Η ανακοίνωση από την κυβέρνηση για την ψηφιακή δορυφορική τηλεόραση άνοιξε και για τη χώρα μας.

Η προσφορά της κυβέρνησης απευθύνεται πριν απ' όλα στους ιδιοκτήτες των καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών με εθνική εμβέλεια με μια εν δυνάμει αγορά που με σημερινούς υπολογισμούς μπορεί να φτάσει τα 3 εκατομμύρια συνδρομητές. Χωρίς βέβαια να παραβλέπεται η δυνατότητα απόκτησης συνδρομητών και στο εξωτερικό και πριν απ' όλα στους Ελληνες της διασποράς.Η συμμετοχή των μεγαλοκαναλαρχών θα ισχυροποιήσει τη θέση τους, αφού θα τους εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερα έσοδα με την επίτευξη οικονομιών κλίμακας, αλλά με την είσπραξη των συνδρομών θα τους απαλλάξει από την "έγνοια" να στηρίζουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών τους, μόνο στη διαφημιστική πίτα. Ταυτόχρονα, θα τους δώσει τη δυνατότητα για ανάπτυξη νέων θεματικών καναλιών, αλλά και άλλων προϊόντων (ηλεκτρονικό εμπόριο, τηλε-συναλλαγές κλπ.). Η συνιδιοκτησία του δικτύου DBS θα τους εξασφαλίσει και μειωμένο κόστος, αλλά και καλύτερη ποιότητα στη διανομή των ραδιοτηλεοπτικών προϊόντων τους με δορυφορικό ή επίγειο τρόπο, ιδιαίτερα σε περιοχές που υπάρχει προβληματική κάλυψη. Ποιο σημαντικό όμως είναι πως ως ιδιοκτήτες του δικτύου θα ελέγχουν ουσιαστικά και το περιεχόμενο που προσφέρεται στους συνδρομητές.

Ωφελημένη θα βγει και η βιομηχανία που θα συμμετάσχει στο εγχείρημα, αξιοποιώντας τη δυνατότητα να αναπτύξει τεχνολογία αιχμής και να εξαγάγει αυτήν την τεχνολογία και τα προϊόντα της στην ευρύτερη περιοχή (Βαλκάνια, χώρες Ανατολικής Ευρώπης).

Τι είναι, όμως, αυτή η περίφημη ψηφιακή πλατφόρμα, την οποία η κυβέρνηση ονομάζει και "εθνική", για ευνόητους λόγους;

Η ψηφιακή πλατφόρμα αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη: Το κεντρικό σύστημα δημιουργίας και διαχείρισης υπηρεσιών και τον αποκωδικοποιητή, μαζί με το "πιάτο" που ανήκει στο συνδρομητή. Η κυβέρνηση αποφάσισε η ψηφιακή πλατφόρμα να είναι ενιαία για όλα τα δίκτυα που είναι δυνατόν να εγκατασταθούν, δηλαδή τα δορυφορικά, τα καλωδιακά και τα επίγεια ασυρματικά, και μέσω της οποίας ο συνδρομητής θα λαμβάνει υπηρεσίες ραδιοφώνου, τηλεόρασης και πολυμέσων. Ετσι, η επιλογή της πλατφόρμας, μέσω της οποίας θα "περάσουν" στο συνδρομητή τα ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα, αλλά και οι υπηρεσίες πολυμέσων, είναι κρίσιμο ζήτημα για τον έλεγχο των συνδρομητών.

Σ' αυτό θα γίνεται η παραγωγή προγραμμάτων και υπηρεσιών πολυμέσων, η μετάδοσή τους, καθώς και η διαχείριση και χρέωση των συνδρομητών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το κόστος ενός πολυκαναλικού κέντρου προγραμμάτων και υπηρεσιών κυμαίνεται από 3,5 - 7,5 δισ. δραχμές, ανάλογα με τον αριθμό των καναλιών, το είδος των υπηρεσιών και την τεχνολογία που θα επιλεγεί. Υποστηρίζεται ότι και εγχώριες εταιρίες θα μπορούσαν να εμπλακούν στη σχεδίαση και εγκατάσταση ενός τέτοιου κέντρου, καθώς και στην κατασκευή εξειδικευμένου λογισμικού.

