Η πανεργατική πανελλαδική 24ωρη απεργία των εργαζομένων στις 23 Οκτώβρη, γίνεται σε μια στιγμή κορύφωσης της αντεργατικής επίθεσης εργοδοτών, κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα εργατικά δικαιώματα βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε μια πολύ συγκεκριμένη και γοργά προωθούμενη πορεία κατάργησης. Για τη σημασία της απεργίας, τους στόχους, τις διεκδικήσεις, τον τρόπο αντεπίθεσης των εργαζομένων, μιλήσαμε με τον Γ. Μαυρίκο,γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ.

- Η απεργία στις 23 Οκτώβρη γίνεται μέσα σε νέες συνθήκες, όξυνσης της επίθεσης στην εργατική τάξη. Ποια είναι η ιδιαίτερη σημασία της και τι πρέπει να αναδειχτεί από αυτή;

"Η απεργιακή κινητοποίηση στις 23 Οκτώβρη, γίνεται σε μια ξεχωριστή στιγμή για την εργατική τάξη και τον λαό μας. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν μαζικά και μαχητικά μέρος στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις, αλλά και να προβάλλουν την ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα, που δεν μπορεί να" ξεφουσκώσει" στις 23 του μηνός. Η σημασία της απεργίας υπογραμμίζεται απ' το ότι λίγες μέρες μετά από αυτή θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής στο Λουξεμβούργο με αντικείμενο το πελώριο θέμα της απασχόλησης. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πιστεύει ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάει στο Λουξεμβούργο με δεμένα τα "χέρια" κι αυτό μπορούν να το κάνουν οι εργαζόμενοι με την καθολική συμμετοχή στην απεργία και την προβολή πραγματικών αιτημάτων και διεκδικήσεων. Η κυβέρνηση στο Λουξεμβούργο θα συζητήσει από τη μια με ποιο τρόπο θα εφαρμοστεί η "Λευκή Βίβλος", πώς θα ξεθεμελιωθούν δικαιώματα, πώς θα καταργηθεί το 8ωρο, η κοινωνική ασφάλιση, πώς θα γυρίσουμε στον εργασιακό μεσαίωνα. Από την άλλη, πώς θα αυξηθούν τα υπερκέρδη, πώς θα υπηρετηθούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Η πολιτική της κυβέρνησης πρέπει να φάει ένα γερό χαστούκι στις 23 Οκτώβρη. Πρέπει όμως να πάρει το μήνυμα και το κεφάλαιο, οι πρακτικές, οι επιλογές και οι θέσεις του. Καθημερινά αγωνιζόμαστε για να αναδείξουμε ότι μεγαλώνει ο βαθμός εκμετάλλευσης, η υπεραξία πολλαπλασιάζεται, η απλήρωτη δουλιά της εργατικής τάξης κάθε μέρα διογκώνεται. Αλλά και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ πρέπει να πάρει το μήνυμα, η οποία με τη θέση, τη μέχρι τώρα στάση της και τη συμμετοχή της στον "κοινωνικό διάλογο", στρώνει το δρόμο, διευκολύνει, ενισχύει τις επιλογές της κυβέρνησης, των βιομηχάνων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης".

- Ποια είναι αυτά τα πραγματικά αιτήματα και διεκδικήσεις;

"Στα πλαίσια του λεγόμενου "κοινωνικού διαλόγου", απ' τη μια οι βιομήχανοι, απ' την άλλη η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση και μαζί με αυτούς οι ηγεσίες των παρατάξεων, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ έχουν βάλει στο τραπέζι του Προκρούστη το 8ωρο, την κοινωνική ασφάλιση, τη σύνταξη, τον μισθό,τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Κατ' αρχήν η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν είναι εξουσιοδοτημένη να ξεπουλήσει τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Στις 23 του μήνα χρειάζεται πρώτα απ' όλα να προτάξουμε τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις εργασιακές σχέσεις. Την πλήρη απασχόληση, το 8ωρο, το επίδομα του εργάτη, την άδεια του εργάτη, το δώρο Χριστουγέννων, το δώρο Πάσχα. Πρέπει να υπερασπίσουμε αυτές τις εργασιακές σχέσεις και ταυτόχρονα να διευρύνουμε τον αγώνα και τη διεκδίκηση, απαιτώντας λύσεις στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης που καθημερινά μεγαλώνουν. Ενας δεύτερος άξονας διεκδίκησης είναι το μισθολογικό. Με κατώτερο μεροκάματο 6.000 δρχ. μεικτό και με κατώτερο μισθό - μεικτό επίσης - 130.000 δρχ. δεν μπορεί να ζήσει οικογένεια και πολλαπλασιάζεται η φτώχεια. Οι επιχειρήσεις, σύμφωνα με τους ισολογισμούς τους και παρά το ότι δενπαρουσιάζουν όλα τα πραγματικά στοιχεία, δείχνουν ότι τα κέρδη πολλαπλασιάστηκαν. Κάθε μέρα βλέπουμε στη δημόσια ζωή, ότι η εργοδοσία, η μεγάλη ιδιαίτερα εργοδοσία, λεηλατεί, πλιατσικολογεί τις δημόσιες επιχειρήσεις, διαλύει κλάδους, αγοράζει, μεταβιβάζει, συσσωρεύει, συνολικά δηλαδή παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και μ' όλα αυτά κερδοσκοπεί. Αυτοί είναι οι λόγοι για να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις και όχι οι δείκτες που είναι και κάλπικοι και τους οποίους επικαλείται και διαμορφώνει η κυβέρνηση για τον πληθωρισμό και τα ελλείμματα. Εμείς είμαστε έτοιμοι και θα καταθέσουμε τις επόμενες μέρες το πλαίσιο διεκδικήσεων της ΕΣΑΚ, στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος. Τρίτος άξονας διεκδίκησης είναι το φορολογικό. Καλούμε την εργατική τάξη να αποκρούσει τη βαριά φορολογία που της επιβάλλουν οι κυβερνήσεις και που εντείνουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τη φορομπηχτική τους πολιτική και που θα πολλαπλασιαστεί αν περάσει ο "Καποδίστριας". Λέμε λοιπόν ότι πρέπει το όριο φτώχειας να είναι αφορολόγητο. Δηλαδή περίπου στα 3,8 εκατ. δρχ. να είναι αφορολόγητο. Λέμε ότι πρέπει να ανέβει ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών και των υπερκερδών. Το '81 ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών των Ανωνύμων Εταιριών ήταν πάνω από 60% και σήμερα τα κέρδη φορολογούνται με 35%. Πρέπει να τελειώσουμε με τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου. Να αλλάξει η σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων, να τιμαριθμοποιηθεί η φορολογική κλίμακα. Τέταρτος βασικός άξονας είναι το ασφαλιστικό. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν κατακρεουργήσει το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Κάνουν σαν τον πατροκτόνο, ο οποίος αφού σκότωσε τον πατέρα του, έρχεται στη συνέχεια στο δικαστήριο και ζητά επιείκεια γιατί είναι ορφανός. Αυτό κάνουν και οι κυβερνήσεις. Εχουν διαλύσει την κοινωνική ασφάλιση. Απαιτούμε τριμερή χρηματοδότηση - σήμερα μόνο οι εργαζόμενοι πληρώνουν, κανένας άλλος δεν πληρώνει - να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Απαιτούμε να επανασυνδεθούν οι κατώτερες συντάξεις με την ΕΓΣΣΕ".

