Αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί σύντροφοι, το ΚΚΕ με τη σημερινή δημόσια συζήτηση δεν οργάνωσε κάποια εσωκομματική διαδικασία. Κάνει μια παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία. Και μπροστά στις συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα μας και γενικότερα δείχνει τον άλλο δρόμο που μπορεί να ακολουθήσει η ελληνική κοινωνία, το δρόμο της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου πάλης, που προτείνει το ΚΚΕ.

Νομίζω ότι το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί τώρα είναι πώς οργανώνεται αυτό το μέτωπο. Δε νομίζω να πιστεύει κανείς ότι το μέτωπο θα χτιστεί με διαφώτιση ή μόνο με συζητήσεις από κάποια βήματα.

Ο σίγουρος δρόμος, που δείχνει η 80χρονη ιστορία του ΚΚΕ αλλά και του προοδευτικού κινήματος στη χώρα μας, δείχνει και το δρόμο που δεν είναι άλλος παρά η συσπείρωση των πλατιών τμημάτων του λαού μας πάνω στα μεγάλα προβλήματα που γεννάει η εποχή μας.

Θα έλεγα ότι αυτή η κατεύθυνση μπορεί και πρέπει να πάρει έναν πατριωτικό χαρακτήρα στις σημερινές συνθήκες. Πολύ περισσότερο που η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια απόλυτη πια ταύτιση των δύο διαφορετικών ρευμάτων διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, του σοσιαλδημοκρατικού και του χριστιανοδημοκρατικού πάνω στα βασικά προβλήματα της εποχής μας.

Και αυτό διευκολύνει δυνάμεις να απελευθερωθούν και να αναλάβουν αυτό που λέω, τον πατριωτικό τους ρόλο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα τρία πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτές τις μέρες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το πρώτο, η αναμενόμενη επίθεση των Αμερικανών στο Ιράκ. Παρατηρείται μια τάση από όλες τις χώρες, η μια μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είτε οι κυβερνήσεις είναι συντηρητικές, δεξιές, είτε είναι σοσιαλδημοκρατικές εξίσου δεξιές βέβαια, να υποτάσσονται στην απαίτηση των Αμερικανών να οδηγηθεί σε αποτυχία ακόμα κι αυτή η ύστατη πρωτοβουλία του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και να στηρίξουν με τον ένα ή άλλο τρόπο τη στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ.

Κι ας λένε οι ίδιοι ότι δε γνωρίζουν ακόμη τις συνέπειες της επόμενης μέρας. Παράδειγμα ότι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχτές, ακόμα και αυτή την προσπάθεια του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ την υπονόμευσαν και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα των συντηρητικών, όταν με ψήφισμά τους ανοίγουν το δρόμο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανοίγει το δρόμο, στην αμερικανική στρατιωτική επίθεση στο Ιράκ.

Και απέρριψαν την πρόταση που έκανε η ομάδα μας, η Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά μαζί με τους πράσινους, να διατυπωθεί χωρίς καμία περίφραση η απαίτηση σε καμία περίπτωση να μη χρησιμοποιηθεί βία, να μη χρησιμοποιηθεί στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ.

Αρα, εδώ έχουμε ταύτιση και του σοσιαλδημοκρατικού και του χριστιανοδημοκρατικού ρεύματος πάνω σε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, όπως είναι το πρόβλημα του πολέμου και της ειρήνης.

Δεύτερο ζήτημα: στην περίοδο αυτή κρίνεται η πορεία προς την τρίτη φάση της ΟΝΕ, προς το ενιαίο νόμισμα. Δεν είναι μακρινό πρόβλημα. Σε δύο μήνες ακριβώς, στις 2 Μάη, θα αποφασιστεί και ποιες χώρες μετέχουν στο ενιαίο νόμισμα και οι ισοτιμίες των νομισμάτων όλων των χωρών, και αυτών που θα μείνουν απ' έξω.

Οι συνέπειες, όλοι το γνωρίζουμε που είμαστε εδώ μέσα, θα είναι συγκλονιστικές. Ομως, σ' αυτή την πορεία συγκλίνουν και οι σοσιαλιστές και οι χριστιανοδημοκράτες και οι ΠΑΣΟΚοι και οι νεοδημοκράτες.

