Είκοσι δύο τα χρόνια της αγωνιστικής παρουσίας της ΟΓΕ στη χώρα μας, με συνέπεια στις αρχές και στους σκοπούς της συγκρότησής της:

Η ισοτιμία, η χειραφέτηση, η απελευθέρωση της γυναίκας.

Δεν είχαμε ποτέ και δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτή η επιδίωξη της γυναίκας μπορεί να πραγματωθεί μέσα στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες, διότι η διπλή της καταπίεση (ταξική και φυλετική) εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τη γέννηση αυτών των κοινωνιών.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μόνο του το γυναικείο κίνημα μπορεί να φέρει αυτές τις βαθιές αλλαγές που θα αλλάξουν ριζικά τη δεύτερη θέση των γυναικών στην κοινωνία. Είμαστε εξίσου πεπεισμένες ότι χωρίς και την απελευθέρωση των γυναικών δε στεριώνει καμιά κοινωνική αλλαγή.

Τελειώνει ο αιώνας που έφερε τις μεγάλες επαναστάσεις και τις εργατικές κατακτήσεις.

Οι νέοι κυβερνήτες διαφεντεύουν τις τύχες μας, διαιρούν και βασιλεύουν, επιβάλλουν το δίκιο του δυνατού.

Τι καλό μπορούν να περιμένουν οι λαοί και ειδικότερα οι λαοί της περιοχής μας από αυτούς που αναγορεύουν τους εαυτούς τους διαιτητές και εγγυώνται μια ομπρέλα ασφαλείας στην περιοχή μας; Η ομπρέλα τους, όποτε άνοιξε, έδειξε καθαρά τα μαύρα της χρώματα, στους γειτονικούς λαούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας, της Αλβανίας.

Ανησυχούμε, γιατί φαίνεται ότι ήρθε η ώρα των γνωστών "διευθετήσεων" και στην αιγαιοπελαγήτικη θάλασσα.

Δεν είναι υπερβολή, αν συνδέσουμε εκείνο το πυροτέχνημα της παλλαϊκής άμυνας σε καιρό ειρήνης και την υποχρεωτική στράτευση των γυναικών, με τα όσα αναμένονται στην περιοχή, με τη μετατροπή της χώρας μας σε προκεχωρημένο φυλάκιο των στρατευμάτων τους, για τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή μας.

Αν πατήσουμε το τηλεκοντρόλ της ιστορίας και γυρίσουμε πίσω, θα συναντήσουμε τη γέννηση του οργανωμένου γυναικείου κινήματος, που ανταμώνει με το εργατικό κίνημα, που βάζει στόχους, προχωρά, κερδίζει κατακτήσεις σε θεσμικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, να καταγράψουμε το γενικό πολιτικό και οικονομικό τοπίο μέσα στο οποίο γίνεται η επέλαση στις κατακτήσεις και στα δικαιώματά μας.

Με οχήματα την παγκοσμιοποίηση, την ανταγωνιστικότητα και την ελεύθερη αγορά σαρώνουν ό,τι κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα, μέσα στον αιώνα που φτάνει στο τέλος του.

Η παγκοσμιοποίηση δεν αντικατέστησε τυχαία την έννοια του διεθνισμού και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, που έχει να κάνει με τα συμφέροντα των λαών.Είναι η παγκόσμια λογική της ανισότητας και της καταπίεσης. Είναι μια απίστευτη μηχανή δημιουργίας πλούτου και ταυτόχρονα μια απίστευτη μηχανή δημιουργίας φτώχειας.

Ανταγωνιστικότητα: Είναι το νέο ευαγγέλιο, όπου βιομήχανοι, πολιτικοί, χρηματιστές, οικονομολόγοι, τεχνοκράτες ορκίζονται στο όνομά του. Δεν τους απασχολεί πώς θα γίνουν φτηνότερα τα αγαθά, για να τα απολαύσουν όλοι οι εργαζόμενοι και οι ανήμποροι για εργασία, αλλά, πώς θα αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, των πολυεθνικών με το λιγότερο δυνατό κόστος, σε βάρος των εργαζόμενων και με το κυνήγι νέων αγορών.

