Το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας συνεχίζει να προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις, αφού αυτή, σε σύντομα σχετικά, χρονικά διαστήματα σημειώνει νέα ρεκόρ. Μέχρι τέλους του Νοέμβρη είχαν προστεθεί άλλοι 369.000 νέοι άνθρωποι στην ήδη μακρά στρατιά των ανέργων. Κι όπως επίσημα αναμένεται, ο συνολικός αριθμός των ανέργων ως το τέλος του χρόνου, θα φθάσει στα 5 εκατομμύρια άτομα. Στην πραγματικότητα, όμως, οι άνεργοι είναι πολύ περισσότεροι, αφού τα συνδικάτα, παίρνοντας υπόψη τους μη δηλωμένους στις επίσημες στατιστικές, τούς ανεβάζουν σε πάνω από 7 εκατομμύρια. Η ίδια τραγική κατάσταση αναμένεται να συνεχιστεί και στη διάρκεια του 1998, αφού σύμφωνα με τα προγνωστικά, μόνο από το κλείσιμο επιχειρήσεων θα χάσουν τη δουλιά τους περισσότεροι από 600.000 εργαζόμενοι...

Σήμερα, το 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Ανατολικής Γερμανίας, της Πρόσω Πομερανίας, είναι χωρίς εργασία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων αυτών, παραμένει άνεργο περισσότερο από ένα χρόνο... Εδώ, πρόκειται για ένα οξύτατο κοινωνικό πρόβλημα, αφού σε πλατιά τμήματα της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, "κυβερνούν η ανεργία και η φτώχεια... ". Αντί λοιπόν, εκεί να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, καταστράφηκαν άλλες 200.000. Στελέχη των γερμανικών συνδικάτων χαρακτηρίζουν την κατάσταση αυτή σαν "τραγική". Από την άλλη πλευρά, η οικονομική ανάπτυξη έμεινε σχεδόν στάσιμη... Κατά συνέπεια αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι εξαρτώνται όλο και περισσότερο από κάποιο επίδομα κοινωνικής πρόνοιας. Πρόκειται για πολίτες, οι οποίοι όχι μόνο έχουν χάσει πλέον τη δυνατότητα να ασκούν το επάγγελμά τους, αλλά δεν μπορούν μελλοντικά να μάθουν κάποιο άλλο... Κι αυτό εξηγείται από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στο πρώην σοσιαλιστικό γερμανικό κράτος πάνω από το 95% των νέων αποφοιτούσαν από διάφορες επαγγελματικές σχολές, ενώ οι θέσεις εργασίας γι' αυτούς ήταν ήδη εξασφαλισμένες.

Από την άποψη αυτή, δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι κοινωνιολόγοι και αρμόδια επιστημονικά Ινστιτούτα, πολύ συστηματικά παρακολουθούν τις αλλαγές, οι οποίες από το 1990 και μετά, παρατηρούνται τόσο στις συνθήκες διαβίωσης, όσο και στην πολιτική συμπεριφορά των κατοίκων της Ανατολικής Γερμανίας. Από τότε, μετά την προσάρτηση της ΓΛΔ στην ΟΔΓ, πραγματοποιούνται συνεχώς δημοσκοπήσεις και διάφορες άλλες κοινωνιολογικές έρευνες. Σύμφωνα με τις πρόσφατες, που έγιναν τον περασμένο Μάη και Ιούνη, οι ερωτήσεις που υποβλήθηκαν αφορούσαν την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των πολιτών, την υγεία, τις συνθήκες διαβίωσης, το περιβάλλον και τις δημοκρατικές εξελίξεις, όπως αυτές γενικά διαμορφώνονται στη σημερινή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Οι σημερινοί Ανατολικογερμανοί των πέντε νέων ομοσπονδιακών κρατιδίων, όταν μιλούν για την πρώην σοσιαλιστική τους πατρίδα, εκφράζουν ως ένα βαθμό και διαφορετικές απόψεις, ενώ αναφορικά με τη σημερινή καπιταλιστική πραγματικότητα, στην οποία εδώ και οχτώ χρόνια ζουν, κάθε άλλο, παρά ευχαριστημένοι δηλώνουν. Για πρώτη φορά, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται στις έρευνες, αυξάνεται όλο και περισσότερο ο αριθμός εκείνων των πολιτών, οι οποίοι ασκούν αυστηρή κριτική στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν, εκφράζουν έντονες ανησυχίες και φόβους για το μέλλον τους, ενώ οι ελπίδες για μια καλύτερη ζωή όλο και περισσότερο εξανεμίζονται...

Οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι εντελώς απογοητευμένοι, δηλώνουν ότι το βιοτικό τους επίπεδο εξακολουθεί αισθητά να χειροτερεύει, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου προοπτικές για μια ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους. Γενικά, ο προϋπολογισμός των μέσων οικογενειακών νοικοκυριών μειώνεται όλο και περισσότερο. Συγκεκριμένα: Τα εισοδήματα του 27% των ανέργων και του 27% των διαζευγμένων γυναικών, οι οποίες είναι αναγκασμένες να συντηρούν μόνες τις οικογένειές τους είναι πλέον τόσο χαμηλά με αποτέλεσμα να έχουν πληγεί από τη φτώχεια.

