Την ημερίδα άνοιξε η Ελένη Κουτούπα,τονίζοντας ότι το ΚΚΕ παρέμεινε όρθιο, ζωντανό και μαχητικό στα 80 χρόνια της ύπαρξης και δράσης του και σήμερα συνεχίζει την πάλη του μαζί με την εργατική τάξη και το ελληνικό λαό. Στις σημερινές συνθήκες - υπογράμμισε - είναι όρος απαράβατος η ενίσχυση του ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα κόντρα στο ρεύμα, που λέει καθαρά και ξάστερα την αλήθεια στο λαό, αποκαλύπτει τις αιτίες των προβλημάτων, ξεσκεπάζει τους μύθους που σερβίρουν για να συγκαλύψουν την πολιτική τους. Και συνέχισε, τονίζοντας πως μπαίνει επιτακτικά το ζήτημα της αλλαγής των συσχετισμών δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ενίσχυση των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων. Χρειάζεται - επεσήμανε - μέτωπο πάλης που θα οργανώνει, θα διεκδικεί όχι μόνο κάποιες λύσεις, αλλά θα θέτει ζήτημα εξουσίας, θα παλεύει γι' αυτό το σκοπό. Αναφερόμενη στην επικείμενη μάχη των εκλογών για την Αυτοδιοίκηση, κάλεσε κάθε εργαζόμενο, αγρότη, μικροεπαγγελματία, επιστήμονα, κάθε νεολαίο, ανεξάρτητα από κομματική ένταξη, να βοηθήσει και να συμμετέχει ενεργά, ώστε να γίνουν οι δήμοι της Θεσσαλίας μετερίζια της λαϊκής πάλης.

Στην εισήγησή του με θέμα "Οι ρίζες και η πορεία του κινήματος μέχρι το 1940",ο Χρ. Τσιντζιλώνης,αναφέρθηκε στο ιστορικό των αγώνων του Κόμματος από την ίδρυσή του το 1918, μέχρι τη γερμανική φασιστική επίθεση και κατοχή της χώρας μας, υπογραμμίζοντας τις προσπάθειες για τη συνένωση του εργατικού κινήματος με τη θεωρία του επαναστατικού σοσιαλισμού.Στον πρώτο καιρό της ύπαρξης και δράσης του το ΚΚΕ - τόνισε - έριξε ιδιαίτερο βάρος στην οργάνωση και καθοδήγηση των αγώνων των αγροτών και των εργαζομένων και υπό την καθοδήγησή του ξέσπασαν μεγάλες κινητοποιήσεις, για τα δεδομένα της εποχής, όχι μόνο με οικονομικά αιτήματα, αλλά και πολιτικά. Κι ανέφερε την πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη 1921 στο Βόλο ενάντια στην αύξηση της τιμής του ψωμιού και στη συνέχιση του πολέμου στη Μικρά Ασία, τον αγροτικό ξεσηκωμό το 1925 στα Τρίκαλα και την κατάληψη των μοναστηριακών κτημάτων, την 24ωρη γενική απεργία στη Λάρισα στις 13 Δεκέμβρη και τον ίδιο μήνα στην Καρδίτσα, κατά των φόρων. Ιδιαίτερα στάθηκε στη συμβολή της ΟΚΝΕ τόσο στους μαζικούς αγώνες, όσο και στους τομείς του πολιτισμού και του αθλητισμού.

Για το έργο του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση,μίλησε ο Βασίλης Φυτσιλής,υπογραμμίζοντας το κάλεσμα του Κόμματος για τη δημιουργία εθνικού μετώπου απελευθέρωσης.Και τόνισε πως είναι αναμφισβήτητη αλήθεια πως το ΕΑΜ ήταν γέννημα και δημιούργημα του ΚΚΕ. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους αγώνες των κομμουνιστών μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι μέσα στο φλογερό καμίνι του αγώνα, το ΚΚΕ σφυρηλάτησε τον νέου τύπου άνθρωπο, τον επαναστάτη αγωνιστή, που τα δίνει όλα, ακόμα και τη ζωή του, για το λαό. Ετσι εξηγείται - τόνισε συγκινημένος ο ίδιος και προκαλώντας τη συγκίνηση στους συγκεντρωμένους -πως ανήλικα παιδιά στο Μακρονήσι, μπόρεσαν να αντισταθούν σε κείνη την απίστευτη, την ασύλληπτη απ' τον ανθρώπινο νου βαρβαρότητα των "αναμορφωτών" και προτιμούσαν (στα 18 και στα 16 τους χρόνια) να πεθάνουν ομαδικά, καταπίνοντας κουτάλια, αναπτήρες και πετρέλαιο, παρά να υπογράψουν την επονείδιστη "δήλωση μετανοίας".

