Αυτή η κυβέρνηση και οι οικονομικοί της υπουργοί, πάνε να μας τρελάνουν. Μπερδεύουν - ή κάνουν πως μπερδεύουν - την ήρα με το στάρι, επιχειρώντας να βαφτίσουν τον κομπογιαννιτισμό σαν οικονομική επιστήμη. Πάρτε, για παράδειγμα, τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου, ο οποίος αναφερόμενος στην τιμολογιακή πολιτική των ΔΕΚΟ για το 1998, δήλωσε πως σε όσες ΔΕΚΟ επιβληθούν αυξήσεις τιμολογίων, "το ποσοστό αύξησης των τιμών θα είναι κάτω από τον πληθωρισμού". Επιχειρώντας να εξωραϊσει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, ο κύριος Παπαντωνίου μας είπε, με άλλα λόγια, ότι αν ο πληθωρισμός αυξηθεί το 1998 κατά 5%, οι αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ θα είναι μικρότερες από 5%.

Μα κύριε υπουργέ, ακόμη και ο πρωτοετής μαθητής του Πανεπιστημίου, ξέρει ότι ο πληθωρισμός ανεβοκατεβαίνει, ανάλογα με τις αυξομειώσεις των τιμών. Κάθε φορά που οι τιμές αυξάνονται, ακολουθεί αύξηση του πληθωρισμού και κάθε φορά που οι τιμές μειώνονται ακολουθεί μείωση του πληθωρισμού. Κατά συνέπεια όσο, μεγαλύτερο είναι το ποσοστό αύξησης των τιμών, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η άνοδος του πληθωρισμού που θα ακολουθήσει.

Ας το δούμε σε ένα παράδειγμα. Αν υποθέσουμε ότι το 1998 δεν επιβληθούν αυξήσεις στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τότε και ο πληθωρισμός θα είναι ΜΗΔΕΝ. Ομως, ο κύριος υπουργός, προσπαθεί να μας πει ότι ο πληθωρισμός αυξάνεται ως διά μαγείας και ότι δεν είναι η άνοδος των τιμών αυτή που τροφοδοτεί την άνοδο του πληθωρισμού, αλλά ότι... η άνοδος του πληθωρισμού τροφοδοτεί την άνοδο των τιμών...

Η νέα "οικονομική επιστήμη", που προσπαθεί να καθιερώσει ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και οι "εκσυγχρονιστές" συνοδοιπόροι του στο θέμα "τιμών - πληθωρισμού" δε διαφέρει σε τίποτε από τα "νέα μαθηματικά" που προσπάθησε να καθιερώσει το 1993 η κυβέρνηση της ΝΔ, που μας έλεγε ότι εισοδηματικές αυξήσεις μισθών 0% + 0% ισοδυναμούν με... 14%. Ακολουθώντας το παράδειγμα της ΝΔ σε θέματα εισοδηματικής πολιτικής - είναι κι αυτό ένα στοιχεία "σύγκλισης" στις πολιτικές των δύο κομμάτων - η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συγκρίνει ασύγκριτα πράγματα. Οταν αναφέρεται στα ποσοστά αύξησης των τιμών παίρνει υπόψη της τα μέσα επίπεδα και τη μεσοσταθμική (συνήθως είναι μικρότερη). Αντίθετα, όταν αναφέρεται στις ονομαστικές αυξήσεις μισθών - συντάξεων, δεν παίρνει υπόψη της τα μέσα επίπεδα και τη μεσοσταθμική αύξηση, αλλά την αύξηση που προκύπτει "μεταξύ αρχής και τέλους" περιόδου (προκύπτει συνήθως μεγαλύτερη αύξηση).