Η ανάληψη της Ολυμπιάδας του 2004 επανέφερε στην επικαιρότητα, για έναν ακόμη λόγο, το περιβόητο "Πακέτο Σαντέρ", μια και η κυβέρνηση προσδοκά ότι ορισμένα από τα έργα που έχουν σχέση με την Ολυμπιάδα θα χρηματοδοτηθούν απ' αυτό το "πακέτο". Είναι, όμως, τουλάχιστον αστείο, για να μην πούμε επικίνδυνα αποπροσανατολιστικό, το γεγονός ότι όλοι (κυρίως τα κυβερνητικά στελέχη) μιλούν για κάτι ουσιαστικά ανύπαρκτο, αφού "πακέτο Σαντέρ" δεν υπάρχει.Και αν ακόμα δεχτούμε ότι θα υπάρξει,κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για το περιεχόμενο του. Ομως, αυτό δεν εμποδίζει τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου να "διαρρέουν" στα μέσα ενημέρωσης πληροφορίες για 6 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές, τα οποία θα αρχίσουν να εισρέουν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση το 1999 και για μια τουλάχιστον πενταετία. Βέβαια δεν αποκλείεται, στα πλαίσια των νέων σχέσεων που θα διαμορφωθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση απ' την 1η Ιανουαρίου 1999, οι "ισχυροί" να επαναλάβουν τη συνταγή του Μάαστριχτ για τους "φτωχότερους". Δηλαδή: "Καρότο και μαστίγιο".

Τότε, στο Μάαστριχτ, για να αποσπάσουν τη σύμφωνη γνώμη των "μικρών" για τη Συνθήκη εξήγγειλαν το "δεύτερο πακέτο Ντελόρ", με το οποίο θα μειωνόταν δήθεν η απόσταση που τους χώριζε απ' τους "μεγάλους". Τώρα, μετά το Αμστερνταμ, μπορεί να τους δώσουν ένα "πακέτο Σαντέρ". Απ' αυτό το σημείο όμως, μέχρι το να μιλάμε για πολλά τρισεκατομμύρια και να τα μοιράζουμε κιόλας χωρίς καν να τα δούμε υπάρχει μεγάλη απόσταση, τόση όση χωρίζει τις κυβερνητικές προσδοκίες απ' την κοινοτική πραγματικότητα.

Ασφαλώς πάντως δεν πρόκειται να υπάρξει οποιοδήποτε "πακέτο" πριν από την άνοιξη του 1998, όταν οι "δεκαπέντε" θα αποφασίσουν με βάση τις οικονομικές επιδόσεις ποιες χώρες - μέλη θα πάρουν μέρος στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και ποιες θα μείνουν στο περιθώριο.

Πριν, λοιπόν, δούμε αν υπάρξει "πακέτο Σαντέρ" και ποιο θα είναι το περιεχόμενό του, περισσότερη αξία έχει να δούμε τι συμβαίνει με τα δυο προηγούμενα "πακέτα". Το Α και Β Πακέτο Ντελόρ.

Στον πίνακα, που δημοσιεύουμε, μπορεί κανείς να δει αποτυπωμένα σε αριθμούς ορισμένα χαρακτηριστικά της κοινοτικής χρηματοδότησης και να διαπιστώσει πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τα όσα κατά καιρούς λέγονται.

Στις δυο πρώτες στήλες αναγράφονται τα ποσά που πήραν (ή πρόκειται να πάρουν) οι χώρες - μέλη στις δυο περιόδους: 1989 - 1993 (περίοδος πρώτου πακέτου Ντελόρ), 1994 - 1999 (περίοδος δεύτερου πακέτου). Τα ποσά που αναγράφονται προέρχονται από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και το Ταμείο Συνοχής.

Στην τρίτη στήλη υπολογίζεται η ποσοστιαία μεταβολή ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη περίοδο. Από τα στοιχεία αυτής της στήλης προκύπτει ότι η κοινοτική χρηματοδότηση αυξήθηκε κατά πολύ περισσότερο στις "πλούσιες" χώρες απ' ό,τι στις "φτωχές", αν και υποστηρίζεται ότι η ενίσχυση για τις δεύτερες είναι μεγαλύτερη, ακριβώς για να πλησιάσουν τις πρώτες. Ετσι οι χρηματοδοτήσεις αυξήθηκαν κατά 93% στη φτωχότερη Ελλάδα, ενώ κατά 237,9% στην πανίσχυρη Γερμανία. κ. ο. κ.

Στην τέταρτη και την πέμπτη στήλη του πίνακα αναγράφεται τι ποσοστό από τις συνολικές χρηματοδοτήσεις αναλογεί σε κάθε χώρα, στις ίδιες περιόδους. Βέβαια στην πέμπτη στήλη προστίθενται οι τρεις χώρες (Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία) που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση μετά απ' το 1995. Στην έκτη στήλη σημειώνεται η διαφορά μεταξύ των δύο περιόδων.

Εδώ βλέπουμε ότι η Ελλάδα την περίοδο του πρώτου πακέτου Ντελόρ πήρε το 12,84% της συνολικής χρηματοδότησης, ενώ την περίοδο του δεύτερου πακέτου πήρε το 10,64%. Είχε μείωση δηλαδή κατά2,19%. Αντίστοιχα, η Γερμανία από το 9,01% πήγε στο 13,04%, αυξάνοντας το ποσοστό της κατά 4,03%.

Ομως, διαβάζοντας τις ίδιες στήλες διαπιστώνει κανείς ότι τα κοινοτικά κονδύλια κάθε άλλο παρά δίκαια μοιράστηκαν στις τέσσερις χώρες για τις οποίες θεωρητικά τουλάχιστον θεσπίστηκαν τα "πακέτα Ντελόρ". Ετσι ενώ το ποσοστό της Ελλάδας, που είναι η φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης μειώθηκε κατά 2,19%, το ποσοστό της Ισπανίας, που βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα, αυξήθηκε κατά 4,30%. Στην τελευταία στήλη καταγράφεται η μεταβολή μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης περιόδου, όπου και πάλι φαίνεται ανάγλυφα ότι οι πλούσιες χώρες αύξησαν κατά πολύ περισσότερο τη χρηματοδότησή τους σε σχέση με τις φτωχότερες.

Τα παραπάνω, βέβαια, έχουν να κάνουν με τη λογιστική πλευρά του θέματος που ωστόσο έχουν την αξία τους. Γιατί θα πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και αυτά που πήρε η Ελλάδα από τα "πακέτα Ντελόρ" ήταν πολύ λιγότερα απ' αυτά που πλήρωσε, είτε με τη συνεισφορά στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε, κυρίως, με τη μορφή του εμπορικού ισοζυγίου, αφού οι εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ ήταν πολλαπλάσιες απ' τις εξαγωγές. Τα στοιχεία, λοιπόν, δείχνουν ότι για κάθε 100 ECU που μας έδινε η ΕΟΚ στο διάστημα 1991 - 1996 έπαιρνε 210 ECU, μέσω των εμπορικών συναλλαγών.

Ομως, υπάρχει ακόμα ένα θέμα, αφού οι καθυστερήσεις που παρουσιάζονται στην απορρόφηση των κονδυλίων του "δεύτερου πακέτου", οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμη μεγαλύτερη απώλεια, μια και θεωρείται σίγουρο ότι τελικά δε θα μπορέσει η Ελλάδα να πάρει ένα σημαντικό μέρος του "πακέτου".

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