Ενας λαός μπορεί να λέει πως είναι λεύτερος, όταν εκλέγει με την ψήφο του εκείνους που θεωρεί ικανούς να λύσουν τα προβλήματά του και να καλυτερεύσουν τη ζωή του. Αυτό, με βασική προϋπόθεση οι εκλεγμένοι να 'χουν πάνω απ' όλα το υπέρτατο προσόν ν' αγαπάνε τη χώρα και το λαό.

Αυτό, στη δική μας χώρα, φαίνεται καθαρά πως δε συμβαίνει. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι άνθρωποι της κυβέρνησης έχουν πολλά από τα γνωρίσματα του τοποτηρητή των ξένων. (Αφού στα ξένα κέντρα παίρνονται οι βασικές αποφάσεις και σ' αυτά λογοδοτούν. Στη δεδομένη περίπτωση, στις ΗΠΑ και την ΕΕ). Τους διακρίνει μια πλήρης αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα του λαού και την επίλυσή τους. Ενώ δείχνουν, τάχα, ένα ενδιαφέρον, που, όμως, χαρακτηρίζεται από προχειρότητα στους περισσότερους τομείς και οδηγεί τη χώρα και τη ζωή μας στο χάος.

Σ' αντίθεση μ' όλα αυτά, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την προσωπική τους προβολή και τα προσωπικά τους οφέλη.

Αν κοιτάξουμε με καθαρή ματιά τα πράγματα γύρω μας, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε πως καταδυναστεύουν το λαό μας. Απαγόρευση κινητοποιήσεων. Αβάσταχτα μέτρα λιτότητας.

Η εξάπλωση της μάστιγας των ναρκωτικών με ταχύτατο ρυθμό και σε πολύ νέα παιδιά. Τι έκαναν να σταματήσουν το κακό; Τίποτα το ουσιαστικό. Μόνο λόγια. Και δηλώσεις, όπως από το στόμα ανωτέρου στελέχους της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, για ελεύθερη διακίνηση. Το αποτέλεσμα; Αυξάνονται οι θάνατοι. Ανθρώπινα ράκη σε υπόγεια της Ομόνοιας κ.ά.

Η αυξανόμενη ανεργία ρίχνει τις πιο μεγάλες γενιές στην απελπισία, σακατεύοντας τα όνειρά τους. Οταν ένας μισθοσυντήρητος δεν μπορεί να θρέψει και να μορφώσει τα παιδιά του, δε ζει μια κανονική ζωή και πιέζεται ασφυκτικά από παντού, αυτό τι είναι; Δεν είναι μια σύγχρονη μορφή φυλακής;Οταν οι μικροσυνταξιούχοι πεινάνε και βγαίνουν στο δρόμο διεκδικώντας μια σύνταξη που θα τους επιτρέψει να ζήσουν ανθρώπινα, τη στιγμή που τα νοίκια και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ έχουν φτάσει στα ύψη, κανείς από τους κυβερνώντες δεν ακούει τη φωνή τους.

Φοράνε το προσωπείο του ΠΑΣΟΚοσοσιαλισμού και στέλνουν τα ΜΑΤ και τους δέρνουν καταμεσής του δρόμου. Αυτό θα πει κατάντια του κοινωνικού διαλόγου. Το δικαστήριο της Αρτας καταδίκασε αγρότες και δήμευσε τα γεωργικά τους μηχανήματα, γιατί είχαν πάρει μέρος στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Και τις επεκτάσεις αυτού του μέτρου, ποιος μπορεί να προβλέψει;

Ο κάθε απλός πολίτης - που δεν ανήκει στους "έχοντες και κατέχοντες" όπως λέει και ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης - κάθεται μπροστά στις βραδινές ειδήσεις και πυροβολείται κάθε μέρα από δυσοίωνα νέα που αφορούν τη ζωή του. Κάθε μέρα κάτι βρίσκουν για να τον κρατάνε σε διαρκή εκφοβισμό, οι εκλεγμένοι από το λαό καταχτητές. Αυτό τι είναι, αν δεν είναι μια σύγχρονη μορφή φυλακής;

Κατά τα άλλα, ζούμε σε μια χώρα λεύτερη, που μπορούμε να σκεφτόμαστε λεύτερα και λεύτερα να διαλέγουμε τον τρόπο που θα ζήσουμε.

ΓΙΑΝΝΑ ΦΑΣΙΛΗ - ΓΙΑΧΝΗ

Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών