Η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ αταλάντευτα και συστηματικά διακηρύσσουν την προσήλωσή τους στην τροχιοδρομημένη πορεία της χώρας στις ράγες της ΕΕ, την αγωνία τους για να πιαστούν οι δείκτες για συμμετοχή στην ΟΝΕ και, συνεπώς, υπακούουν, συμφωνούν, υπερθεματίζουν σε όλες τις οδηγίες για τις αναγκαίες προσαρμογές κλπ., κλπ.

Μια απλή, αλλά προσεκτική, ανάγνωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, της Συνθήκης του Αμστερνταμ, της "Λευκής Βίβλου" (για μετάβαση στον 21ο αιώνα), της "Λευκής Βίβλου για την Παιδεία", της Εκθεσης του ΟΟΣΑ για την Παιδεία στην Ελλάδα, και μερικών άλλων εκθέσεων οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τα Πανεπιστήμια θα υποστούν τις συνέπειες του εκσυγχρονισμού, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην "παγκοσμιοποιημένη ελεύθερη αγορά".

Πώς έγινε αυτό;

• Με το νόμο 2530/97 καταργήθηκε η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των μελών ΔΕΠ (δηλαδή από λέκτορες έως καθηγητές).

Σήμερα μπορείς να παίρνεις το μισθό σου (και με το συγκεκριμένο νόμο δόθηκαν αυξήσεις) ολόκληρο, αλλά μπορείς να είσαι στο Πανεπιστήμιο ΝΟΜΙΜΑ δυόμισι μέρες τη βδομάδα και τις άλλες να κάνεις ΟΠΟΙΑ ΔΟΥΛΙΑ ΘΕΛΕΙΣ!!

Αυτό κι αν είναι ΕΟΚική πρωτιά!

Είχαμε μια πρωτοφανή πράξη εξαγοράς: η κυβέρνηση είπε "θα σας αυξήσω τουςμισθούς, θα σας επιτρέψω να βγείτε στο παζάρι της ελεύθερης αγοράς εργασίας ΝΟΜΙΜΑ... και σεις θα δεχτείτε τις επιλογές μου".

Ετσι κι έγινε!

• Καμία διαμαρτυρία, έστω από Συγκλήτους, Πρυτάνεις, Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων ΔΕΠ, για τον πανεπιστημιοκτόνο νόμο 2530.

Για να απορροφηθούν κονδύλια του Β ΚΠΣ το υπουργείο έφτιαξε ένα πρόγραμμα (ΕΠΕΑΕΚ) με το οποίο δημιούργησε Μεταπτυχιακά Τμήματα(!) - τα λεγόμενα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής - και ανακοινώνει την ίδρυση - λειτουργία μέχρι το 2000 70 νέων Πανεπιστημιακών Τμημάτων στα οποία θα εισαχθούν 18.500 επιπλέον νέοι φοιτητές.

Εδώ πρόκειται για χοντρή απάτη ουσίας. Κι όμως καμιά ουσιαστική αντίδραση. Και βέβαια, δε μιλάμε για ανακοινώσεις συλλόγων, ή συνόδων Πρυτάνεων (αλήθεια, νομοθετήθηκε η σύνοδος;) αλλά για ενημέρωση του λαού, των φοιτητών, της κοινής γνώμης, πριν είναι αργά.

Ομως, η εξαγορά έκανε τη δουλιά της. Η κυβέρνηση τρίβει τα χέρια της: Μ' έναν (Εοκικής χρηματοδότησης) σμπάρο 3 τρυγόνια.

1. Εκμαυλισμό και υποταγή των πανεπιστημιακών ιθυνόντων έως και μετατροπή μέρους των σε προπαγανδιστές της πολιτικής του.

2. Πολιτικά προσδοκώμενα οφέλη, "αφού ο λαός θέλει πανεπιστήμια, θα του φτιάξω όσα θέλει, τόσα που (εδώ το απύθμενο θράσος) οι κενές θέσεις θα υπερκαλύπτουν τη ζήτηση"!

3. Η καλπάζουσα υποβάθμιση, μαζικοποίηση, απρόσωπη παροχή πεπαλαιωμένης γνώσης θα φέρει απ' το παράθυρο την ιδιωτικοποίηση. Κι έτσι θα πιάσουν τόπο και τα λεφτά των Βρυξελλών. Για το πώς, βέβαια, συγχρόνως η άρχουσα τάξη προετοιμάζει την αναπαραγωγή των στελεχών της, θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο.

Να απαιτήσουμε:

• Κατάργηση του νόμου 2530/97.
• ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με αξιοπρεπείς μισθούς.
• Εθνικός προγραμματισμός έρευνας, με κύριο στόχο την ανάπτυξη του τόπου μας, προς όφελος του λαού μας.

Τα "τριάκοντα αργύρια" εύκολα δίνονται και πιο εύκολα υποτιμώνται. Συγγνωστή πλάνη δε χωράει. Στο χέρι μας είναι να αποκαλύψουμε τους στόχους της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης. Σε τελική ανάλυση το ζήτημα μπαίνει όχι μόνο μεταφορικά: Με τα ΜΑΤ ή με το λαό;

Γιάννης ΜΙΣΙΡΛΗΣ

Καθηγητής Πανεπιστημίου Πάτρας