Αυτές τις μέρες παίζεται μια ακόμα "βερσιόν" των Παπανδρεϊκών μεθόδων της δεκαετίας του '80. Τότε οι "αριστεροί" του ΠΑΣΟΚ ...διαχώριζαν, δήθεν, τη θέση τους από το άρθρο 4 και τα σταθεροποιητικά προγράμματα λιτότητας και άφηναν τους "άλλους" να προωθούν την "αναγκαία" πολιτική. Λίγο αργότερα, οι "αριστεροί" μας επανέκαμπταν στις καρέκλες του Υπουργικού Συμβουλίου και έτσι αποκαθιστόταν η ζυγαριά της εξαπάτησης.

Σήμερα, οι "καλοί" εξέρχονται των κοινών κομματικο-κυβερνητικών συνεδριάσεων και διαφημίζουν τις "διορθωτικές" και πιο "ήπιες" απόψεις τους για την προώθηση της ίδιας στυγνής πολιτικής. Αμέσως μετά, σε χρόνο ρεκόρ, παίρνουν θέση μπροστά στα ίδια μικρόφωνα οι "κακοί", οι οποίοι ξεκαθαρίζουν ότι "όλα προχωρούν κανονικά και άτεγκτα"...

Και τότε, και τώρα, στο ρόλο του "άσχημου", μπορεί να τοποθετηθεί ο εκάστοτε πρόεδρος των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, της Κομισιόν, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ. Αλλωστε και οι "καλοί" και οι "κακοί" του ΠΑΣΟΚ, για όλους αυτούς τους "άσχημους" δουλεύουν. Και τότε και τώρα.

***

Για να φανεί αυτή η άμεση - χωροχρονικά - διασύνδεση μεταξύ των υποκριτών της εξουσίας με τους εργατοπατέρες - υπονομευτές του λαϊκού κινήματος, είναι αρκετό το εξής στιγμιότυπο: Στο ένα "πλάνο" ο Κ. Σκανδαλίδης, ερωτώμενος για τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στο κύμα νεοφιλελευθερισμού, δηλώνει όλο συγκαταβατικότητα ότι "πρέπει να δείξουμε κατανόηση για τους συνδικαλιστές, κυρίως τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ"... Στο αμέσως επόμενο "πλάνο", οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (που τυγχάνουν... πούροι "εκσυγχρονιστές" και μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ) προχωρούν, διά στόματος των επικεφαλής τους, σε δηλώσεις για το πόσο "θετικά" είναι τα νομοσχέδια, που ξεθεμελιώνουν τις εργασιακές σχέσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα...

Είναι προφανές ότι η επανεκδομένη τακτική της απάτης, και μάλιστα πάνω στο ίδιο σενάριο, καταντά από ένα σημείο και μετά αστεία υπόθεση. Για παράδειγμα, εμφανίζεται ο αρμόδιος για τη νομοθέτηση του εργασιακού "απαρτχάιντ" υπουργός, και επειδή είναι "σοσιαλιστής" όσο και μεγαλόθυμος, διακηρύσσει ότι... "έβαλε νερό στο κρασί του" και δε θα επιβάλει τη διάταξη για την καταστρατήγηση του 8ωρου. Εν ριπή οφθαλμού, τη θέση του μπροστά στους τηλεβόες του ψεύδους παίρνουν οι προύχοντες του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για να πουν τι; Ιδού: "Η κυβέρνηση δε βάζει νερό στο κρασί της και δεν πρόκειται να επανεξετάσει ούτε τη στρατηγική ούτε την τακτική της"...

Οπως φάνηκε την επόμενη μέρα με την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση αντί για "νερό" στο "κρασί" που κερνά τους εργαζόμενους, έχει βάλει "δηλητήριο"...

***

Είναι αυτονόητο πως τα φώτα της επικαιρότητας έχουν επικεντρωθεί στην προβολή, αυτής, της δεύτερης εκδοχής της νεοσυντηρητικής λαίλαπας. Ετσι, θεωρούν ότι αφ' ενός θα σαμποτάρουν τις λαϊκές αντιστάσεις και αφ' ετέρου θα μπορέσουν να καθαγιάσουν ορισμένα πρόσωπα, ώστε να εξασφαλίζονται "εφεδρείες" για το σύστημα.

Στο πλαίσιο αυτό καθόλου ανεξάρτητα δεν είναι δυο επιπλέον στοιχεία: Πρώτον, η επανεμφάνιση των "ομίλων", των "Δικτύων" και λοιπών "κεντροαριστερών" εξαπτέρυγων του Κ. Σημίτη, που δηλώνουν ότι ενιαιοποιούν τις δυνάμεις τους για τη συγκρότηση ευρύτερων κομματικών φορέων - με υλικά το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ - ώστε να προωθηθεί ο "εκσυγχρονισμός"... Δεύτερον, η υπερπροβολή του ΔΗΚΚΙ και του κ. Τσοβόλα ως φωνής από το υπερπέραν που εκπροσωπεί το "καλό" ΠΑΣΟΚ...

***

Δεν είναι ώρα να αναλύσουμε ποιο είναι εκείνο το "παλιό" και "καλό" ΠΑΣΟΚ στο οποίο παραπέμπουν. Αρκούν ίσως δυο στοιχεία: Πρώτον, ότι αυτό το "παλιό" ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο "καλό" ώστε κατάφερε να γεννήσει το σημερινό, πράγμα που αποσιωπούν οι θεωρητικοί της "παρθενογένεσης". Δεύτερον, και σημαντικότερο, η απόδειξη για το πόσο ενιαίο και αδιαίρετο είναι το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι και οι "καλοί" του και οι "κακοί" του είναι τόσο ίδιοι, όσο ίδια είναι τα "αφεντικά" τους. Και το αφεντικό τους είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό υπηρετούν και οι μεν και οι δε. Οσο μπορεί να "μετεξελιχθεί" προς το φιλολαϊκότερο (!) το μεγάλο κεφάλαιο, άλλο τόσο μπορεί και το ΠΑΣΟΚ...

Γι' αυτό και η προπαγάνδα πρέπει να πέσει στο κενό. Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση. Κάθε αυταπάτη, κάθε αναμονή για "καλύτερες μέρες" που θα επέλθουν διά της ...φιλεργατικής "επιφοίτησης" των κυβερνώντων, στερεί το λαϊκό κίνημα από τις λαϊκές δυνάμεις που προσπαθεί να εγκλωβίσει το κόμμα - διαχειριστής της πολιτικής των "απασχολήσιμων" και ανοίγει κερκόπορτες για ακόμα στυγνότερη εκμετάλλευση του λαού.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