Δεν αγνοούσε ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, ότι το εκθεσιακό και αρχειακό υλικό του Θεατρικού Μουσείου ανήκει στην Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (ΕΕΘΣ), όταν πρότεινε στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου να "αναλάβει" τη δραστηριότητα του Μουσείου. Επιδεικτικά όμως αγνοεί τους άμεσα ενδιαφερόμενους της ιστορίας και τύχης του Θεατρικού Μουσείου. Χωρίς να έχει προτείνει ή ενημερώσει την ΕΕΘΣ απευθύνθηκε στον Ν. Κούρκουλο και χτες, σε συνέντευξη Τύπου, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι το Εθνικό Θέατρο "με χαρά αποδέχτηκε την "υιοθεσία"". Νέο "δωράκι", δηλαδή στον Ν. Κούρκουλο. Πώς να μην το δεχτεί;

Τα ερωτηματικά που προκύπτουν είναι πάρα πολλά. Αν και ο υπουργός δυσανασχετεί με τα πολλά ερωτήματα, όπως απέδειξε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, αφού δεν είχε επαρκείς απαντήσεις. Το θέμα, όμως, είναι πολύ σοβαρό για να περάσει ασχολίαστο.

Ενα οικονομικό πρόβλημα έδωσε την αφορμή να αντιμετωπιστεί με υποκριτική καχυποψία από το ΥΠΠΟ το τεράστιο έργο του Θ. Μ., που χτίστηκε λιθαράκι - λιθαράκι από τον αλησμόνητο ιστορικό του νεοελληνικού θεάτρου Γιάννη Σιδέρη. Ενα ίδρυμα που μορφοποιήθηκε το 1938, όταν το ίδρυσε η ΕΕΘΣ. Οπως είπε ο υπουργός, σε προηγούμενη για το ίδιο θέμα συνέντευξη Τύπου, "πρόκειται για ιδιωτικό φορέα συνεργαζόμενο με το ΥΠΠΟ και επιχορηγούμενο μόνο από το ΥΠΠΟ. Χωρίς ποτέ να έχουμε θέσει κανένα ζήτημα για τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται το όλο πράγμα και θα μπορούσε ενδεχομένως με τα χρήματα αυτά να επιτυγχάνεται ένα καλύτερο ή μονιμότερο αποτέλεσμα".

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μηδενίζει τον κόπο και τις θυσίες όσων συνεισέφεραν αμισθί. Υπάρχει τόση προσωπική δουλιά που είναι ανυπολόγιστης οικονομικής - και όχι μόνον - αξίας. Οταν επιχορηγεί το ΥΠΠΟ μια παράσταση ενός θιάσου με 60 εκατ., πώς γίνεται να θεωρεί πολλά τα 80 εκατ. για ένα μουσείο με τέτοια δραστηριότητα; Θα έπρεπε να ενημερωθεί ο υπουργός για τις πολύτιμες παροχές και τις ανελαστικές δαπάνες του Θ. Μ. Εξάλλου, κάθε χρόνο το Μουσείο υποβάλλει αίτηση επιχορήγησης επισυνάπτοντας ισολογισμό - απολογισμό και δεν αρνείται τον έλεγχο. Και επειδή ο υπουργός είπε ότι η "πολιτιστική πολιτική δεν είναι οι επιχορηγήσεις μόνο", οφείλει να το αποδείξει έμπρακτα, θέτοντας σε πιο οργανωμένη βάση τη λειτουργία του Θεατρικού Μουσείου.