ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΙΑΣ

(Με του Κ. Βιδάλη το κάλεσμα)

Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

ΜΙΑ ακριβή κληρονομιά θυμήθηκε την περασμένη Κυριακή και τίμησε η ελληνική δημοσιογραφία. Στο χωριό Μελία της Λάρισας, εκεί στην καρδιά του θεσσαλικού κάμπου, στους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου η ΕΣΗΕΑ και ο Σύνδεσμος των Αντιστασιακών Δημοσιογράφων απένειμαν τα βραβεία, που έχουν καθιερώσει εδώ και αρκετά χρόνια.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ, που φιλοξενεί πάνω στο γρανιτένιο βράχο μια ξεχωριστή, αγωνιστική μορφή, που χωρίς κώδικες δεοντολογίας στα χέρια, χωρίς να 'χει κανένα δισταγμό, έβαλε στην μπάντα όλες τις συνταγές της λογικής και της σωφροσύνης που του έλεγαν. Και τράβηξε κατ' ευθείαν στο χρέος.

Ο Κ. ΒΙΔΑΛΗΣ,το πυρωμένο εκείνο καλοκαίρι του 1946 (Αύγουστος μήνας), έφευγε σαν σίφουνας για να δει, για να γράψει πάνω σ' όσα φοβερά γίνονταν στη Θεσσαλία, με τη δολοφονία και την εξόντωση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, από τις μοναρχοφασιστικές συμμορίες.

ΗΤΑΝ ολοφάνερο για το πού τραβούσε. Κι είναι επίσης πασίγνωστα όλα όσα έζησε η Θεσσαλία εκείνη την περίοδο, που το αίμα ζύμωνε το χώμα της. Η συμμορία του Σούρλα, με την καθοδήγηση των Αγγλων, δολοφονούσε τον πανάξιο δημοσιογράφο, που τόσο λαμπρά άθλησε στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και εξακολουθούσε να παλεύει για του λαού τα δίκια.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΔΑΛΗΣ, γεννημένος δημοσιογράφος, είχε αναδειχτεί σ' έναν από τους κορυφαίους δημοσιογράφος. Με το ήθος, την αρετή και το πάθος που τον διέκρινε πάντα για την αλήθεια, με τις βαθύτατες δημοκρατικές αντιφασιστικές του πεποιθήσεις, είχε αποκτήσει ξεχωριστό ατράνταχτο κύρος στον πολιτικό κόσμο. Κι είχε γενική παραδοχή σε φίλους και αντιπάλους. Τον Κ. Βιδάλη τον θρήνησε η δημοσιογραφία με θλιβερή εξαίρεση μόνο δυο - τρία βρώμικα "τσακάλια" που είχαν υπηρετήσει τους χιτλερικούς...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ πλούσιο, μεγάλο, επικό για τον αγωνιστή δημοσιογράφο, στάθηκαν τα χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής. Ο Κώστας Βιδάλης αναδείχτηκε πρωτοπόρος στην οργάνωση και λειτουργία παράνομων τυπογραφείων, καθώς και στην κυκλοφορία του μυστικού αντιστασιακού Τύπου.

Ο Κ. ΒΙΔΑΛΗΣ θα ζήσει το θαύμα της αναδημιουργίας, που είχε συνεπάρει την ύπαιθρο στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Είναι το Εθνικό Συμβούλιο, αλλά κι η Μάχη της Σοδειάς, που θ' αφήσουν πάνω του μια ανεξάντλητη δημιουργική εντύπωση.

ΕΙΝΑΙ μεγάλη και ακριβή για την ελληνική δημοσιογραφία η κληρονομιά που άφησε ο Κώστας Βιδάλης. Ο αγωνιστής δημοσιογράφος, ο αδιάφθορος αυτός, που από τα πρώτα βήματα της δημοσιογραφικής του ζωής αντάμωσε την πένα του με του λαού τους αγώνες. Μια διαδρομή, που έμεινε αταλάντευτος σ' αυτό το χρέος. Και που τη σφράγισε με το αίμα του στη γη της Θεσσαλίας.

ΛΙΓΟΣΤΑ αυτά, που σώθηκαν για να θυμίζουν του Κ. Βιδάλη το δημοσιογραφικό πέρασμα. Ούτε ένα χειρόγραφο, για να έχουμε της γραφής του δείγμα. Η θύελλα που σάρωσε, στα πέτρινα χρόνια, δεν άφησε τίποτε όρθιο.

ΜΟΝΟ το δαχτυλίδι του και το πασίγνωστο πορτρέτο, που είχε δουλέψει ο Αντώνης Πρωτοπάτσης (προσφέρθηκε από τη γυναίκα του Κάτια στην ΕΣΗΕΑ) είναι τα μοναδικά που διασώθηκαν και φανερώνουν το δυναμισμό και τον αταλάντευτο άντρα στης δημοσιογραφίας το χρέος.

ΜΕ τα νιάτα του χωριού της Μελίας τα μηνύματα μιας μεγάλης ζωής, όπως είναι αυτή του Κ. Βιδάλη, που πάντα αγαπούσε τους νέους και στάθηκε γι' αυτούς ένας μεγάλος δάσκαλος για να γίνουν άξιοι δημοσιογράφοι.

Ο ΚΩΣΤΑΣ Βιδάλης στάθηκε πάντα ένας πανάξιος εκπρόσωπος μιας ολόκληρης γενιάς αγωνιστών δημοσιογράφων, που η μορφή τους σμιλεύτηκε στις πιο ταραγμένες και κοσμογονικές στιγμές της νεότερης ιστορίας μας. Είναι οι σύντροφοί του στο "Ριζοσπάστη" και στον άλλο προοδευτικό Τύπο: οι Μαρουκάκης, Κορνάρος, Χατζήμαλης, Τσουρτσούλης, Ρίτσος, Γώγος, Τσιτήλος, Καραγιώργης, Καραντώνης, Λαμπρινός, Λευκαδίτης κι άλλοι, όλοι αγωνιστές δημοσιογράφοι.

ΚΑΙ τα δωρικά του λόγια, αυτά που συχνά έλεγε στους νέους συναδέλφους, "ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΤΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ",έχουν και σήμερα για την πένα, για το λόγο, για τη δημοσιογραφία, τη λαμπράδα, καθώς αχτινοβολούν στο γρανιτένιο βράχο του.