Με αφορμή την Τράπεζα Κρήτης

Με αφορμή την Τράπεζα Κρήτης

Με έντεχνο τρόπο η κυρίαρχη προπαγάνδα μετέθεσε, στην περίπτωση της Τράπεζας Κρήτης, τη συζήτηση για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στη συζήτηση περί του "υψηλού τιμήματος"! Και εδώ δυο πράγματα έχει να παρατηρήσει κανείς: Πρώτον, αφού πρώτα κατασυκοφαντούν και υπονομεύουν τα περιουσιακά στοιχεία του λαού, μετά εμφανίζουν ως "επιτυχία" τους (!) το γεγονός ότι τα εκποιούν σε τιμή υψηλότερη από εκείνη που θα ισοδυναμούσε με προκλητική παραχώρηση - δώρο προς το μεγάλο κεφάλαιο. Δεύτερον, η περίπτωση της Τράπεζας Κρήτης (σσ: γνωστή για την υπόθεση του σκανδάλου Κοσκωτά) θυμίζει άλλη μια φράση - σταθμό στη σύγχρονη ιστορία του τόπου, που συνδέεται με τον πρώην ιδιοκτήτη της. Μιλάμε για τότε που ο Ολυμπιακός γινόταν "μπαλάκι" μεταξύ των διαφόρων μεγαλοσχημόνων και την ίδια ώρα, οι ίδιοι άνθρωποι έλεγαν πως "ο Ολυμπιακός ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται"... Σωστά. Ποτέ δεν είπαν, άλλωστε, ότι δε δωρίζεται... Ετσι και με το τραπεζικό σύστημα. Ποτέ δεν είπαν, όσοι εκποιούν τον χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας, ότι αυτός ο τομέας δε δωρίζεται. Επομένως, κάθε άλλο παρά ανακόλουθοι είναι τώρα. Τώρα, που τον δωρίζουν στα αρπακτικά της ολιγαρχίας.***

Ομως το ουσιαστικότερο στην περίπτωση της Τράπεζας Κρήτηςείναι άλλο. Αλήθεια, όταν κάποιος προσφέρει γύρω στα 100 δισ. δραχμές για να αγοράσει μια τράπεζα, το κάνει για την "ψυχή της μάνας του"; Το κάνει από "καλο-σαμαρειτική διάθεση" και για να διευκολύνει εκείνους που ζητούν δάνειο; Δίνει 100 δισ. δραχμές και το ερώτημα που τίθεται είναι: "Τα δίνει για να πάρει πίσω πόσα, ως κέρδη;" - "Για να καρπωθεί πόσα, ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής λειτουργίας ενός τραπεζικού οργανισμού;".

Οταν ένας κεφαλαιοκράτης "προσφέρει" μια δραχμή για να "βάλει στο χέρι" κάτι που ανήκει στο Δημόσιο, το ερώτημα είναι πόσες δραχμές θα κερδίσει για κάθε μία που δίνει. Οταν ο Λάτσης δίνει περί τα 100 δισ. δραχμές για την Τράπεζα Κρήτης, ένα είναι το σίγουρο: Οτι αυτή η Τράπεζα μπορεί να αποφέρει πολλαπλάσια κέρδη, που πλέον, δε θα πηγαίνουν στο δημόσιο τομέα, αλλά στην τσέπη του ιδιώτη - ιδιοκτήτη.

Αυτή η αλήθεια, γιατί πρέπει να κάνει "χαρούμενο" τον ελληνικό λαό; Δεν έχει άλλη αγωνία ο ελληνικός λαός, μήπως, από το πώς θα "αυγατίσουν" τα πλούτη του κυρίου Λάτση; Οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αγωνιούν γιατί μέσα από τέτοια γεγονότα γίνεται αντιληπτή μια τεράστια μετατόπιση χρήματος, που αντί να εισρέει σε ταμεία "κοινής ωφέλειας", πηγαίνουν στα ταμεία του κάθε Λάτση. Οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να οργίζονται γιατί τέτοιου είδους γεγονότα - που ισοδυναμούν με άλωση των πάντων εκ μέρους των κεφαλαιοκρατών - δηλώνουν ότι σε μια αλλιώς οργανωμένη κοινωνία, τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που φιλοδοξεί να καρπωθεί από μια και μόνο τράπεζα ένας και μόνο ιδιώτης, θα μπορούσε να τα καρπώνεται στο σύνολό του ο ελληνικός λαός.

