Από τις αρχές του χρόνου που είχε δώσει στη δημοσιότητα τις γενικές του θέσεις για την "Αυτοδιοίκηση και την Τοπική Ανάπτυξη", θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι κινείται σε μια λογική διαχείρισης της σημερινής κατάστασης, με μοχλό το θεσμό και, μάλιστα, στα πλαίσια του ισχύοντος αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας του. "Η νομοθετική εξουσία στο χώρο της Αυτοδιοίκησης έχει καθιερώσει ικανοποιητικό νομοθετικό πλαίσιο...". Αυτός ο ισχυρισμός σημαίνει, απλούστατα, πως το ΔΗΚΚΙ υποστηρίζει ότι η ΤΑ πρέπει να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ανταποδοτικά, επιχειρηματικά, "οι μονάδες παραγωγής κοινωνικού χαρακτήρα έχουν τη δυνατότητα να επενδύουν τα όποια κέρδη τους και να τα μεταφέρουν στους ΟΤΑ για έργα τεχνικής και κοινωνικής υποδομής", γιατί "οι δημοτικές και κοινοτικές επιχειρήσεις είναι περισσότερο ευέλικτες από τις δύσκαμπτες κρατικές...". Βεβαίως, εδώ αποκαλύπτεται ότι το ΔΗΚΚΙ προτιμά τις δημοτικές επιχειρήσεις, μέσω των οποίων ανοίγεται ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης τομέων κοινωνικής πολιτικής, και όχι μόνο, αφού το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο επιτρέπει τη διαπλοκή τους με το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ έμμεσα προβάλλει και τη συμφωνία του με τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά διαφορετικά απ' ό,τι η κυβέρνηση και η ΝΔ. Ετσι προσδιορίζει και τον αναπτυξιακό ρόλο της ΤΑ. "Για το ΔΗΚΚΙ, η Αυτοδιοίκηση στον κοινωνικό, πολιτικό, και οικονομικό τομέα αποτελεί βασικό στοιχείο ενός διαφορετικού δρόμου, ανάμεσα στον "κρατισμό" και στον άκριτο δογματισμό του νεοφιλελευθερισμού για την "Οικονομία της αγοράς"".

* * *

Προσδιορίζοντας τις σχέσεις κράτους και Αυτοδιοίκησης, αναφέρει: "Η κεντρική εξουσία διατηρεί καθαρά ρόλο επιτελικό και απ' αυτήν πηγάζουν οι γενικές κατευθύνσεις άσκησης των πολιτικών κατά τομείς... όλες οι άλλες δραστηριότητες και κυρίως οι εκτελεστικές αποκεντρώνονται και αποτελούν αντικείμενο της Αυτοδιοίκησης". Με απλά λόγια, το ΔΗΚΚΙ επιδιώκει για την ΤΑ ρόλο εκτέλεσης της πολιτικής της κεντρικής εξουσίας. Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη και των κομμάτων του συστήματος, που, συνδυασμένη με την ταχτική της ταξικής συνεργασίας, συμβάλλει, όχι στη λύση των λαϊκών προβλημάτων (αυτή απαιτεί αγώνες και ένταση της λαϊκής δράσης ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και στην ΤΑ), αλλά στον ολοένα και πιο ασφυχτικό εναγκαλισμό του θεσμού με το κράτος και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

* * *

Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν είναι τυχαίες και οι επιλογές υποστήριξης υποψηφίων και συνδυασμών, αν και σ' αυτό αρχικά άλλα είχε εξαγγείλει. Από τους μη κομματικούς υποψηφίους, έφτασε στην υποστήριξη των "ανταρτών" του ΠΑΣΟΚ, που εμφανίζονται δήθεν ως ανεξάρτητοι, ακομμάτιστοι, κι ας είναι στελέχη του κυβερνητικού κόμματος.

* * *

Τα λεγόμενα κριτήρια, που δήθεν προέβαλε το ΔΗΚΚΙ για τη "μη στήριξη κομματικών υποψηφίων, για αντίσταση (τέτοια θεωρείται η διαφοροποίηση από το ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν τα προηγούμενα χρόνια υλοποιούσαν την πολιτική του), στην πράξη και όχι στα λόγια, στη νεοφιλελεύθερη πολιτική", καταρρέουν από μόνα τους. Οι επιλογές αυτές τα αναιρούν.

******

Η προσπάθεια της ηγεσίας του, για άντληση επιρροής και ψήφων από τη δεξαμενή των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οδηγεί στον εγκλωβισμό της δυσαρέσκειας ανθρώπων αγωνιστών, που θέλουν να έρθουν σε ρήξη με βασικές επιλογές της κυβέρνησης και να διεκδικήσουν μια άλλη προοπτική και για την ΤΑ, και γενικότερα σε ανώδυνα κανάλια. Γιατί οι γενικόλογες τοποθετήσεις για ανάδειξη έντιμων, αμόλυντων και εργατικών αιρετών δεν πρέπει να αποπροσανατολίζουν από το ποια πολιτική θα ασκούν. Ετσι, το μόνο κριτήριο που πρέπει να έχουν είναι η ανάδειξη αιρετών, που θα είναι δίπλα τους, στους αγώνες, όπως ήταν και χτες, στην απεργία, στην κινητοποίηση, στα μπλόκα...

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