αναδεικνύονται σε πρωταθλητές στο κυνήγι του κέρδους. Αντί άλλης αποδείξεως, αρκεί να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΟΣΟΕ, μια φιάλη λευκού ξηρού κρασιού των 0,75 λίτ. δεν κοστίζει πάνω από 75 δραχμές. Τι συμβαίνει, όμως, από εκεί και πέρα; Η χονδρική τιμή με την οποία διατίθεται το προϊόν από το εργοστάσιο παραγωγής είναι υψηλότερη κατά 563% έναντι του κόστους του σταφυλιού, κατά 183% έναντι του κόστους κρασιού και 41% υψηλότερη έναντι του συνολικού κόστους παρασκευής. Τα όποια σχόλια, περιττεύουν.

Φρούτα

Η διαφήμιση γνωστής πολυεθνικής λέει ότι το αναψυκτικό της "πάει με όλα". Η αλήθεια είναι ότι η αφαίμαξη λαϊκών εισοδημάτων, είτε πρόκειται για παραγωγούς, είτε για καταναλωτές, γίνεται σε όλα τα στάδια παραγωγής και συσκευασίας χυμών φρούτων. Είναι φυσικό, αφού ο παραγωγός μπορεί να πουλάει 1 κιλό πορτοκάλια στο εκχυμωτήριο προς 35 δραχμές, αλλά εκείνο φτάνει να πουλάει το συμπυκνωμένο χυμό στην εταιρία εμφιάλωσης προς 300 δραχμές το κιλό... Οσο για την πολυεθνική, εν προκειμένω την "3Ε", πουλά το τελικό προϊόν με τιμή αυξημένη κατά 394% μεγαλύτερη από εκείνη που αγόρασε τη πρώτη ύλη! Γιατί; Γιατί αλλιώς τα κέρδη της δε θα ήταν το 1991 9,7 δισ., το 1992 12,8 δισ., το 1993 14,7 δισ. δραχμές...

Μήπως χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις για το ποιοι υποκινούν τους αγώνες των αγροτών;

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