Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΟΥΚΙΣΑΣ,αγρότης - κτηνοτρόφος, κάτοικος της Κοινότητας Βασιλικών Πατρών, σε εκτενές γράμμα του μας δίνει μια εικόνα από τα προβλήματα της πλειοψηφίας των αγροτών, όχι μόνο στην περιοχή του, αλλά και πανελλαδικά. "... Οσοι κυβερνήσανε αυτή τη χώρα μέχρι σήμερα, την κοστολόγηση των αγροτικών προϊόντων πάντα άφηναν στους εμπόρους και τους βιομηχάνους. Ετσι αυτοί "νόμιμα" ανεβάζουν τις τιμές που πληρώνουν οι καταναλωτές 2, 3 και 4 φορές περισσότερο. Για παράδειγμα, το αγελαδινό γάλα κοστολογείται στον κτηνοτρόφο γύρω στις 100 δρχ. το κιλό, ενώ οι καταναλωτές το πληρώνουν πάνω από 300 δρχ. το κιλό.

Από τότε που το δημόσιο καθόριζε την τιμή των αγροτικών προϊόντων, εμείς πουλούσαμε πάντα φθηνότερα από όσο μας στοίχιζαν.

Στην περιοχή μας, τα βασικά προϊόντα είναι το γάλα, το κρέας, τα δημητριακά, το ελαιόλαδο, τα σταφύλια. Είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι ποτέ κανένα απ' αυτά τα προϊόντα δεν πουλήθηκε σε τιμή που να κάλυπτε το κόστος παραγωγής. Οσο δε, περνάνε τα χρόνια, τα προϊόντα μας χάνουν την αγοραστική τους δύναμη, σε σύγκριση με τα είδη που αγοράζουν οι αγρότες.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 για να αγοράσει ο αγρότης ένα τρακτέρ 45 - 50 ίππων έπρεπε να πουλήσει 35.000 κιλά γάλα αγελάδας, ενώ για το ίδιο τρακτέρ σήμερα, πρέπει να πουλήσει 60.000 κιλά γάλα. Για ένα κιλό πετρέλαιο έπρεπε να πουλήσει 700 γραμμάρια γάλα αγελάδας, σήμερα για ένα κιλό πετρέλαιο πρέπει να πουλήσει 1.700 γραμ. γάλα. Για ένα τσουβάλι λίπασμα, έπρεπε να πουλήσουμε 7 κιλά γάλα, τώρα για το ίδιο λίπασμα πρέπει να πουλήσουμε 24 κιλ. γάλα. Και αυτή η ανοδική κλίμακα, αφορά όλα τα αγροτικά προϊόντα.

Ποτέ δεν αναγνωρίστηκε σε μας το κόστος παραγωγής, ούτε ο πληθωρισμός, καθώς γίνεται με όλους τους άλλους κλάδους παραγωγής.

Εκσυγχρονισμός, έργα υποδομής, με στόχο να παράγονται φθηνότερα και καλύτερα αγροτικά προϊόντα δε γίνονται με κυβερνητική παρέμβαση.

Η εικόνα που παρουσιάζουν τα χωριά μας είναι εντελώς αναχρονιστική. Μικρός κλήρος και πολυτεμαχισμένος και οι αγρότες με δικές τους εκτιμήσεις εκσυγχρονίζονται χωρίς σωστές εκτιμήσεις, πράγμα το οποίο έχει πολλές φορές αντιοικονομική εξέλιξη.

Η μόρφωση είναι μηδενική, τα περισσότερα δημοτικά σχολεία στην περιοχή μας είναι μονοθέσια. Δηλαδή τα παιδιά μας μένουν αγράμματα, ενώ πρέπει να ανταγωνιστούν στη ζωή τους με γίγαντες στη μάθηση και ειδίκευση στη διαδικασία της παραγωγής. Ετσι τα βλέπουμε τα πράγματα όσοι δεν αποβλέπουμε σε ρουσφετολογικά "βολέματα".

Εμείς οι αγρότες τα τελευταία 50 χρόνια, έχουμε κάνει μεγάλες προσπάθειες και ξεκινώντας από το τίποτα δημιουργήσαμε μια αγροτική οικονομία αυτάρκη σε ορισμένα προϊόντα, όπως είναι ψωμί, ρύζι, ζάχαρη στην κατανάλωση του ελληνικού πληθυσμού. Ενώ για την αγορά τους από το εξωτερικό αυτών των ειδών, θα πλήρωνε το δημόσιο τεράστια ποσά. Και μόνο γι' αυτό το λόγο θα έπρεπε το κράτος να είναι πιο δίκαιο απέναντί μας. Οι τρόποι που χρησιμοποιούνται σε βάρος μας θα επιδεινώσουν την οικονομία, δε θα τη σώσουν".