- Ειδικά αυτή την περίοδο, μεγάλη μάχη γίνεται ενάντια στο 8ωρο και υπονομεύεται το 35ωρο. Πώς απαντάτε σ' αυτή την επίθεση;

"Το "χορό στην προσπάθεια κατάλυσης του 8ώρου και της πλήρους απασχόλησης σέρνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του Συνασπισμού που έχουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και μιας σειράς μεγάλων δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Εμείς υποστηρίζουμε 35ωρο με πέντε μέρες τη βδομάδα και 7ωρη απασχόληση. Με βελτίωση των αποδοχών. Πολλοί ρωτούν αν με το 35ωρο λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας. Ποτέ δεν είχαμε αυταπάτη ότι με το 35ωρο θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, γιατί ξέρουμε ότι ζούμε στον καπιταλισμό και η ανεργία είναι σύμφυτη με αυτόν και χρησιμοποιείται πάντα σαν πέμπτη φάλαγγα από την πλευρά του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων σε βάρος της εργατικής τάξης και των δικαιωμάτων της. Εμείς όμως υποστηρίζουμε το 35ωρο επειδή αντιπαλεύουμε την εκμετάλλευση, επειδή η εργατική τάξη πρέπει να παλεύει και να διεκδικεί από την υπεραξία που καρπώνεται ο εργοδότης, πρέπει να παλεύει για να μειωθεί η απλήρωτη δουλιά που κάνει καθημερινά σε όφελος του κεφαλαίου. Προτείνουμε το 35ωρο σαν ένα μέτρο για να μην αυξάνεται το ποσοστό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Το 35ωρο, όπως το προβάλλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, το 35ωρο που κάποια στιγμή μπορεί να αποδεχτεί η κυβέρνηση ή να δεχτεί ο ΣΕΒ, είναι μια εντελώς άλλη κατάσταση. Η αποδοχή του θα σημαίνει ότι συνοδεύεται με μέτρα για αύξηση της απλήρωτης δουλιάς. Οπως η απαίτηση να ελαστικοποιήσουν τις μορφές απασχόλησης, να καταργήσουν το 8ωρο, και έτσι να αυξήσουν την υπεραξία που παίρνει η εργοδοσία απ' την καθημερινή δουλιά του εργάτη. Είτε ακόμη η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας να μειώνει το χρόνο που ο εργάτης δουλεύει για τον ίδιο, οπότε πάλι μπορεί και να γίνει αποδεκτό αυτό το 35ωρο. Να γιατί λέμε ότι το 35ωρο που προτείνουν οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις εναρμονίζεται με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της "Λευκής Βίβλου". Αυτό το 35ωρο πρέπει να το πολεμήσουμε, να το αποκαλύψουμε και να το καταδικάσουν οι εργάτες".

- Οπως είπατε η αποχώρηση από τον "κοινωνικό διάλογο" είναι επιβεβλημένη. Πώς αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτό το "παζάρι";

"Μέχρι σήμερα απ' τις περιοδείες που έχουμε κάνει και τις επισκέψεις σε πάρα πολλούς χώρους δουλιάς, σε πολλούς νομούς της χώρας, φαίνεται ότι αυτή η θέση μας, του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, για μη συμμετοχή, για μη νομιμοποίηση αυτού του στημένου παιχνιδιού του "κοινωνικού διαλόγου", βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση. Εργαζόμενοι από διαφορετικές παρατάξεις, αν θέλετε και μικρομεσαία στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος άλλων αντιλήψεων, βλέπουν ότι είναι "χαρακίρι" για το συνδικαλιστικό κίνημα η συμμετοχή σε αυτό το σκηνικό, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους στις 23, να σηκώσουν τα λάβαρα του αγώνα και να απαιτήσουν: "έξω τώρα η ΓΣΕΕ απ' τον κοινωνικό διάλογο". Να μείνουν σε αυτόν το "διάλογο" μοναχοί τους, οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση. Πρέπει να καταλάβουν όλοι και απ' την ΠΑΣΚΕ και απ' τη ΔΑΚΕ και απ' τον ΣΥΝ, ότι με τη συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο" και με την πιθανή υπογραφή τους κάτω από χαρτιά που θα τινάξουν στον αέρα τις κατακτήσεις των εργαζομένων, σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες. Τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο, τίποτα δε θα μείνει στο κρυφό, θα κάνουμε ό,τι περνά απ' το χέρι μας για να ενημερώσουμε την εργατική τάξη στο σύνολό της και θα πρωτοστατήσουμε για την αντεπίθεσή της".

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