Χρονιά συνέπειας και δογματικής προσήλωσης στα αντιλαϊκά σχέδια που είχε καταστρώσει, από τον προηγούμενο χρόνο, η "εκσυγχρονιστική" εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τον τόπο, αποδείχτηκε το 1997. Μια χρονιά, που ήρθε να προσθέσει νέες επιπτώσεις στην ήδη επιβαρυμένη, από όλα τα χρόνια της μονόπλευρης λιτότητας, κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Μία ήταν η πυξίδα που λειτούργησε για τους υπαλλήλους της κυβέρνησης Σημίτη: Το "όραμα" του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, η προσήλωση στην προώθηση και ικανοποίηση κάθε αξίωσης της άρχουσας τάξης και των εκπροσώπων της.

Από εκεί και πέρα η "εκσυγχρονισμένη" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε μία από τις σκληρότητες πολιτικές λιτότητας, επιδεικνύοντας "καλή διαγωγή" στην ντόπια ολιγαρχία, αλλά και στους διάφορους διεθνείς και κοινοτικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα βρέθηκαν και πάλι στο στόχαστρο, δεχόμενοι ανεπανόρθωτα πλήγματα στο εισόδημά τους και το βιοτικό τους επίπεδο.

Ας δούμε όμως συνοπτικά, ποια ήταν τα βασικότερα γεγονότα που στιγμάτισαν την ελληνική οικονομία το 1997, όπως αυτά καταγράφηκαν και παρουσιάζονται από το "Ρ":