ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ,Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Από καιρό μαγείρευαν την περιβόητη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. Εκεί μαζεύτηκαν όλοι οι μεγαλοϋποστηριχτές, αλλά και οι μικρότεροι θαμώνες - όπως της χώρας μας και της γειτονικής Τουρκίας - για να συμφωνήσουν και επικροτήσουν τα σχέδια των ΝΑΤΟικών για είσοδο στη Συμμαχία των πρώην ανατολικών χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Ενα άλλο ζήτημα που έπρεπε να "λυθεί" ήταν οι "διαφορές" της πατρίδας μας με την Τουρκία. Εκεί λοιπόν στη Μαδρίτη και κάτω από την επίβλεψη του λεγόμενου "πλανητάρχη" Κλίντον και των καλών "συμμάχων" μας, θα τα "βρίσκαμε" με τον γείτονά μας.

Στην αρχή έκαναν οι δυο χώρες πως δεν ήθελαν, αλλά έτσι και λιγάκι τους στρίμωξαν και μένα απλό "σάραπ", τα "μάζεψαν" και υπέγραψαν το κείμενο που τους υπέδειξαν τα αφεντικά, τι να κάναν;

Και ακολούθησαν αγκαλιές και χειραψίες και ανοίχτηκαν σαμπάνιες. Τέλος, η διάσκεψη αυτή πήρε τέλος και ο καθένας αρχηγός γύρισε στην πατρίδα του. Ετσι έγινε και με τον δικό μας πρωθυπουργό, που γύρισε με την κουστωδία του, για να ενημερώσει το δόλιο το λαό από τα ΜΜΕ, για το μεγάλο του κατόρθωμα θριαμβολογώντας.

Ετσι, όλο αυτό το σκηνικό μου θύμισε την περιβόητη Συνθήκη του Μονάχου, με τους Ταλαντιέ, Τσάπερλεν και Χίτλερ, που αμέσως μετά τη λήξη της, την "πλήρωσε" η Τσεχοσλοβακία.

Τώρα στη χώρα μας κρίνονται τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Αιγαίο και η εδαφική της ακεραιότητα. Οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβαν να υπερασπίσουν την τιμή της πατρίδας, άρχισαν να πυροβολούν, αλλά τα φυσίγγια ήταν... άσφαιρα!

ΗΛΙΑΣ ΑΡΜΑΓΟΣ,Αθήνα. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, αλλά και ολόκληρη η εν γένει συμπεριφορά ορισμένης - δυστυχώς πολύ μεγάλης - μερίδας της νεολαίας μας, είναι εκτός ελέγχου. Στις αναμεταξύ τους συζητήσεις ακούς λέξεις που πιο παλιά μόνο από τους ανθρώπους των καταγωγίων θα ακούγονταν. Τους βλέπεις που κάθονται πάνω στα παγκάκια με λασπωμένες μπότες στο παρκάκι της γειτονιάς μου, αδιαφορώντας αν θα τα λερώσουν και αν οι ηλικιωμένοι ψάχνουν κάπου να καθίσουν. Γράφουν και λερώνουν τα μνημεία με τις πιο αισχρές λέξεις. Ειρωνεύονται τους γέρους και ανάπηρους και στις συγκοινωνίες σπρώχνουν για ν' ανέβουν και να στρωθούν σε κάθισμα, χωρίς να δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό, για τους ανήμπορους. Και όμως αυτό το τόσο σοβαρό κοινωνικό ζήτημα και πρόβλημα δεν είδα πουθενά να στιγματίζεται, ν' αναφέρεται. Ούτε στις πορείες και διαδηλώσεις των καθηγητών, των μαθητών, των γονιών τους και γενικότερα των προοδευτικών ανθρώπων.

Η ΚΝΕ πρέπει ν' ασχοληθεί πιο ειδικά και σοβαρά μ' αυτό το ζήτημα. Να ξεκινήσει μια καμπάνια, τώρα μάλιστα που σε λίγο θα αρχίσει το Φεστιβάλ της. Πολύ φοβάμαι ότι η νεολαία μας μέσα σε λίγα χρόνια, δε θα μπορεί να μιλά τη γλώσσα μας, αλλά θα συνεννοείται με τη γλώσσα του περιθωρίου.