Πολλά έχουν λεχθεί για τη θέση του Μεσοπολέμου της "οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα", σ' αντίθεση με την τροτσκιστική θέση της άμεσης εξαγωγής της Επανάστασης, και όσο ανεδαφικό και καταστροφικό θα ήταν αν τότε η Σοβιετική Ενωση προσπαθούσε να εξαγάγει την Επανάσταση, τόσο επίσης αντεπαναστατικό θα ήταν αν η ΣΕ αρνιόταν τη βοήθειά της στην Κούβα το '60 και στο Βιετνάμ το '65. Είναι απλά θέμα συσχετισμού δυνάμεων τόσο στο διεθνές επίπεδο όσο και στη χώρα που θα δεχτεί τη βοήθεια. Στο Βιετνάμ, την Αγκόλα, την Κούβα ήταν ευνοϊκοί οι συσχετισμοί, στο Αφγανιστάν και στη Βολιβία όχι. Η διεθνιστική προλεταριακή αλληλεγγύη είναι τόσο αναπόσπαστο συστατικό της Επανάστασης, όσο και η δικτατορία του προλεταριάτου.

Γιατί αυτός ο πρόλογος; Απλά διότι ορισμένοι πολλές φορές παίρνουν θέση απόλυτης άρνησης βοήθειας και συνεργασίας οχυρωνόμενοι στο "δε γίνεται εξαγωγή επανάστασης", ξεχνούν όμως ότι η προλεταριακή βοήθεια και συνεργασία έχει πολλούς τρόπους και όχι μόνο τον στρατιωτικό που είναι ο τελευταίος χρονικά σε μια διαδικασία επαναστατικής εξέλιξης.

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι Δυτικοί έχουν τις δικές τους "Διεθνείς" όπου παίρνουν τις αποφάσεις τους υπεράνω κυβερνήσεων. Οι "Διεθνείς" αυτές αποτελούνται κυρίως από εκπροσώπους των οικονομικών κολοσσών, ορισμένους "επαγγελματίες" πολιτικούς και στρατιωτικούς, ταγμένους στην υπηρεσία του καπιταλισμού (πολλές φορές και οι ίδιοι μεγαλοκαπιταλιστές) κ. α. Αναφερόμαστε στις γνωστές αλλά μυστηριώδεις Λέσχη Bilderberg (ίδρυση το 1954) και την Τριμερή Επιτροπή, Trilateral Commission, (ίδρυση το 1973), πέρα από τη CIA και τις θυγατρικές της ή τις αντίστοιχες υπηρεσίες στα άλλα κέντρα του καπιταλισμού ή τις τοπικές οργανώσεις όπως π. χ. η ιταλική Στοά Ρ2 κ.ά.

Αν δει κανείς (όπου έχουν διαρρεύσει) τα ονόματα των μετεχόντων στις οργανώσεις αυτές, θα διαπιστώσει ότι μερικά είναι κοινά και συνεχή, όπως του Mack Namara, πρώην υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ και επικεφαλής της Διεθνούς Τραπέζης, του Ανιέλι, ιδιοκτήτη της FIAT, του Dalles, αρχηγού της CIA, του H. Kissinger, πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, του Πρίγκιπα Βερνάρδου της Ολλανδίας, από τους πλουσιότερους στον κόσμο, του Αντρεότι, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας και κατηγορούμενου για τις σχέσεις του με τη Μαφία και τη δολοφονία του πρωθυπουργού Aldo Moro και ένα σωρό άλλα λουλουδάκια και "αρσακειάδες", που ίσως μας απασχολήσουν κάποια άλλη φορά.

Στα παραπάνω πλαίσια, δρουν μερικά πολύ γνωστά Ιδρύματα "ευεργετών" όπως το Ιδρυμα Ford, το Ιδρυμα Rockfeller και μερικά άλλα. Ο λόγος που μας απασχολεί στα πλαίσια της σειράς των "ευεργετών" είναι για να δούμε και την άλλη διάσταση της σύγχρονης "ευεργεσίας", αυτής που έχει στόχο την ιδεολογική εξαγορά αλλά και περισσότερο τη διαμόρφωση στρατιάς "δικών μας ανθρώπων" και ακόμη τη "διαμόρφωση καταστάσεων" (όπου τους παίρνει) με σοβαρότατες συνέπειες σε βάρος του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.

Κατ' αρχάς υπάρχουν εκπαιδευτικά κέντρα που αποτελούν φυτώρια ιδεολογικού προσεταιρισμού. Βέβαια, από αυτά αποφοιτούν χιλιάδες, όμως ένας μεγάλος αριθμός παίζει κάποιο ρόλο, ενώ λιγότεροι παίζουν πρώτους ρόλους. Τέτοια κέντρα είναι τα διάφορα κατά τόπους "αμερικανικά κολέγια" διαφόρων βαθμίδων, σε διάφορες χώρες, μέσης ή ανωτάτης Εκπαίδευσης, με επικεφαλής το γνωστό Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού στην καλή του εποχή, όταν ο Λίβανος ήταν το κέντρο της αμερικανικής διείσδυσης στη Μέση Ανατολή και το κέντρο της οικονομίας και της πολιτικής εκεί, το Ροβέρτειο της Κωνσταντινούπολης, κ.ά.

