Με το φαινόμενο της φυγής, από την Ολομέλεια της Βουλής, των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν καλείται στο βήμα ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, ασχολείται στο γράμμα του ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ από τα Λέικα Καλαμάτας και γράφει μεταξύ άλλων: "... Θυμάμαι ρωτήθηκε κάποτε, στο διάλειμμα της συνεδρίασης, από δημοσιογράφο ο Χαρ. Φλωράκης: "Γιατί κ. Πρόεδρε, όταν καλείσθε στο Βήμα ο κ. πρωθυπουργός (Παπανδρέου τότε) σηκώνεται και φεύγει;". "Και γιατί δε ρωτάτε τον ίδιο"; απάντησε ο Φλωράκης.

Το θλιβερό αυτό φαινόμενο - κατά την άποψή μου - έχει την αιτία του, θέλει να περάσει προς τα έξω το μήνυμα της αδιαφορίας - τάχα - για τα όσα λένε οι κομμουνιστές! Ομως όλοι όσοι προσπαθούν να στείλουν αυτό το μήνυμα, κάνουν το ατόπημα, νομίζοντας ότι μπορούν να σηκώνουν το ανάστημά τους πάνω από εκείνο των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων ενός ιστορικού και ηρωικού κόμματος, όπως είναι το ΚΚΕ.

Επίσης η αχαρακτήριστη αυτή στάση τους, φανερώνει αισθήματα ενοχής και δειλίας. Αισθάνονται ένοχοι, γιατί ακολουθούν αδιέξοδη και αντιλαϊκή πολιτική και δειλοί, γιατί δεν μπορούν να σταθούν όρθιοι και ν' ακούσουν το λόγο που τους καταγγέλλει, αποκαλύπτει και τσουρουφλίζει μπροστά στο λαό που παρακολουθεί τις συνεδριάσεις της Βουλής.

Θα 'πρεπε όλοι αυτοί που δείχνουν περιφρόνηση στο ΚΚΕ, να ανοίξουν λίγο την ιστορία και να δουν ποιοι βουλευτές πήραν σωστές και πατριωτικές θέσεις σε κρίσιμες στιγμές που περνούσε ο τόπος.

Στη Μικρασιατική Εκστρατεία το μόνο κόμμα που αντιτάχθηκε σ' αυτήν ήταν το ΚΚΕ. Κομμουνιστές ήταν οι δυο βουλευτές που σηκώθηκαν στη Βουλή και αντιμέτωποι στις κάργες του μεγαλοϊδεατισμού, τους είπαν καθαρά και ξάστερα: "Και αν ακόμη υλοποιηθούν τα όνειρά σας περί "Σαγγάριου" και "Κόκκινης Μηλιάς", οι Τούρκοι δε θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια, αλλά θα γίνουν τσέτες και τα Ελληνόπουλα θα σκορπίσουν τα κόκαλά τους στα τούρκικα καταράχια".

Αλλα και στις μέρες μας ποιανού η πολιτική θέση δικαιώθηκε σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, του ΚΚΕ ή των υπολοίπων με τα συλλαλητήρια και τις εθνικιστικές κορόνες; Η για ν' αναφερθούμε στην κρίση στα Ιμια, στο Κυπριακό, στα Ελληνοτουρκικά;

Ο λόγος του ΚΚΕ πρέπει ν' αποτελεί αντικείμενο σεβασμού. Ο αντίπαλος πρέπει ν' αντιμετωπίζεται με αντίλογο, επιχειρήματα και παλικαριά. Αλλά αυτό απαιτεί και αρετή και τόλμη".