Πολλά και ποικίλα γράφονται για το ενιαίο νόμισμα το ΕΥΡΩ. Ωστόσο, όλοι, και ειδικά η κυβέρνηση, περίτεχνα και με επιμέλεια κρύβουν βασικά στοιχεία, για να μη συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι τη μαύρη μελλοντική κατάσταση που τους περιμένει και αντιδράσουν στις τραγικές επιπτώσεις.

Κατ' αρχήν το ΕΥΡΩ δεν μπορεί κανείς να το δει ξεκομμένα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ, την ΟΝΕ, αφού είναι παιδί τους, όπως και από τον προγραμματισμό που έχει κάνει η άρχουσα τάξη της ΕΕ, που, μέσα από ένα ενιαίο νόμισμα - το ΕΥΡΩ - θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα συμφέροντα και τα ασύδοτα κέρδη της, σε βάρος των εργαζομένων και ξεζουμίζοντάς τους. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι πλήρως εναρμονισμένη και σύμφωνη και η ελληνική κυβέρνηση, το αποδεικνύουν εξάλλου οι υπογραφές και τα λεγόμενά της.

Η ΟΝΕ έχει πολλές εκφράσεις και παραμέτρους, μία από αυτές είναι και το ενιαίο νόμισμα, το ΕΥΡΩ, που αναμφίβολα θα έχει πολλές και ποικίλες επιπτώσεις στη χώρα και τους εργαζόμενους, όσο και αν προσπαθούν να τις συγκαλύψουν μέσα από γενικόλογες και αόριστες εκφράσεις περί κόστους, που δεν ορίζουν ποιο και πόσο θα είναι και πολύ περισσότερο ποιος θα το πληρώσει - φυσικά όχι το κεφάλαιο.

Τι σημαίνει όμως ενιαίο νόμισμα στα πλαίσια της ΕΕ και των κατευθύνσεών της;

1. Είναι γεγονός ότι η καπιταλιστική οικονομία στη νέα βαθμίδα διεθνοποίησης του κεφαλαίου έχει ενισχύσει το χρηματιστικό κεφάλαιο και τη χρηματιστική ολιγαρχία, που επιδιώκουν να κινούνται παντού εύκολα και γρήγορα, χωρίς εμπόδια και το ΕΥΡΩ τούς διευκολύνει τα σχέδια.

2. Ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ - ΕΕ - Ιαπωνία) για το ξαναμοίρασμα των αγορών και οι αντιθέσεις, όπως και οι συνεργασίες μεταξύ τους, είναι δεδομένες. Ετσι στα πλαίσια του οξύτατου αυτού ανταγωνισμού ΗΠΑ - ΕΕ, το κεφάλαιο της ΕΕ και μέσα από το ΕΥΡΩ αντιγράφει και προσπαθεί να είναι ανταγωνιστικό του δολαρίου. Οι συγχωνεύσεις που έχουν ξεκινήσει και θα ενταθούν ακόμη περισσότερο (τράπεζες, χρηματιστήρια, βιομηχανίες κτλ.), προκειμένου να προσεγγίσουν τα αμερικανικά μεγέθη, θα σημάνει μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου, οπότε νέες μαζικές απολύσεις εργαζομένων, αύξηση της ανεργίας, καταστροφή και νέων μεσαίων στρωμάτων.

3. Το ΕΥΡΩ, όπως εκτιμάται, θα είναι υπερτιμημένο, για να είναι πιο ανταγωνίσιμο προς το δολάριο. Ετσι οι εργαζόμενοι θα αγοράζουν αυτά που χρειάζονται ακριβότερα, οπότε και νέα φτώχεια να περιμένουμε. Ορισμένοι περιγράφουν τις πιο ανώδυνες επιπτώσεις στον καταναλωτή, όπως π. χ. από τη στρογγυλοποίηση τιμών κατανάλωσης σε ΕΥΡΩ προς τα πάνω, ο καταναλωτής θα αγοράζει ακριβότερα. Αυτό είναι αλήθεια αλλά η μισή, γιατί κρύβουν, αποσιωπούν τις περισσότερες και μεγαλύτερες επιπτώσεις, της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων.

4. Κυριαρχεί η αντίληψη και εκφράζεται (συνέντευξη επιτρόπου για θέματα Ανταγωνισμού στην ΕΕ Κάρελ Βαν Μίερτ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 8/2/1998), ότι καμιά κρατική βοήθεια δεν πρέπει να δοθεί σε βιομηχανίες για την προσαρμογή τους στο ΕΥΡΩ. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες, που έχουν την υποδομή, τα μηχανογραφικά κέντρα, τους μηχανισμούς, ευκολότερα θα προσαρμόσουν τις συναλλαγές τους στο ΕΥΡΩ, σε αντίθεση με τις μικρότερες, που θα υποστούν τις επιπτώσεις, ίσως και με την εξαφάνισή τους. Ωστόσο, το μερίδιό τους θα απολαύσουν οι μεγάλες που θα γίνουν μεγαλύτερες.

