Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, θα ήθελα να μεταφέρω περισσότερο την εμπειρία και να μη σταθώ στα θεωρητικά ζητήματα. Αλλωστε αναλύθηκαν νομίζω από αρκετούς ομιλητές. Εκείνο που πρέπει να δούμε στον αγροτικό χώρο είναι ότι η αναδιάρθρωση του ίδιου του συστήματος, ακουμπάει και αυτό το χώρο και έχουμε δύο γραμμές.

Η μία γραμμή είναι η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας με τη συγκέντρωση της γης, της παραγωγής, της επεξεργασίας, της διακίνησης και από την άλλη μεριά είναι η γραμμή της υπεράσπισης των μικρομεσαίων αγροτών, των συνεταιρισμών, με τη μορφή εκείνη που και στην κοινή οργάνωση της παραγωγής χρήζει μηχανημάτων κλπ. αλλά, πάντως, όχι με τη σημερινή τους μορφή.

Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η σύγκρουση και βέβαια έχει διάφορα επίπεδα με διάφορα μέτρα που παίρνονται από τη μεριά της κυβέρνησης, προκειμένου να περάσει αυτή την πολιτική του αφανισμού των μικρομεσαίων αγροτών και της συγκέντρωσης της γης.

Αυτό το καταλαβαίνει ο μικρομεσαίος αγρότης. Το καταλαβαίνει κάθε χρόνο και όσο πιο γρήγορα είναι τα βήματα τόσο πιο πολύ το αισθάνεται, τόσο πιο πολύ αισθάνεται την απειλή, γιατί βλέπει να μειώνεται το εισόδημά του, γιατί βλέπει να πουλάει φτηνά και να αγοράζει ακριβά.

Αυτό τον αναγκάζει να οργανωθεί. Οπου το πρόβλημα παρουσιάζεται με οξύτητα και υπάρχουν και οι δυνάμεις εκείνες, οι οποίες δουλεύουν μέσα στον ίδιο τον αγροτικό χώρο και αναδεικνύουν τα προβλήματα, διαφωτίζουν, αναλύουν και δίνουν με καλύτερο τρόπο να καταλάβουν οι αγρότες το τι συμβαίνει. Εκεί ξεπερνούν τις όποιες διασπαστικές ενέργειες ή τα φρεναρίσματα που πάει να βάλει η κυβέρνηση και οι άλλες δυνάμεις που στηρίζουν αυτή την πολιτική. Κατορθώσαμε με τις συντονιστικές επιτροπές, αφού είχαμε και για μαγιά τους αγροτικούς συλλόγους σε ορισμένα χωριά, αλλά και τις ομοσπονδίες αγροτικών συλλόγων, με βάση ένα πλαίσιο, το οποίο υποστηρίζει αυτή τη γραμμή της στήριξης του μικρομεσαίου αγρότη, της ανάπτυξης κόντρα στις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, να γίνει αυτή η συσπείρωση και αναπτύχθηκαν αυτοί οι αγώνες.

Προσπαθήσαμε, επειδή είναι αγροτική η περιοχή της Θεσσαλίας και η αγροτική οικονομία κινεί ουσιαστικά όλη την οικονομία και υπήρξε συσπείρωση και των φορέων. Κι εδώ φαίνεται η δυναμική του κινήματος. Οι πάντες ήρθαν και συντάχθηκαν με τα αιτήματά μας, με τον αγώνα.

Βεβαίως, το ζήτημα είναι πώς καλύτερα θα προχωρήσει αυτή η υπόθεση και πώς αυτή θα εξελιχθεί σε ένα τοπικό μέτωπο, το οποίο θα είναι ως παράδειγμα.

Αν για παράδειγμα, υπήρχε ένα ξεχωριστό συντονιστικό από τους φορείς, που θα στήριζε αυτή την προσπάθεια του αγώνα, εάν η Τοπική Αυτοδιοίκηση, εάν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τα Εργατικά Κέντρα όλα αυτά είχαν το φορέα του μετώπου θα γίνονταν ένας φορέας του μετώπου στήριξης των αγώνων της αγροτιάς σε πρώτη φάση, σε ζητήματα ανάπτυξης, παιδείας, θα μπορούσε καλύτερα να προχωρήσει αυτός ο αγώνας, αλλά και να δώσει και τις προοπτικές. Επειδή μπαίνουν ζητήματα από πάρα πολλούς και εδώ, γιατί φύγατε, πώς φύγατε, τι έγινε αυτός ο αγώνας και απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι και πολλοί άλλοι ίσως που ρωτούν, κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε το εξής.

Τις αποφάσεις και την τακτική που θα ακολουθήσει ένας αγώνας τις παίρνουναυτοί που συμμετέχουν στον αγώνα. Τις δυσκολίες και τις δυνατότητες ενός αγώνα τις γνωρίζουν καλύτερα αυτοί οι οποίοι είναι στην πρώτη γραμμή και είναι μέσα στον αγώνα.

Αυτό έγινε. Κουβεντιάσαμε, συζητήσαμε και ήταν μια κίνηση τακτικής για να βγούμε πιο δυναμωμένοι στο επόμενο βήμα. Και ήδη αυτό από την πρώτη στιγμή, την πρώτη μέρα δηλαδή είμαστε πιο δυναμωμένοι - ως αγρότες εννοώ - υπάρχει ένα κλίμα αγωνιστικό.

Τα τρακτέρ σε πολλά χωριά δεν πήγαν στα σπίτια, σταμάτησαν στις πλατείες, έστησαν γλέντια και είναι έτοιμοι για νέες μορφές, νέο κύκλο κινητοποιήσεων, κόντρα σ' αυτή τη λογική που θέλουν να περάσουν, την κατευθυνόμενη από τη μεριά της κυβέρνησης, ότι τέρμα, δεν ξαναβγαίνουν οι αγρότες στον αγώνα, υπάρχουν ευθύνες κλπ.

Εχω τη γνώμη ότικαι από την εμπειρία των αγώνων και από την εμπειρία της στάσης της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης σ' αυτούς τους αγώνες και από την ανάγκη να υπάρξει στήριξη σ' αυτή τη γραμμή υπεράσπισης, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, αν σωστά κινηθούμε, να κερδηθούν δήμοι και νομαρχίες, ακόμα - ακόμα με τη λογική αυτή, με την ευρύτερη λογική της αντίστασης, της αντιμετώπισης αυτής της πολιτικής και υπεράσπισης της άλλης γραμμής.

Πιστεύω ότι πρέπει να πέσει βάρος σ' αυτό και όσο πιο πολλά σωματεία, νομαρχίες, ομοσπονδίες ή δυνάμεις οι οποίες στηρίζουν την άλλη πολιτική, την αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική συσπειρωθούν, τόσο καλύτερα θα προχωρήσει και η υπόθεση του μετώπου.