Σημαντικό κομμάτι του συστήματος αποτελούν και οι αποκωδικοποιητές που μαζί με την κεραία λήψης δίνουν τη δυνατότητα λήψης των προγραμμάτων, αλλά και τη χρήση άλλων αμφίδρομων υπηρεσιών μέσω της τηλεόρασης. Το κόστος του αποκωδικοποιητή μαζί με την κεραία λήψης και τα έξοδα εγκατάστασης - όπως τουλάχιστον παρουσιάστηκε από τους εκπροσώπους της NOVA σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου - είναι 200.000 δραχμές. Ομως, εκτιμάται ότι το κόστος μπορεί να είναι και μικρότερο, προκειμένου να προσελκυστούν περισσότεροι συνδρομητές. Πάντως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση προχώρησε στη "λύση" του ίδιου αποκωδικοποιητή για όλους τους συνδρομητές φανερώνει ότι το παιχνίδι για τον έλεγχο της ψηφιακής - δορυφορικής τηλεόρασης θα είναι σκληρό και όσοι μείνουν εκτός του "φορέα", θ' αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες επιβίωσης στην αγορά και πέραν των νομικών προϋποθέσεων. Αλλωστε, πληροφορίες φέρουν μεγάλη εγχώρια βιομηχανία να ενδιαφέρεται για τη σχεδίαση και κατασκευή ψηφιακών αποκωδικοποιητών, πολύ περισσότερο, που πρόθεση της κυβέρνησης είναι η στήριξη εγχώριων κατασκευαστών για την εξαγωγή του αποκωδικοποιητή, αλλά και συνολικά της πλατφόρμας και του δικτύου σε γειτονικές χώρες και αλλού.

Βέβαια, για να υπάρξει η επικοινωνία του συνδρομητή με το "κέντρο", παρεμβάλλεται ένα δίκτυο ευρείας ζώνης και εδώ ο ρόλος του ΟΤΕ είναι αναντικατάστατος. Σύμφωνα με το Επιχειρησιακό Σχέδιο 1998 - 2002, ο Οργανισμός έχει αποφασίσει να αναπτύξει το ευρυζωνικό δίκτυο, αρχικά με το δορυφορικό σύστημα DBS και αργότερα και με καλωδιακό δίκτυο HFC. Κάτι που θα του δώσει τη δυνατότητα να ξεπεράσει την καθυστέρηση στον τομέα αυτό, και ενώ ήδη ο ανταγωνισμός κρούει την πόρτα του. Οι συνολικές επενδύσεις του Οργανισμού στην ερχόμενη πενταετία για το ευρυζωνικό του δίκτυο προϋπολογίζονται στα 173 δισεκατομμύρια δραχμές. Για να λειτουργήσει ένα τέτοιο δίκτυο, είναι απαραίτητες οι υπηρεσίες δορυφόρου. Σήμερα γεωστατικοί δορυφόροι που εξασφαλίζουν πανευρωπαϊκή κάλυψη για κεραίες από 50 - 70 εκατοστά είναι οι σειρές Hotbird και W του Eutelsat (συμμετέχει και ο ΟΤΕ) και ο Sirius - 2 της General Electric. Το κόστος μίσθωσης ενός αναμεταδότη κυμαίνεται από 2,25 έως 3,5 εκατομμύρια δολάρια. Σε έναν αναμεταδότη μπορούν να χωρέσουν από 5 - 10 τηλεοπτικά προγράμματα, ανάλογα με το περιεχόμενο και την επιδιωκόμενη ποιότητα. Με δεδομένο ότι ο φορέας θα επιδιώξει να προσφέρει μερικές δεκάδες προγράμματα, το συνολικό ετήσιο μίσθωμα θα ανέρχεται σε μερικά δισεκατομμύρια δραχμές.

ΚΕΙΜΕΝΑ: Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