Ολοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή ένιωσαν τα βέλη του έρωτα. Αλλοι τα δέχτηκαν χαρούμενα και τα πέρασαν για παιγνιδάκια. Ενα - ένα τα έβγαζαν από το σώμα και από την ψυχή τους και τελικά, απελευθερωμένοι από κάθε εξάρτηση και κάθε πόνο, περίμεναν τον επόμενο έρωτα να χτυπήσει χαρμόσυνα. Ετσι σαν καμπάνα. Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι άνθρωποι που δέχονται ένα και μόνο ερωτικό βέλος, ένα βέλος που σφηνώνεται θανάσιμα, σχεδόν, στην καρδιά και η αιμορραγία ποτέ δε σταματά. Ο πόνος δεν περνάει με κανένα... παυσίπονο Ακόμη και όταν ο έρωτας παύει να δίνει χαρές αλλά μόνο πίκρες. Πίκρες, θλίψεις, απογοητεύσεις, διαψεύσεις. Αναφερόμαστε στους μοιραίους έρωτες, θα λέγαμε καλύτερα, στις ολέθριες σχέσεις που γεννιούνται και αναπτύσσονται ανάμεσα σε αταίριαστους εραστές. Και ένας από τους δύο τραυματίζεται για πάντα. Πόσο τελικά κρατάει αυτό το πάντα; Μια ολόκληρη ζωή, μέχρι την τελευταία στιγμή. "Οι Μεγάλοι έρωτες του 20ού αιώνα" που παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη από την ΕΤ1 στις 20.25 είναι αφιερωμένη τούτη την Τετάρτη στον "Αριστοτέλη Ωνάση και τη Μαρία Κάλλας".

Ενα ιερό τέρας, μια απίστευτη γυναικεία παρουσία, μια θεϊκή φωνή που συνέπαιρνε, που συγκλόνιζε, που τάραζε ψυχές ή και που τις θεράπευε σαν ένα βελούδινο χάδι, παραδόθηκε άνευ όρων σ' έναν άνδρα που μάλλον δεν ήξερε πολλά πράγματα από λυρικό τραγούδι, που μάλλον δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει το μεγάλο ταλέντο της, που ίσως και να την ερωτεύτηκε. Για λίγο. Οχι, όμως τόσο και έτσι ώστε να της κάνει χώρο στη ζωή του. Ο άνθρωπος που διέθετε δύναμη, φήμη, στόλο, ο Ωνάσης που διέσχιζε θάλασσες και κατακτούσε τους ουρανούς, χάρισε λίγες ερωτικές σταγόνες στη διψασμένη για αγάπη γυναίκα και τη μετέτρεψε σε σκλάβα του. Μια σκλάβα λαβωμένη, προδομένη και με φωνή σπασμένη. Η Μαρία Κάλλας, πάνω στο πολυτελές γιοτ "Χριστίνα" δέχτηκε τα φλογερά ερωτικά βέλη του σκληρού συμπατριώτη της και αφέθηκε. Καθώς γράφουμε αυτές τις λίγες γραμμές για αυτόν τον ακατανόητο έρωτα, μας έρχονται στο νου οι στοίχοι του Βερλέν: Ω ψυχή μου σαλπάρισες για τρομερά ναυάγια.Αραγε η Κάλλας γνώριζε ότι θα ναυαγήσει ή πίστεψε τόσο πολύ ότι ο δυνατός συμπατριώτης της θα της έδινε αυτό που πάντα της είχε λείψει: οικογένεια, παιδί, αφοσίωση, στοργή, αγάπη, τρυφερότητα, σταθερότητα, συνέχεια και συνέπεια στον έρωτα. Σ' ένα διαρκή έρωτα, που μόνον εκείνη είχε τη δυνατότητα να νιώσει ως Λουκρητία, ως Νόρμα, ως Κάρμεν, ως Τόσκα, ως Λουκία ντε Λαμερμούρ. Η εκπομπή ξεκινά με αναφορά στο σημαντικότερο πρόσωπο της ζωής της Μαρίας Κάλλας, τον Αριστοτέλη Ωνάση και στη συνέχεια κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν της μεγάλης ερμηνεύτριας, έως τη στιγμή που συνάντησε τον μοιραίο άνθρωπο. Η Μαρία Κάλλας "έφυγε" πριν από 20 ακριβώς χρόνια. "Sola e abbandonata" - μόνη και εγκαταλειμμένη - όπως τραγουδά στην τελευταία πράξη στην Τραβιάτα του Βέρντι. Σήμερα η φωνή της Κάλλας ακούγεται συνεχώς όλο και περισσότερο, το πάθος της συγκλονίζει και μαγνητίζει, αλλά και προσηλυτίζει καινούριους θαυμαστές στον κόσμο της όπερας. Από τον Ωνάση δεν έμεινε τίποτε παρά μόνο το "Ωνάσειο".