Αυτό τι λέει στα στελέχη, στον κόσμο αυτόν που με τον ένα ή άλλο τρόπο ακολουθεί αυτά τα κόμματα, αλλά και από την άλλη μεριά τον αγγίζουν οι συγκλονιστικές συνέπειες που θα έχει η εφαρμογή του ενιαίου νομίσματος και η πορεία όλη προς την ΟΝΕ;

Θα πάρουν πρωτοβουλίες μαζί με τους κομμουνιστές, μαζί με τους άλλους προοδευτικούς ανθρώπους να αντισταθούν;

Η τρίτη επιλογή και το τρίτο παράδειγμα που θέλω να πω γι' αυτή την περίοδο είναι η διεύρυνση προσχώρησης της Ανατολικής Ευρώπης, η οποία θα καταστρέψει και τους λαούς των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αλλά θα έχει τραγικές συνέπειες και για τους λαούς των ήδη χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Να σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα. Η Ουγγαρία - με στοιχεία που μας έδωσε προχτές πρόεδρος ουγγρικού κόμματος που ήρθε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και συζήτησε μαζί μας, το 90% του ΑΕΠ της Ουγγαρίας παράγεται λέει από τον ιδιωτικό τομέα. Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλιστική οικονομία και αυτή τη στιγμή που μιλάμε πάνω από το 40% του ελληνικού ΑΕΠ παράγεται από το δημόσιο τομέα της οικονομίας. Το 75% των επενδύσεων της χώρας είναι ξένες επενδύσεις, εκ των οποίων το 45% είναι γερμανικές και το 35% αμερικάνικες. Δηλαδή μιλάμε για μια χώρα η οποία τελικά βρίσκεται στα χέρια του πολυεθνικού κεφαλαίου. Αυτό είναι το μέλλον αυτών των χωρών. Και σ' αυτό συμφωνούν και χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες.

Το ερώτημα επομένως μπαίνει για όλους. Τι θα κάνουμε, θα πούμε ότι αυτή είναι η πορεία και δε γίνεται τίποτα ή θα αναλάβουμε το πατριωτικό καθήκον να αντισταθούμε;

Και νομίζω ότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα είναι πάνω σ' αυτά τα προβλήματα της ειρήνης, της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, των προβλημάτων που γεννάει η καπιταλιστική επέκταση, όπως εκφράζεται σήμερα με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, είναι να αναλάβουμε πρωτοβουλίες στήριξης του μαζικού λαϊκού κινήματος, το οποίο με τη σειρά του θα εκφραστεί και πολιτικά.

Γι' αυτό νομίζω ότι με κάθε ευκαιρία, δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές, μαζικό κίνημα, εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, κινήματα ειρήνης και επιτρέψτε μου να πω ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται να παρθεί μια πρωτοβουλία και θα μπορούσε να είναι και μια πρώτη πρωτοβουλία που μπορεί να παρθεί από το στα σπάργανα βρισκόμενο μέτωπο. Πανευρωπαϊκή κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ.

Τι περιμένουμε δηλαδή; Να επιτεθούν πρώτα οι Αμερικανοί και μετά να κινηθούμε για να διαμορφώσουμε κίνημα αντίστασης; Νομίζω ότι μπορεί να διαμορφωθεί από τώρα.

Και αργά ή γρήγορα στο βαθμό που θα συσπειρώνονται δυνάμεις, θα συγκεντρώνονται δυνάμεις πάνω στην πάλη για τα προβλήματα, είμαι βέβαιος ότι θα εκφραστεί στην πορεία και πολιτικά και θα διαμορφώσει και όρους και προϋποθέσεις να σπάσει το μπλοκ εξουσίας των συντηρητικών δυνάμεων, που με τη μια ή την άλλη εκδοχή, τη σοσιαλδημοκρατική ή τη χριστιανοδημοκρατική, αυτή τη στιγμή καθορίζουν την πορεία και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ευχαριστώ.