Αναφορά σε ηρωικές μάχες και τόπους θυσίας αγωνιστών του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στη Θεσσαλία, έκανε ο Χρ. Δαμάνης,περιλαμβάνοντας:

• Τη μάχη του ΕΛΑΣ Οξυάς εναντίον των Ιταλών και την εκτέλεση 120 πατριωτών στο "Καυκάκι" του Δομένικου στις 16 Φλεβάρη 1943.
• Το ολοκαύτωμα της Τσαριτσάνης,με την εκτέλεση 52 πατριωτών στις 13 Μάρτη 1943.
• Την εκτέλεση 40 πατριωτών από τους Γερμανούς στο λοφίσκο "Αντιαεροπορικού" στις 8 Μάρτη 1944.
• Τη δράση του μηχανικού Ολύμπου του ΕΛΑΣ,στα Τέμπη,όπου οι "μπουρλοτιέρηδες" ανατίναξαν γερμανική αμαξοστοιχία μ' αποτέλεσμα πάνω από 600 Γερμανοί νεκροί κι άλλοι τόσοι τραυματίες.
• Τις μάχες του ΕΛΑΣ κατά των Γερμανών στη Σπηλιά και την Αετοφωλιά Κισσάβου.
• Την ηρωική δράση των ανταρτών στη Μερίτσα, Πόρτα, Ζάρκο - Μαρί, Βελεστίνο.
• Τη μάχη της σοδειάς στον θεσσαλικό κάμπο που έσωσε από την πείνα το λαό μας και το αντάρτικο της Ελλάδας.
• Το Περτούλι,έδρα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, την Τύρνα και τη Ρεντίνα,όπου λειτούργησε η σχολή αξιωματικών, τη Νιάλα και το Μεζούρλο,όπου έχασαν τη ζωή τους πολλοί αγωνιστές στη διάρκεια του Εμφυλίου.

Ως σημαντικό κεφάλαιο στην 80χρονη ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, χαρακτήρισε ο Τ. Μαμάτσης,τον ένοπλο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην περίοδο 1946 - 1949. Ο αγώνας αυτός - υπογράμμισε - ανεξάρτητα από την τελική έκβασή του, ήταν δίκαιος, πατριωτικός, απελευθερωτικός, αντιιμπεριαλιστικός, αλλά και έντονα ταξικός και επαναστατικός, ενάντια στην εκμετάλλευση και καταπίεση του εργαζόμενου λαού, για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Αναφερόμενος στην άνιση μάχη - ένας προς 10 πολεμούσαν στο Γράμμο και στο Βίτσι και ένας προς 150 ήταν ο πολεμικός εξοπλισμός τους - τόνισε πως παρ' όλα αυτά οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ αγωνίστηκαν με απαράμιλλο ηρωισμό και ακλόνητη πίστη στα ιδανικά τους και έγραψαν με το αίμα τους νέες σελίδες αμάραντης δόξας στην πλούσια αγωνιστική ιστορία του λαού μας.

Στη συνέχεια ο Τ. Μαμάτσης έκανε αναφορές σε μάχες του ΔΣΕ και σε ηρωικές μορφές του που έπεσαν στα πεδία των μαχών ή εκτελέστηκαν στους τόπους θυσίας, επισημαίνοντας ότι το τέλος του ηρωικού αγώνα του ΔΣΕ σε τίποτα δε μειώνει τη σημασία του και παραμένει ένας ακόμα σκληρός και αδυσώπητος αγώνας ενάντια στους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές και τις ντόπιες αντιδραστικές δυνάμεις για την εθνική ανεξαρτησία και τη δημοκρατία, για τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική πρόοδο.