Τα παραγόμενα αγαθά πρέπει να γίνουν φθηνότερα για να γίνουν ανταγωνιστικά:

- Με "μείωση του κόστους εργασίας".Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με την κατάργηση του 8ώρου, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και μαζί με αυτές όλες οι εργατικές κατακτήσεις που ορίζονται από το εργατικό δίκαιο, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι ο τελικός στόχος, για εργατικά χέρια σε εξευτελιστικές τιμές και χωρίς δικαιώματα.

- Με "μείωση του μη μισθολογικού κόστους",δηλαδή απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές για Κοινωνική Ασφάλιση, για επιδόματα, άδειες, 13ο μισθό, αποζημίωση για την απόλυση, γονικές παροχές και άδειες κ. ά.

Ανεργία: Ξέρουν καλύτερα από μας ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, με αυτά τα συγκεκριμένα μοντέλα ανάπτυξης.

Η ανεργία αυξάνεται γιατί υπάρχει η παραγωγική συρρίκνωση της χώρας.

Δεν είναι αιτία της ανεργίας η χαμηλή ειδίκευση:

- Οι γυναίκες που πετιούνται στην ανεργία από τη συρρίκνωση της κλωστοϋφαντουργίας, έχουν υψηλή ειδίκευση εργατικού δυναμικού,

- Πτυχιούχοι πανεπιστημίου είναι 22% άνεργοι, ενώ απόφοιτοι γυμνασίου το 11%,

- Αγρότες άνεργοι από τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, είναι από τους καλύτερους γνώστες για την παραγωγή πρώτης ποιότητας αγροτικών προϊόντων στην Ευρώπη.

Τη χρειάζονται την ανεργία και ιδιαίτερα τη γυναικεία ανεργία, αρκεί να μην ξεπερνάει εκείνα τα ποσοστά που τους είναι χρήσιμα, για να επιβάλουν τις σαρωτικές αντεργατικές τους πολιτικές.

Η ανεργία και η απειλή της έχει να κάνει με συμβιβασμούς, με εκβιασμούς, με την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, με στρεβλά φαινόμενα, όπως η σεξουαλική παρενόχληση με την αύξηση της πορνείας, με τη φυγή σε τεχνητούς παραδείσους των ναρκωτικών.

Η ανεργία έχει να κάνει με τη συντηρητικοποίηση των συμπεριφορών και την αναπαραγωγή τους στα παιδιά, με την ξενοφοβία και το ρατσισμό και το κυριότερο με την απομάκρυνση των γυναικών από τη συνδικαλιστική, την κοινωνική και την πολιτική δράση.

Η ανεργία και η μερική απασχόληση ταιριάζουν "γάντι" στις επιλογές συρρίκνωσης της κοινωνικής πολιτικής.

Ο "κοινωνικός διάλογος" με τους κοινωνικούς εταίρους, τους εργοδότες, τις γνωστές πλειοψηφίες της συνδικαλιστικής ηγεσίας, μεταξύ τους δηλαδή, για να εμφανίσουν την ποθούμενη κοινωνική συναίνεση.

- Η ΟΝΕ είναι μονόδρομος;Μετά από τόσα χρόνια λιτότητας και καταλήστευσης των εισοδημάτων των εργαζομένων για να επιτευχθούν οι περιβόητοι στόχοι της σύγκλισης των οικονομικών δεικτών, στις 14/3/98 οι Ελληνες ξύπνησαν κατά 14% φτωχότεροι.

Είπαν ότι τώρα πρέπει να βιαστούν για το ξήλωμα σε ό,τι απέμεινε στο δημόσιο, στην πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στην πλήρη κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, για να μην κινδυνεύσουμε σύντομα και από άλλη υποτίμηση του νομίσματός μας. ΟΝΕ και ΕΥΡΩ ή θάνατος.

- Οι "ίσες" ευκαιρίες που προσφέρονται αφειδώς στις γυναίκες σαν απάντηση στο αίτημα για ίσα δικαιώματα.

- Η φιλανθρωπία και ο εθελοντισμός που τα ανέσυραν από τις αρχές του αιώνα, για να αντικαταστήσουν την υποχρέωση του κράτους στην άσκηση της κοινωνικής πολιτικής.

- Η "εναρμόνιση των οικογενειακών και εργασιακών" υποχρεώσεων που προσφέρουν στις γυναίκες για την εύληπτη αποδοχή της μερικής απασχόλησης και της ολικής απασχόλησης στα παιδιά, στους ασθενείς, στους γέροντες και στα άτομα με ειδικές ανάγκες.

- Η μετατροπή της ΤΑ σε φορομπηχτικό μηχανισμό για να περάσει η λογική της ανταποδοτικότητας.

- Τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης για να θεσμοθετήσουν την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

- Τα εκπαιδευτικά προγράμματα με γνώσεις μιας χρήσης,με περιστασιακή απασχόληση, αλλά πάντα με ημερομηνία λήξης.

- Οι δήθεν μεταρρυθμίσεις με πολλές ταχύτητες στην παιδεία.Ανοίγουν και στη μόρφωση ακόμη περισσότερο την ψαλίδα ανάμεσα στα παιδιά των εχόντων και στα παιδιά των χαμηλών οικονομικά στρωμάτων.

- Συνθήκη Σένγκεν,σύμφωνα με την οποία οι διεθνείς νόμοι υπερτερούν των εθνικών νόμων.

- Ποινικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων,πρόσφατα και των αγροτών. - Η βιομηχανία της τρομοκρατίας,παλιά και δοκιμασμένη μέθοδος έχει μπει στους χώρους δουλιάς. Ολο και δυσκολεύει η πρόσβασή μας σε χώρους δουλιάς για να μιλήσουμε και να μοιράσουμε το υλικό μας, ακόμη και την 8η του Μάρτη.

Και όπου δεν πίπτει η ράβδος, υπάρχουν τα "άλλα" μέσα.

Ο Πολιτισμός, στη λογική της "νέας τάξης" πραγμάτων, αντιμετωπίζεται όχι σαν δημιουργία, αλλά:

- Σαν εμπορικό προϊόν με την καλύτερη δυνατή "συσκευασία", ώστε να γίνει ανταγωνιστικότερο.

- Σαν εργαλείο - μέσο για να συμπληρώσει και κυρίως να ενισχύσει τις μεθόδους εδραίωσης της πολυπόθητης οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. Οι γυναίκες, τα πρώτα θύματα αυτού του στόχου.

- Ενορχηστρωμένη η προσπάθεια αποποινικοποίησης,δηλαδή νομιμοποίησης της χρήσης των ναρκωτικών που εκπορεύεται κι αυτή από την "εκσυγχρονιστική" Ευρώπη.

- Το ίδιο το κράτος αντί να προχωρήσει στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση ενός εθνικού προγράμματος για την πρόληψη - που σημαίνει, να πάρει μέτρα για να αρθούν όλες εκείνες οι κοινωνικές αιτίες που σπρώχνουν τα νιάτα σ' αυτή τη φυγή, προχώρησε στη χορήγηση υποκατάστατων - άλλων ναρκωτικών, δηλαδή στηδιαχείριση του προβλήματος.

Σήμερα - όσο ποτέ - δικαιώνεται η θέση ότι ο οποιοσδήποτε στόχος, το όποιο αίτημα, η όποια κατάκτηση, αν μείνουν ξεκομμένα από τον μακροπρόθεσμο στόχο της κοινωνικής αλλαγής είναι μετέωρα, είναι στη διάθεση των συμφερόντων των ισχυρών, να τα γκρεμίσουν όλα.

Σήμερα προβάλλεται η αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης και αντίδρασης, της οργανωμένης αντεπίθεσης των πολλών που είναι οι άνθρωποι του μόχθου, εκείνοι που παράγουν τα υλικά και πνευματικά αγαθά.