***

Παράλληλα, η υπόθεση της Τράπεζας Κρήτης παρουσιάζει ένα ακόμα ενδιαφέρον. Ως γνωστόν, αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο χρηματιστικό σύστημα κυκλοφορούν ημερησίως πάνω από 1,2 τρισ. δραχμές. Πρόκειται για ποσό δεκαπλάσιο (!) εκείνου που ανταποκρίνεται στα μεγέθη της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή της βιομηχανικής παραγωγής και των εμπορικών συναλλαγών.Τι σημαίνει αυτό; Το κεφάλαιο, έχει να αντιμετωπίσει την πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους, απαιτεί επενδύσεις για την αλλαγή της οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου. Παρ' όλα αυτά, έχει στραφεί με μανία στην κερδοσκοπία, μέσω των χρηματιστηρίων. Ενα μέρος του επενδύεται στα χρηματιστήρια, όχι για να διατεθεί σε παραγωγικές επενδύσεις, αλλά για να αποσπά κέρδη, εμφανίζοντας μια εικονική οικονομία. Αυτός ο ανεξέλεγκτος "υδροκεφαλισμός", όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα των κεφαλαιοκρατών, όσον αφορά την πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους, αλλά καθιστά και το καπιταλιστικό σύστημα πολύ πιο επιρρεπές στις κρίσεις. Ταυτόχρονα, όμως, ολόκληρα κράτη και περιοχές του κόσμου (όπως απέδειξαν οι διαδοχικές κρίσεις της στερλίνας, της λιρέτας, του εσκούδου, οι εξελίξεις στην Απω Ανατολή και στην Ιαπωνία) καθίστανται έρμαια των κερδοσκοπικών ορέξεων του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Ο ανταγωνισμός που σημειώνεται σήμερα στη χώρα μας μεταξύ των κεφαλαιοκρατών για το ποιος θα πάρει το "πάνω χέρι" στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δείχνει ότι: Πρώτον, η χρηματιστική κερδοσκοπία φαίνεται ότι αναμένεται να γνωρίσει μέρες πρωτοφανούς "δόξας" το επόμενο διάστημα, και στη χώρα μας, στην πορεία προς την ΟΝΕ. Δεύτερον, οι μεγαλοσχήμονες δεν αρκούνται στην ιδιοποίηση μιας σειράς κονδυλίων που θα λάβουν ως "ανάδοχοι έργων" (πακέτα Σαντέρ, Ολυμπιάδα κλπ), αλλά θέλουν και τη διαχείρισή τους μέσα από το τραπεζικό σύστημα. Τρίτον, η χώρα, με δεδομένη τη βιομηχανική της υποβάθμιση και δανειοδοτική της εξάρτηση, γίνεται ακόμα περισσότερο "ιδιόκτητο χωράφι" εκείνων που έχουν στα χέρια τους τους άυλους τίτλους και ταυτόχρονα λειτουργούν ως "θεσμικοί" κερδοσκόποι επί του εξωτερικού και δημόσιου χρέους. Πράγμα που σημαίνει ότι αν για αυτούς ο καταποντισμός της δραχμής με αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας είναι προσοδοφόρος, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να τον προκαλέσουν, επιτείνοντας αυτές τις επιπτώσεις.

***

Τα χρηματοπιστωτικά παιχνίδια των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα και ο λαός καθίστανται, για ένα επιπλέον λόγο, σε "περιουσιακό στοιχείο" των μεγαλοσχημόνων. Αλλη διέξοδος από την ανατροπή αυτής της πολιτικής, της πολιτικής της "ελευθερίας" του κεφαλαίου να διαλύει τα πάντα, δεν υπάρχει.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

σποτ

Αλήθεια, όταν κάποιος προσφέρει γύρω στα 100 δισ. δραχμές για να αγοράσει μια τράπεζα, το κάνει για την "ψυχή της μάνας του"; Το κάνει από "καλο-σαμαρειτική διάθεση" και για να διευκολύνει εκείνους που ζητούν δάνειο; Δίνει 100 δισ. δραχμές και το ερώτημα που τίθεται είναι: "Τα δίνει για να πάρει πίσω πόσα, ως κέρδη;" - "Για να καρπωθεί πίσω πόσα, ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής λειτουργίας ενός τραπεζικού οργανισμού;"

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ανεξάντλητο σαφάρι κερδών (2001-08-07 00:00:00.0)

Συνεχίζεται ο τζόγος με τα κρατικά ομόλογα (2001-04-06 00:00:00.0)

Το κουτόχορτο του ΟΤΕ (2000-08-26 00:00:00.0)

Νέο άλμα στα τραπεζικά κέρδη (1998-07-18 00:00:00.0)

Το 1997 αύξησε τα κέρδη της κατά 174,3% (1998-03-28 00:00:00.0)

Ξανά στο μάτι του κυκλώνα (1997-11-02 00:00:00.0)