Τετάρτη 18 Μάρτη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΟΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ - "ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ"
Στη ρήξη με τα μονοπώλια η εναλλακτική λύση

Δεν είναι υποχρεωτικός αυτός ο δρόμος για τους εργαζόμενους. Είναι υποχρεωτικός μόνο για το μεγάλο κεφάλαιο. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και η λύση του είναι πολιτική

Τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τις συνέπειες των πρόσφατων κυβερνητικών μέτρων - "καταιγίδα" για τα λαϊκά συμφέροντα, τις εξελίξεις και προοπτικές αναλύει σε συνέντευξή του ο Δ. Γόντικας,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η συνέντευξη, που δόθηκε στην τηλεόραση του "902" στον δημοσιογράφο Γ. Ευσταθίου, παρουσιάζεται σήμερα στο "Ρ".

- Πιστεύετε ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται με τα μέχρι τώρα στοιχεία επιβεβαιώνει την αρχική εκτίμηση που κάνατε ως Κομμουνιστικό Κόμμα ότι πρόκειται για μια αρνητική εξέλιξη μακράς διαρκείας;

- Οχι μόνο επιβεβαιώνεται, αλλά, από την άποψη της ουσίας των μέτρων και της πολιτικής που εφαρμόζεται, είχαμε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους, τον ελληνικό λαό, ότι η κυβέρνηση, με τη λογική του μονόδρομου, δεν έχει άλλη επιλογή παρά αυτήν ακριβώς: την πολιτική που θα φορτώνει συνέχεια βάρη στους εργαζόμενους, μια πολιτική που θα οδηγεί και οδηγεί στην εξαθλίωση των πλατιών μαζών των εργαζομένων και από την άλλη θα επιταχύνει όλη αυτή τη διαδικασία της συσσώρευσης πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.Βεβαίως το πρόβλημα δεν είναι αν είχαμε προβλέψει ότι θα υπάρξει υποτίμηση της δραχμής ή όχι, γιατί αυτό είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, ένα επιμέρους ζήτημα. Είναι ζητήματα τακτικής. Οταν η κυβέρνηση ακολουθούσε την πολιτική της σκληρής δραχμής έκανε σωστά από την πλευρά της και τώρα που υποτίμησε τη δραχμή, επίσης, συνεχίζει την ίδια πολιτική. Είναι δύο όψεις της ίδιας πολιτικής. Η κυβέρνηση επιμένει ότι είναι αναγκαία για να μπει η Ελλάδα στην Οικονομική Νομισματική Ενωση, (ΟΝΕ), για να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών, ότι είναι μια πολιτική που υπηρετεί το έθνος. Το ζήτημα, όμως, δεν τίθεται αν πριν ή τώρα είναι σωστή η πολιτική, αν η υποτίμηση είχε προβλεφτεί ή όχι, αλλά ποιον υπηρετεί αυτή η πολιτική και ποιος χάνει. Είναι δε ολοφάνερο ότι κερδισμένοι βγαίνουν οι μεγαλοκεφαλαιούχοι, τραπεζίτες, μεγαλοεξαγωγείς, μεγαλοξενοδόχοι, πολυεθνικές. Αλλωστε είναι αυτοί που κατά πρώτο λόγο επικροτούν αυτή την πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με τις Βρυξέλλες. Αυτό το οποίο πρέπει να προβληματίσει τους εργαζόμενους, τον ελληνικό λαό, τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των άλλων κομμάτων που είναι υπέρμαχοι της πολιτικής του Μάαστριχτ και της ένταξης στην ΟΝΕ, είναι οι συνέπειες, τόσο οι άμεσες όσο και οι μακροπρόθεσμες. Και οι συνέπειες αυτές δε θα είναι οι συνηθισμένες. Θα είναι βαριές, θα είναι σκληρές, θα πλήξουν όλες τις πλευρές της ζωής τους και γι' αυτό πρέπει να σταθμίσουν τη στάση τους.

Αμεσες και μακροπρόθεσμες οι επιπτώσεις

- Τα συμπεράσματα αυτά τα εξάγετε και από τα μέτρα που εξήγγειλε ο Γ. Παπαντωνίου, που εν ολίγοις είναι τα γνωστά μέτρα που ξέραμε μέχρι τώρα, αλλά με επιτάχυνση όλων των ενεργειών για την εφαρμογή τους;

- Η πολιτική της υποτίμησης έχει και άμεσες επιπτώσεις, αλλά έχει και συνέπειες, σαν αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών που την ακολουθούν. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανένας ότι η κυβέρνηση επέλεξε την πολιτική της υποτίμησης, πέρα από άλλους λόγους και για να επιταχύνει το πακέτο των αντιλαϊκών μέτρων, που έχει σχεδιαστεί και από τις Βρυξέλλες και από τα διάφορα κέντρα του μεγάλου κεφαλαίου, τα οποία πίεζαν όλο αυτό τον καιρό να εφαρμοστούν. Αυτό το πακέτο μέτρων δεν είναι συνηθισμένο, με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα. Θα επιφέρει σοβαρότατες συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο, στις κατακτήσεις, σε βασικά κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και στις ελευθερίες των εργαζομένων. Θα έχει όχι μόνο οικονομικές, αλλά και σοβαρές πολιτικές συνέπειες. Ηδη ο Γ. Παπαντωνίου μίλησε ωμά και κυνικά σαν εκπρόσωπος των βιομηχάνων και του κεφαλαίου. Είπε ότι οι μισθοί, τα μεροκάματα θα καθηλωθούν. Στην πορεία οι Συλλογικές Συμβάσεις, με τη μορφή που τις ξέραμε θα καταργηθούν, που σημαίνει ότι τελικά οι εργαζόμενοι θα είναι κάτω από έναν ωμό εκβιασμό. Τα ασφαλιστικά δικαιώματα θα τσεκουρευτούν άγρια. Θα υπάρξει αύξηση ορίου σύνταξης, μείωση συντάξεων, μείωση εισφορών για την εργοδοσία - είναι αυτά που απαιτούσαν - ξεπουλιέται η Ελλάδα ξεδιάντροπα, όπως π.χ. τα λιμάνια, ακόμη και η πολεμική βιομηχανία, τίποτα δε θα αφήσουν όρθιο. Μ' αυτά έδωσε μήνυμα στο πολυεθνικό κεφάλαιο να αγοράσει μισοτιμής. Και όχι μόνον αυτό. Ταυτόχρονα τούς υπόσχεται ότι θα μπορούν να βρουν το πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα,από τη στιγμή που εξαγγέλλει την υλοποίηση όλων αυτών των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση του οχτάωρου, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, με ό,τι αυτά συνεπάγονται.

