Τιμούμε το σπουδαίο αυτό γεγονός σε μια εποχή γκρίζα: Σε μια εποχή που για πολλούς - καλοπροαίρετους ή όχι - είναι εποχή δύσης των οραμάτων, εποχή ήττας του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος, εποχή απογοήτευσης και αποστράτευσης. Είναι όμως στ' αλήθεια έτσι τα πράγματα; Η κληρονομιά του Μεγάλου Οχτώβρη είναι πράγματι νεκρή; Τόσοι αγώνες και θυσίες έγιναν μόνο "για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη;". Το κύρος της ιδεολογίας μας, ο κόσμος που αυτή ευαγγελίζεται, ο φορέας των οραμάτων της, η ίδια δηλαδή η εργατική τάξη είναι πράγματα ξεπερασμένα από την ιστορική πραγματικότητα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν;

Η απάντηση των κομμουνιστών σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι - και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς - αρνητική. Για μας, ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν είναι ένα "τοπίο στην ομίχλη". Είναι, αντίθετα, ένα τοπίο πεντακάθαρο, με οξυμένες τις ταξικές αντιθέσεις και με την αναγκαιότητα, ώριμη όσο ποτέ, να ωθήσει η εργατική τάξη την ανθρωπότητα στο μεγάλο άλμα. Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι όραμα, αλλά ιστορική νομοτέλεια, επίκαιρη και αναγκαία. Αλλά όχι μόνο αυτό: Για μας - και για το εργατικό κίνημα, για κάθε προοδευτικό, εργαζόμενο άνθρωπο, για το ριζοσπαστικό τμήμα της νεολαίας - η κληρονομιά του Οκτώβρη είναι πολύτιμη γι' αυτό και είναι ζωντανή. Σήμερα - αρκετά χρόνια πια μετά την αντεπαναστατική ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, στις αρχές της δεκαετίας του '90 - μπορούμε ψυχραιμότερα και πιο νηφάλια να αποτιμήσουμε την τεράστια προσφορά της Οχτωβριανής Επανάστασης, της ΕΣΣΔ, του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα.

Μελετήσαμε ξανά τα πρώτα διατάγματα της σοβιετικής κυβέρνησης, εκείνα που έδιναν τη γη στους καλλιεργητές της, που όριζαν ως ύψιστη αναγκαιότητα την ειρήνη και πιστοποιούσαν έμπρακτα αυτή τη βεβαιότητα με τη συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ.

Είδαμε τις διακηρύξεις και τα Συντάγματα της Επανάστασης, που φέρνουν στην οικονομική και πολιτική εξουσία την εργατική τάξη, σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά, κοινωνικοποιώντας τα βασικά μέσα παραγωγής.

Είδαμε ακόμα τα επίσημα εκείνα κείμενα, τα επίσημα εκείνα μέτρα που φανέρωναν την ολόπλευρη μέριμνα του σοσιαλιστικού κράτους για τον εργαζόμενο άνθρωπο, για την υγεία του, για τη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων του, αλλά και για την ισότητα ανάμεσα στα έθνη που απάρτισαν από κοινού την ΕΣΣΔ.

Παρακολουθήσαμε, μέσα από το λόγο συγχρόνων και μεταγενέστερων της Επανάστασης, κομμουνιστών και μη, διανοουμένων, μέσα από τα γραφτά του Κώστα Καραγιώργη - Λιάσκοβα, της Ρόζας Ιμβριώτη, του Θέμου Κορνάρου, του Νίκου Καζαντζάκη, του Δημήτρη Μητρόπουλου, τη διαμόρφωση ενός νέου τύπου ανθρώπου της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Είδαμε τις καινούριες πόλεις που έχτισε εκεί όπου πριν δεν υπήρχε παρά παγωμένη έρημος και τόπος εξορίας. Ιχνηλατήσαμε τα βήματα ενός λαού από την άγνοια και τη δεισιδαιμονία στη γνώση, στην πολιτιστική άνθηση, στην καλλιτεχνική δημιουργία, στα επιστημονικά επιτεύγματα. Προσπαθήσαμε ακόμα να αντιπαραβάλουμε εκείνη την εποχή στη σημερινή, που χαρακτηρίζεται από τον τρόμο και την αθλιότητα της καπιταλιστικοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων. Και ακόμα, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε ένα μέρος των θέσεων του ΚΚΕ για τη ρεαλιστικότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, για τους στόχους, το κίνητρο, τις κατευθύνσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη δεν ακυρώνει την προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, την επιστημονικότητα της θεωρίας μας, τη σπουδαιότητα της επανάστασης, το νομοτελειακό χαρακτήρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Κλείνοντας δε αυτό το σύντομο προλογικό σημείωμα, θα θέλαμε, ως Συντακτική Επιτροπή, να τονίσουμε το εξής: Η επιλογή αυτή δεν έχει - και δεν μπορεί να έχει - κανέναν ελεγειακό χαρακτήρα. Δεν απευθυνόμαστε με τα κείμενα αυτά σε οποιοδήποτε νοσταλγικό συναίσθημα, ούτε θέλουμε να θρηνήσουμε περασμένα μεγαλεία.

Πάνω από όλα, στόχος μας είναι η παρουσίαση της κοινωνίας που γέννησε ο Οκτώβρης, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό από όλους μας ότι, παρά την πρόσκαιρη νίκη της αντεπανάστασης, αυτή δεν ήταν παρά η προοικονομία του φωτεινού μέλλοντος της ανθρωπότητας.