Η ιδεολογική πολιτική παρέμβαση της Παράταξης μέσα στην εργατική τάξη πρέπει πρώτα απ' όλα να έχει στόχο το ανέβασμα της συνείδησης των εργαζομένων.

Την ενότητα της εργατικής τάξης, τάξης με κοινά συμφέροντα και στόχους στην κοινωνία. Το ανέβασμα της ταξικής συνείδησης και των ταξικών χαρακτηριστικών. Η δουλιά πρέπει να είναι σωστά και σταθερά προσανατολισμένη, ώστε η εργατική τάξη να συνειδητοποιεί την ιστορική της αποστολή που είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού κινήματος και η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Την αποκάλυψη του χαρακτήρα και της ουσίας του καπιταλιστικού συστήματος, του εκμεταλλευτικού του χαρακτήρα. Του ρόλου και του χαρακτήρα των κομμάτων και της πολιτικής τους.

Την αποκάλυψη του χαρακτήρα και της ουσίας της κυβερνητικής πολιτικής, μιας πολιτικής που υπαγορεύεται από τις πολυεθνικές και εκφράζει τα συμφέροντα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι πρόσκαιρη και αποσπασματική με ημερομηνία λήξης. Είναι μια πολιτική μόνιμη, σταθερή, που υλοποιεί τη στρατηγική του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και η ανταγωνιστικότητα δεν είναι παρά το πρόσχημα για την επίθεση στα εργασιακά κοινωνικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ο μονόδρομος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι μονόδρομος των μονοπωλίων και των πολυεθνικών και ταυτόχρονα ανοιχτός εκβιασμός για τους εργαζόμενους.

Να αποκαλύπτεται η μαύρη προπαγάνδα, ότι τάχα αυτή η πολιτική είναι αναγκαία για να βγούμε από τη στενωπό και ότι, αν πιάσουμε τους στόχους της ΟΝΕ, τότε όλα θα τελειώσουν καλά και οι εργαζόμενοι θα φάνε με χρυσά κουτάλια.

Να αποκαλύπτεται ο ρόλος των κομμάτων του Μααστριχτικού τόξου, όπου, πέρα από ορισμένες διαφορές, η πολιτική τους είναι στο ίδιο μήκος κύματος με την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Να αποκαλύπτεται η επιδίωξη της άρχουσας τάξης για εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, για να συνεχίζει την ίδια πολιτική με τους ίδιους στόχους.

Να αποκαλύπτεται ο ρόλος και οι επιδιώξεις των άλλων Παρατάξεων:

- Της ΠΑΣΚΕ, που είναι ευθυγραμμισμένη πολιτικά, ιδεολογικά με την πολιτική του κεφαλαίου. Την πολιτική αυτή την υπερασπίζεται στο σύνολό της, ακολουθώντας τακτική ελιγμών, με την οποία προσπαθεί να μην αποκόπτεται από την εργατική τάξη.

Χαρακτηριστική ήταν η στάση της στον "κοινωνικό διάλογο" - απάτη, στην εφαρμογή του προγράμματος των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, στα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων και τις αλλαγές που δρομολογούνται για την κοινωνική ασφάλιση.

Η ΠΑΣΚΕ στηρίζει το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, τις αλλαγές στο δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος εκπαίδευσης και υγείας. Κάνει ό,τι μπορεί να μην αναπτυχθεί συντονισμός, κοινή δράση και αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Κάνει ό,τι μπορεί για να μετατραπούν τα συνδικάτα από όργανα πάλης των εργαζομένων σε όργανα στήριξης της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και των βιομηχάνων.

- Της ΔΑΚΕ, που ουσιαστικά κινείται και ευθυγραμμίζεται με αυτή την πολιτική. Σε ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποιείται για λόγους αντιπολιτευτικούς και κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος, προσπαθώντας και αυτή να κρατήσει επαφή με τους εργαζόμενους, όπως με την αποχώρησή της από τον "κοινωνικό διάλογο" στην τελική του φάση.

- Της "Αυτόνομης Παρέμβασης" του ΣΥΝ, που η πολιτική της όχι μόνον είναι ευθυγραμμισμένη με την πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των βιομηχάνων, αλλά πρωτοστατεί στην υλοποίησή της και σπέρνει αυταπάτες με τη θέση της για τον ευρωπαϊκό μονόδρομο και το ψεύτικο όραμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης των εργαζομένων.

Στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ και οι τρεις αυτές παρατάξεις επιβεβαίωσαν τη συμπόρευσή τους ψηφίζοντας από κοινού το "πρόγραμμα δράσης" του συνεδρίου. Το ότι η ΔΑΚΕ και η "Αυτόνομη Παρέμβαση" καταψήφισαν το Διοικητικό Απολογισμό αυτό έγινε για ευνόητους λόγους.

Να παρθούν μέτρα ενίσχυσης της προπαγανδιστικής δουλιάς, καθώς και της εφημερίδας ΕΦ.