Θυσίες για την πλουτοκρατία

- Προκύπτουν δύο ζητήματα που είναι και κυβερνητικά επιχειρήματα. Οτι η ένταξη της δραχμής στο ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα, ήταν αναγκαία. Επίσης ότι η κυβέρνηση κατανοεί κάποιες επιπτώσεις στον ελληνικό λαό, αλλά είναι αναγκαίο βήμα για την τελική μας είσοδο στην ΟΝΕ. Τι λέτε γι' αυτά;

- Τα ίδια έλεγαν πάντα. Για να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση θυσίες, για να αντιμετωπίσουμε το 1992 με την ενιαία εσωτερική αγορά θυσίες, για να πιάσουμε τους στόχους "σύγκλισης" θυσίες, για να μπούμε στην ΟΝΕ θυσίες. Οι θυσίες δεν έχουν σταματημό για τον ελληνικό λαό. Το αποτέλεσμα είναι, ο λαός, η χώρα, να γίνονται φτωχότεροι και από αυτή την εξέλιξη να βγαίνουν πιο ενισχυμένα τα κέρδη των λίγων, να αναδείχνονται νέα τζάκια, να αυξάνουν τον πλούτο τους. Η απαίτηση και η επιμονή της κυβέρνησης για ένταξη στην ΟΝΕ, ακριβώς αυτών τα συμφέροντα υπηρετεί. Γι' αυτό όταν η κυβέρνηση παρουσιάζει στον ελληνικό λαό σαν όραμα την ανάγκη να κάνει νέες θυσίες είναι απάτη, είναι προσπάθεια να τον ξεγελάσει, για να αποδεχτεί με τις λιγότερες δυνατές διαμαρτυρίες αυτή την πολιτική. Οσο πιο βαθιά μπαίνουμε στην ΕΕ τόσο πιο πολύ η πλειοψηφία του ελληνικού λαού πληρώνει βαριές συνέπειες, χωρίς μέλλον και προοπτική, η εκμετάλλευση γίνεται ακόμα πιο βάρβαρη, πιο σκληρή και αυτοί που κέρδιζαν όλα αυτά τα χρόνια γίνονται πιο πλούσιοι. Να συμπληρώσουμε επίσης ότι, πέρα από τις βαριές οικονομικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τον τόπο, υπάρχουν και σοβαρές πολιτικές συνέπειες με τη λογική του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Εδώ έχουμε ολοφάνερα το νόμο των πολυεθνικών. Τι άλλο είναι αυτό εκτός από απροκάλυπτη δικτατορία των πολυεθνικών, που επιβάλλουν τη θέλησή τους χωρίς να υπολογίζουν τίποτα;Και μάλιστα με πρωτόγνωρο αυταρχισμό που θα ενταθεί.

Με τη συνοδεία αυταρχισμού

- Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η κυβέρνηση πήρε την ψήφο του ελληνικού λαού για να τον οδηγήσει στην ΟΝΕ και απλά η τακτική για την είσοδό σ' αυτήν είναι στην ευχέρεια της κυβέρνησης να την επιλέξει. Μήπως τα περί αυταρχισμού δεν ευσταθούν;

- Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει από τότε που η κυβέρνηση προχώρησε σε πρόωρες εκλογές, ότι τις έκανε ακριβώς γιατί είχε κατά νου να εφαρμόσει μια τέτοια πολιτική. Ηταν δεδομένο. Και όταν πρόκειται να εφαρμοστούν τέτοια μέτρα, τόσο βαθιά αντιλαϊκά, είναι λογικό αυτοί που τα προωθούν, για να αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις που θα υπάρχουν, να επιβάλλουν ένταση του αυταρχισμού. Δεν το είδαμε όλα αυτά τα χρόνια; Οχι μόνο με την επιστράτευση των ΜΑΤ και των ειδικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά και τη θωράκιση του συστήματος με νέους νόμους, αυταρχικούς, όπως είναι η συνθήκη ΣΕΝΓΚΕΝ. Δεν είναι τυχαίο ότι ενσωματώθηκε στη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Η ψήφιση νέου νόμου για την οργάνωση της ευρωαστυνομίας, η κινητοποίηση των δικαστηρίων, τι είναι όλα αυτά; Είναι μέτρα που αποβλέπουν να ενισχύσουν την υλοποίηση αυτής της πολιτικής και να κάμψουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Προς το παρόν.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