5. Λέγεται ότι τα πλεονεκτήματα από το ΕΥΡΩ θα είναι περισσότερα και αναφέρουν σαν τέτοια τα επιτόκια, τα δάνεια, τις μετοχές. Αλήθεια, με αυτά ποιος έχει σχέση, ο απλός εργαζόμενος που δεν του φτάνει ο μισθός του για να ζήσει ή το χρηματιστικό κεφάλαιο;

Η Ελλάδα είναι γνωστό ότι στην πρώτη φάση θα είναι έξω από τη "ζώνη ΕΥΡΩ" γιατί δεν εκπληρώνει τους όρους. Το ερώτημα που τίθεται είναι αφού δε θα είναι υποχρεωμένη να έχει το ΕΥΡΩ από το 1999, θα έχει συνέπειες ή θα γλιτώσει από μερικές;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει και μάλιστα με εντονότερους ρυθμούς, όπως διαβεβαιώνει το σκληρό, αντιλαϊκό πρόγραμμά της, προκειμένου να πετύχει τη σύγκλιση και το 2001 το ΕΥΡΩ να εισαχθεί επίσημα στην ελληνική οικονομία. Μέχρι τότε οι συναλλαγές θα γίνονται σε ΕΥΡΩ με την ΕΕ, επιπλέον θα ανακοινωθεί η ισοτιμία της δραχμής με το ΕΥΡΩ και αναμένεται υποτίμηση της δραχμής. Συνεπώς, συνέπειες θα έχουμε πολλές και ποικίλες, πρώτα και κύρια στο δημόσιο χρέος, που θα αυξηθεί.

Το κυριότερο όμως είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο όνομα της επιθυμητής σύγκλισης θα συνεχίσει με πιο έντονο ρυθμό τη σκληρή, βάρβαρη, απάνθρωπη πολιτική της, εξασφαλίζοντας νέα υπερκέρδη στο κεφάλαιο και νέα φτώχεια στους εργαζόμενους, επιδιώκοντας να επαναφέρει τον εργασιακό μεσαίωνα.

Ομως το σημαντικότερο όλων είναι ότι η χώρα μας δε θα καθορίζει τίποτα στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Η Κεντρική Τράπεζα Ελλάδας δε θα έχει κανένα έλεγχο και δικαιοδοσία στη χάραξη νομισματικής πολιτικής (επιτόκια, ισοδυναμίες, τραπεζικό σύστημα, επενδύσεις, ρευστότητα κτλ.), που θα ασκείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Συνεπώς, δε θα μπορεί να ασκεί εθνική οικονομική πολιτική.

Φυσικά, για όλα αυτά δεν πρόκειται να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό, όπως δεν τον ενημέρωσαν ούτε για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ, την ΟΝΕ, τη Συμφωνία της ΓΚATT, την ΚΑΠ κ. ά., γιατί είναι συμφωνίες που επιθυμεί και υπογράφει η κυβέρνηση, είναι σε όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης. Αντίθετα μάλιστα προσπαθεί να παραπλανήσει, όταν διά στόματος υπουργού Εθνικής Οικονομίας δηλώνει ότι η ανακοίνωση των ισοτιμιών με το ΕΥΡΩ το Μάη '98 "δεν αναμένεται να έχει επιπτώσεις στη δραχμή", ταυτόχρονα όμως αντιφάσκει, αφού παραδέχεται ότι στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους υπάρχουν ομάδες εργασίας, για τη διερεύνηση των επιπτώσεων του ΕΥΡΩ στις δημοσιονομικές λειτουργίες του κράτους. Ενώ προ ημερών ανακοινώθηκε η Εθνική Συντονιστική Επιτροπή για τη μετάβαση στο ΕΥΡΩ, που θυμίζει πιο πολύ διακοσμητικό όργανο για συγκάλυψη αυτής της βάρβαρης και απάνθρωπης κυβερνητικής πολιτικής.

Συμπερασματικά λοιπόν, η εφαρμογή του ΕΥΡΩ θα έχει τραγικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους. Θα ήταν όμως λάθος να το δει και να αναφερθεί κανείς μεμονωμένα και ξεκομμένα από τη ρίζα που προέρχεται, δηλαδή Μάαστριχτ - Αμστερνταμ - ΟΝΕ.

Δίκαια, λοιπόν, το ΚΚΕ ζητάει δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ και το Αμστερνταμ, αφού τις πολιτικές αυτών εξυπηρετεί και το ενιαίο νόμισμα. Ετσι θα δοθεί η ευκαιρία να πληροφορηθούν οι εργαζόμενοι για τις τραγικές συνέπειες στη ζωή και τα δικαιώματά τους, προκειμένου οργανωμένα μέσα από ένα παλλαϊκό αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο να αντιπαλέψουν και να ανατρέψουν αυτή την πολιτική.