Ειδικά για στρατιωτικούς, υπάρχουν Ακαδημίες στην ίδια την Αμερική, όπως εκείνη του Ford Banning στην Τζώρτζια που εκπαιδεύει ειδικά αξιωματικούς της Λατινικής Αμερικής και από την οποία έχουν αποφοιτήσει σχεδόν όλοι οι δικτάτορες της περιοχής, αντίστοιχα υπήρξε στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η αποστολή Ελλήνων φιλοκωνσταντινικών αξιωματικών στη Γερμανία του Κάιζερ για μετεκπαίδευση, και οι οποίοι "ξέμειναν" εκεί με την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο το 1916.

Τέλος, ας έρθουμε στο Ιδρυμα Ford. Η τακτική του είναι σε πρώτο επίπεδο (θα δούμε τι συμβαίνει σε δεύτερο επίπεδο) η χορήγηση υποτροφιών σε προσωπικότητες, για να συνεχίσουν το έργο τους, επιστημονικό, καλλιτεχνικό κ.α.

Ισχυρίζονται, και οι "ευεργετηθέντες" και το Ιδρυμα, πως δεν έχουν καμία δέσμευση πέρα από το να αναφέρουν ότι έχουν πάρει την υποτροφία - ελάχιστο δείγμα οφειλόμενης ευγνωμοσύνης, άλλωστε! Και μάλιστα διατυμπανίζει το Ιδρυμα ότι κυρίως δίνει σε προοδευτικούς και αριστερούς.

Ας σταθούμε εδώ. Μήπως μια τέτοια κατάσταση (πέρα από το ότι μια ιδεολογική ενσωμάτωση αρκετών από τους ευεργετηθέντες δεν αποκλείεται καθόλου), αποτελεί ένα "άλλοθι" για άλλες δραστηριότητες του Ιδρύματος;

Το 1971 η γνωστή λογοτέχνης Λιλή Ζωγράφου, σε μια διάλεξή της κατήγγειλε το Ιδρυμα Ford έχοντας υπ' όψιν της το άρθρο του Δαβίδ Ντάνσον στο αμερικανικό περιοδικό Ράμπαρτς (Οκτ. 1970). Ο συγγραφέας, είχε αναλύσει ότι το Ιδρυμα Ford με χορηγία και από τα ιδρύματα Κάρνεγκι και Ροκφέλερ είχε διαμορφώσει σε μια υποανάπτυκτη χώρα συνειδήσεις, που οδήγησαν στην ανατροπή του Σοεκάρνο, εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Σουχάρτο και τη σφαγή των 600.000 κομμουνιστών και αριστερών το 1965.

Θυμίζουμε ότι η Εταιρία Ford, μαζί με την Chase Manhattan Bank, την ITT, την Standart Oil Company (ιδιοκτησία των Ροκφέλερ), η Τράπεζα Schrenter Rockfeller and Company και άλλα συγκροτήματα μέσα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εφοδίαζαν το γερμανικό στρατό με εφόδια και διαχειρίζονταν τα ναζιστικά κεφάλαια. Στο κύκλωμα ήταν συνδεδεμένες αμερικανογερμανικές εταιρίες και θυγατρικές ναζιστικών εταιριών όπως της πασίγνωστης I. G. Farben, η Dupon, η General Motors κ.ά.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε, επίσης, ότι ο Henry Ford, ήταν θαυμαστής του Χίτλερ και συγγραφέας του αντισημιτικού βιβλίου "οι Εβραίοι της διασποράς, παγκόσμιο πρόβλημα". Τα εργοστάσια της Ford στην κατεχόμενη Γαλλία κατασκεύαζαν συνεχώς οχήματα για το γερμανικό στρατό σε πλήρη σύνδεση με τα εργοστάσια στην Αμερική σαν να μην υπήρχε πόλεμος.

Ακόμη, όλο το κύκλωμα αυτό, με "πολιτικό" εκφραστή τους τον Ντάλες, μετέπειτα αρχηγό της CIA προσπαθούσαν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου να "καθαρίσουν" την πολεμική εικόνα, ώστε ο πόλεμος να περιοριστεί μόνο μεταξύ Γερμανίας - Σοβιετικής Ενωσης, μετά τη συντριβή της οποίας θα μοίραζαν τον κόσμο όπως τους βόλευε.

Και τότε μεν δεν τους ήρθαν βολικά τα πράγματα, γιατί ήταν άλλο το ιδεολογικό επίπεδο των λαών της Σοβιετικής Ενωσης, μετά όμως από 45 χρόνια επίμονες και υπομονετικές προσπάθειες, βοηθούμενοι και από τα λάθη και κυρίως τη δεξιά στροφή που άρχισε από το 20ό Συνέδριο, το πέτυχαν, όχι για πολύ όμως. Η Ιστορία προχωράει, και οι καθυστερήσεις και τα πισωγυρίσματα είναι και αυτά μέσα στο πρόγραμμα, αρκεί να διδασκόμαστε, και από την πρακτική της κάθε Bilderberg, της κάθε Trillateral, του κάθε ευεργετικού Ιδρύματος Ford και Rockfeller, αλλά και από τα λάθη τα δικά μας.

Γεώργιος Μ. ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