Ενδεικτικό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι, σήμερα όλο και περισσότεροι Ανατολικογερμανοί πολίτες, έχουν συνειδητοποιήσει πως η ατομική τους δυνατότητα ν' ασκούν κάποια επιρροή στις πολιτικές εξελίξεις είναι σχεδόν μηδαμινή. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζουν ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με τις σημερινές δημοκρατικές εξελίξεις, ενώ οι οικονομικές και κοινωνικές προσδοκίες εκείνων που πίστευαν ότι σε καπιταλιστικές συνθήκες μετά την προσάρτηση της ΓΛΔ στην ΟΔΓ, θα εκπληρώνονταν, κάθε άλλο, παρά έχουν δικαιωθεί... Σήμερα, το 42% των ερωτηθέντων, δηλώνει ότι είναι δυσαρεστημένο με τις δημοκρατικές εξελίξεις και μόνο το 11% ικανοποιημένο, ενώ το ποσοστό αυτό το 1995 έφθανε ακόμα στο 18%. Κάθε τρίτος Ανατολικογερμανός πολίτης τονίζει ξεκάθαρα ότι το σημερινό πολιτικό κλίμα, που επικρατεί στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, είναι χειρότερο απ' αυτό, που κυριαρχούσε στην πρώην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία.

Σήμερα, στη Γερμανία υπάρχουν ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες στον ένα ή τον άλλο βαθμό, είναι εξαρτημένες από διάφορα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας. Εδώ, δε γίνεται λόγος για εκείνα τα κοινωνικά ιδρύματα, όπου περιθάλπονται ορισμένες κατηγορίες πολιτών με ειδικά προβλήματα υγείας. Πριν απ' όλους, όμως, πρόκειται για παιδιά ηλικίας κάτω των 18 χρόνων. Στη διάρκεια ακόμα του 1996 ο αριθμός των παιδιών αυτών έφθανε στο ένα εκατομμύριο και αντιστοιχούσε με το ένα τρίτο του συνόλου αυτών που ήδη είχαν ανάγκη από κάποιο επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας. Και είναι σίγουρο ότι από τότε, το κοινωνικό αυτό πρόβλημα προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις. Σε σύγκριση με τους άνδρες, μεγαλώνει πιο πολύ ο αριθμός των γυναικών που κατακλύζει τα Γραφεία της Κοινωνικής Πρόνοιας, ενώ αισθητά υψηλότερος είναι ο αριθμός των ξένων πολιτών, που ζουν και εργάζονται στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Ποτέ λοιπόν, στη Γερμανία δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι, που να εξαρτώνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από κάποιο επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας. Αυτοί, σήμερα, αγγίζουν τα 3 περίπου εκατομμύρια άτομα. Οπως δε, συχνά προειδοποιούν οι κοινωνιολόγοι, στην περίπτωση που δεν παρθούν τα απαραίτητα μέτρα για μια αποτελεσματική καταπολέμηση της μαζικής ανεργίας, τότε ο αριθμός αυτός θα εκτιναχτεί κυριολεκτικά στα ύψη... Αυτό στην πράξη θα σημαίνει ότι κι άλλες πολλές χιλιάδες άνεργοι θα προστίθενται στην ήδη μακρά στρατιά των φτωχών, οι οποίοι σήμερα ξεπερνούν κατά πολύ τα 5 εκατομμύρια άτομα. Και να σκεφθεί κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην πλουσιότερη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτή τη στιγμή, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μάταια αναζητούν κάποια θέση εργασίας. Ταυτόχρονα, οι θέσεις στις επαγγελματικές σχολές σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχούν στον αριθμό εκείνων των νέων, οι οποίοι διψούν για εκμάθηση κάποιου επαγγέλματος. Επίσης, δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί, που όταν αποφοιτήσουν δεν μπορούν να βρουν μια θέση εργασίας, μένοντας έτσι άνεργοι πριν ακόμα εργαστούν. Για περισσότερους από το ένα τρίτο των νέων "αποδεικνύεται η είσοδος στη ζωή σαν μια καταστροφή, σαν ένας κοινωνικός αποκλεισμός... ". Συντελείται μια πόλωση της κοινωνίας, που κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, οι συνεχιζόμενες δραστικές κοινωνικές περικοπές, γεγονός που οδηγεί χιλιάδες νέους ανθρώπους στο κοινωνικό περιθώριο, στην εγκληματικότητα, στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά...

Πραγματοποιείται μια πόλωση σε μια κοινωνία, όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι: Σήμερα, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, στη Δυτική Γερμανία, μια χούφτα μεγαλοκαπιταλιστές κατέχουν το ένα τρίτο του συνόλου της χρηματικής περιουσίας. Αυτό το ένα τρίτο στη διάρκεια του χρονικού διαστήματος 1990 - 1997 διπλασίασε τα καθαρά εισοδήματά του και από 2,79 τρισεκατομμύρια μάρκα που ήταν εκτινάχτηκαν στο αστρονομικό ύψος των 5,5 τρισεκατομμυρίων. Την ίδια περίοδο, το πραγματικό εισόδημα των δεκάδων εκατομμυρίων Γερμανών εργαζομένων έπεφτε κάθετα...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