Πριν από σαράντα και πάνω χρόνια, ακόμα και η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" του γνωστού ΓΑΒ έφτανε στο σημείο να αποκαλεί την Ελλάδα "αθλιέστερο προτεκτοράτο" των ΗΠΑ.
Μετά από σαράντα και πάνω χρόνια, ακόμα και "ΤΟ ΒΗΜΑ" των εξίσου γνωστών Λαμπράκη - Ψυχάρη έφτασε στο σημείο - με πιο ήπιες λέξεις, αλλά με το ίδιο νόημα περίπου - να αναρωτιέται, πού ακούστηκε ποτέ μία τρίτη χώρα (οι ΗΠΑ), να υπαγορεύει γραπτούς όρους ανάμεσα σε δύο άλλες, στην Ελλάδα και στην Τουρκία... Το δημοσίευμα (9/4/95) αναφερόταν στη γνωστή επιστολή Κλίντον προς Παπανδρέου, την οποία μετέφερε ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ρ. Χόλμπρουκ, γνωστός... φιλέλληνας κατά τον Ελληνα πρωθυπουργό...
Πίσω από τις πλάτες του λαού της χώρας μας και των άλλων λαών της περιοχής, παίζονται χοντρά αντιλαϊκά "παιχνίδια". Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι μόνο ένα μέρος των όσων ξετυλίγονται στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αφηνιασμένες οι κυρίαρχες τάξεις της περιοχής, γαντζωμένες γερά στον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό της νέας τάξης πραγμάτων, διεκδικούν τη βούλα της πλέον ευνοούμενης από τον ιμπεριαλισμό άρχουσας δύναμης ή της πολλά υποσχόμενης, προκειμένου ν' αυξήσουν τον οικονομικό και πολιτικό ρόλο τους. Διεκπεραιωτές των επιθετικών τους βλέψεων οι υπάλληλοί τους, οι αντίστοιχες κυβερνήσεις. Ανάμεσά τους, φυσικά, και μάλιστα πρωτοστατούσα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την υποστήριξη της ΝΔ, της Πολιτικής Ανοιξης και του "ΣΥΝ", στα πλαίσια της πολιτικής συναίνεσης που έχουν εδώ και καιρό συνάψει. Μια κυβέρνηση, που ξεπουλάει, που πουλάει, που διεκδικεί για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, που ιδιωτικοποιεί, που αγωνίζεται για την εγκατάσταση νατοϊκών στρατηγείων, που εντείνει τον αυταρχισμό της κρατικής καταστολής. Και που, παρ' όλα αυτά, δεν... κυβερνάει, κατά τη μονότονη και προσφιλή επωδό των παρεμβάσεων της ΝΔ... Μια κυβέρνηση, εξίσου επικίνδυνη με την προηγούμενη, όπου ο Παπαθεμελής καταγγέλλει τον Πάγκαλο σαν άνθρωπο προωθούμενο από ξένα κέντρα, ο Αρσένης πολιτεύεται σαν υπουργός των ΗΠΑ, οι υπουργοί οικονομικών σαν μέλη του ΔΣ του ΣΕΒ και πάει λέγοντας.
Εχοντας μπροστά μας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ξεπούλημα του Κυπριακού, τη δρομολογημένη συγκρότηση της νατοϊκής πολυεθνικής δύναμης, και πολλά ακόμα, οδηγούμαστε σε ορισμένα συμπεράσματα, που δίχως αυτά θα βλέπουμε, κατά τη γνώμη μας, το δέντρο, αλλά θα χάνουμε το δάσος.
1.Το γενικό πλαίσιο διαγράφεται (και σήμερα καθορίζεται) από την παρουσία και σφραγίδα του αμερικανονατοϊκού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα του πρώτου, ο οποίος υπερέχει του άλλου ομοίου του πολιτικά και στρατιωτικά. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ούτε φιλέλληνας ούτε φιλότουρκος ή φιλοκύπριος. Εξυπηρετεί τα συμφέροντά του και ταυτόχρονα ενισχύει την κάθε άρχουσα τάξη, παίρνοντας περισσότερο πότε το μέρος της μιας και πότε της άλλης, ανάλογα με το τι υπηρετεί καλύτερα τους γενικούς σχεδιασμούς του. Στην ευρύτερη περιοχή μας, όπως και αλλού, επεμβαίνει επικυριαρχικά, δημιουργεί διαφορές, οξύνει άλλες, αμβλύνει προσωρινά προηγούμενες. Σ' αυτά τα πλαίσια, δημιουργούνται και τεχνητές διαφορές ανάμεσα σε κράτη, όπως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όσον αφορά στον επιχειρησιακό έλεγχο στο Αιγαίο. Διαφορές που παύουν να υπάρχουν, από τη στιγμή που οι δύο χώρες ή η μία αποχωρούσε από το ΝΑΤΟ.
2. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, που ήταν πάντα πολύ σημαντική για τον ιμπεριαλισμό στα επιθετικά του σχέδια κατά της Σοβιετικής Ενωσης και του νότιου τμήματος του Συμφώνου της Βαρσοβίας, έχει σήμερα υποβαθμιστεί σε σχέση με το παρελθόν, ενώ έχει αναβαθμιστεί στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ο ρόλος της Τουρκίας.
Το γεγονός αυτό κάνει πιο ισχυρή τη διαπραγματευτική ικανότητα της τουρκικής άρχουσας τάξης απέναντι στους Αμερικανονατοϊκούς, της δίνει περισσότερα ατού στον ανταγωνισμό της με την άρχουσα τάξη της χώρας μας. Αυτή η υπεροχή εκφράζεται και με την πιο ευνοϊκή στάση που ο ιμπεριαλισμός κρατάει απέναντί της. Ευνοϊκή στάση, που περιέχεται και σε ζητήματα που το γράμμα Κλίντον προς Παπανδρέου περιείχε. Και που προκαλεί αντιδράσεις, όπως αυτή της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, η οποία ανάγει τα συμφέροντα της δικής της τάξης σε παλλαϊκά, παριστάνοντας τη θιγμένη από την ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση!
3. Τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της χώρας μας διαπλέκονται στενά με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών κρατών. Είναι βεβαίως αναμφισβήτητο ότι οι δυνάμεις της ωχριούν μπροστά σ' αυτές των ανεπτυγμένων κρατών. Αυτό εκφράζεται και στη μοιρασιά της λείας, στα πλαίσια του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, όπου άλλοι τρώνε τη μερίδα του λέοντος. Ωστόσο, αυτός είναι ο καπιταλισμός στην Ελλάδα.
Στη σημερινή φάση, η άρχουσα τάξη της χώρας μας δρα με αυξημένη επιθετικότητα, μέσα στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Δεν έχει τόση σημασία, για τον ακριβή προσδιορισμό του ρόλου της, το αν είναι μια μικρή ύαινα δίπλα σε μεγαλόσωμα σαρκοφάγα. Το κύριο στην περίπτωση βρίσκεται στο γεγονός ότι μαζί βγαίνουν στο κυνήγι, από κοινού εντείνουν την καταλήστευση και εκμετάλλευση. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και η πολιτική των ελληνικών κομμάτων, που εκφράζουν τα συμφέροντά της, είναι συνειδητή επιλογή.
4. Η νέα κατάσταση που προέκυψε μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων δημιούργησε νέα πεδία ανταγωνισμού ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, για το ποια από τις δύο θα παίξει τον κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή. Ο ανταγωνισμός εκφράζεται πάνω σε καινούρια, αλλά και σε προϋπάρχοντα προβλήματα.
Στα νατοϊκά διαβούλια, οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους συμβάλλουν στη χάραξη της κοινής πορείας της νέας τάξης. Και στη συνέχεια κανονίζουν τους λογαριασμούς τους, πάντα, φυσικά, μέσα στην κατεύθυνση που χαράχτηκε. Μουσουλμανικό τόξο, από τη μια. Ορθόδοξο τόξο, από την άλλη (διαχωρισμός των λαών). Καυγάς για το χώρο διέλευσης του αγωγού πετρελαίου, στα βόρεια. Διακανονισμός του Κυπριακού, στα νότια. Και ακολουθούν: Τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, φαγωμάρα για τον έλεγχο του εναέριου χώρου ευθύνης του ΝΑΤΟ, τρίξιμο των δοντιών για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια. Και ο χορός καλά κρατεί.
Σ' αυτή την ιστορία υπάρχουν τα μόνιμα θύματα της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας: Η εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα των πληθυσμών όλων των χωρών της περιοχής. Τα όσα αναφέρθηκαν προηγούμενα αποτελούν έκφραση της αντιλαϊκής πολιτικής στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Συνδέονται με την εκμετάλλευση, την ανεργία, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον αυταρχισμό, την εξαθλίωση. Η κοινή δράση πιθανόν να φαίνεται σήμερα μη ρεαλιστικός στόχος. Είναι, όμως, μονόδρομος για τους λαούς η πάλη ενάντια στην άρχουσα τάξη "τους" και στον ιμπεριαλισμό γενικότερα, ο κοινός αγώνας. Και είναι βασικό καθήκον των κομμουνιστών της κάθε χώρας να τον πραγματοποιήσουν. Για να υλοποιηθεί αυτή η ανάγκη, όσο το δυνατό πιο γρήγορα.
Πίσω από τις πλάτες του λαού της χώρας μας και των άλλων λαών της περιοχής, παίζονται χοντρά αντιλαϊκά "παιχνίδια". Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι μόνο ένα μέρος των όσων ξετυλίγονται στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο
Feeds
