Ολα στα κάρβουνα! | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ολα στα κάρβουνα!

Εδώ στο Δισπηλιό της Καστοριάς, όπου τα τελευταία 7 χρόνια ανασκάπτουμε ένα νεολιθικό λιμναίο οικισμό, υπάρχει μια γραφική ψησταριά: "Ο Λάζαρος". Ρουστίκ επίπλωση, πλαστικά τραπεζομάντιλα, μουσική "σκυλάδικου" ύφους και κάτω. Και πίσω από τον πάγκο της κουζίνας η κυρία Φώνη να ρωτάει με απαστράπτον το πρόσωπό της από τον ιδρώτα της ψησταριάς, αν ήτανε νόστιμο το σουβλάκι της και πώς μας φάνηκε η κρεμμυδοβριθής τοματοσαλάτα της. Ολα αυτά, βέβαια, τα γραφικά και τα καλοσυνάτα, τα νόστιμα και τα πιπεροστρεφή προεξαγγέλλονται, όπως ο γνωστός θάνατος του Μαρκές, με τη λυρική και σχεδόν πολεμοχαρή επιγραφή: "Ολα στα κάρβουνα". Συνηθισμένη ταβερνική επιγραφολογία, θα μου πείτε. Ολη η ελληνική επικράτεια είναι γεμάτη από αυτού του είδους τις ελληνοπρεπείς προεξαγγελίες που υπόσχονται τέρψεις λαρύγγων και ευωχίες γαστέρων, αποκαλύψεις γαστριμαργικών φαντασιώσεων και αυτοσχεδιαστικών μαγειρεύσεων. Εκείνο όμως το "Ολα στα κάρβουνα" δε σ' αφήνει να κοιμηθείς ούτε στις πλάτρες όπως θα έλεγε ο Σεφέρης, ούτε στου καραβιού την πλώρη όπως τραγούδησε ο ανώνυμος λαϊκός ποιητής. Και όχι γιατί η προεξαγγελτική του δραματικότητα σε παραπέμπει στην ουσία του ελληνικού θέρους, όπου η ελληνική εθνική καρδιά χτυπάει σε γαστριμαργικούς ρυθμούς παραδοσιακούς και μη, αλλά, γιατί τείνει να ταυτιστεί με την εικόνα του εθνικού μας κάλλους.

Εννοώ την εικόνα των καμένων δασών, των πυρπολημένων κάμπων, των πυραναλωμένων "βιλών", και των απανθρακωμένων παράσπιτων. Εννοώ την εικόνα των απελπισμένων πυροσβεστών και των εξαγριωμένων δασοφυλάκων. Εννοώ, επίσης, την εικόνα του φλεγόμενου και μη καιόμενου αρμόδιου υπουργού, που αντί να κλαύσει πικρώς ή να απαγχονιστεί εξερχόμενος, άδει μπροστά στη γοητεία της εμπιπραμένης Ελλάδος. Τέλος, εννοώ την εικόνα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" που έχει αναλάβει την ανάλυση των αιτίων που ευθύνονται για τους πανεθνικούς εμπρησμούς.

Και κει είναι που κορυφώνεται ο χαμός. Οι μεν καταγγέλλουν την κρατική ολιγωρία, τα ετοιμόρροπα "καναντέρ", τους γκρίζους τουρκικούς λύκους, οι δε την ασυνειδησία των απρόσεκτων πολιτών, και την έλλειψη πυροσβεστικής παιδείας. Οι άλλοι "μεν" αποκαλύπτουν την ασυδοσία των οικοπεδοφάγων, και οι τελευταίοι "δε" αναζητούν τους ενόχους ανάμεσα στους άπειρους πυροσβέστες και τους απρόθυμους δασοφύλακες, στους καθυστερημένους αρμοδίους και στους ανίδεους συντονιστές.

Κι όμως τις μέρες αυτές το επίσημο και πυρίκαυστο κράτος εν μέσω καπνών και φλογών, σχεδόν απορυθμισμένο και βαρήκοο δίπλα και επάνω στις επικλήσεις απελπισμένων πολιτών άρχισε να συζητάει για τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα των τρισεκατομμυρίων. Να συζητάει για τις καινούριες μπόμπες, τα μαχαίρια και τα αεροπλάνα, τα τανκ και τα υποβρύχια. Γιατί ο πόλεμος, λέει, είναι κοντά μας και όπου να 'ναι οι εχτροί δρασκελάνε τα σύνορα και εισβάλλουν στις ήσυχες πολιτείες μας. Γιατί, αν θέλεις την ειρήνη, όπως έλεγε και ένα πανάρχαιο πολεμοχαρές ρητό, ετοιμάσου για πόλεμο. Ετοιμασίες πολέμου, λοιπόν, το ειρηνόφιλο ελληνικό κράτος, με κλεισμένα παράθυρα και εφτασφράγιστες πόρτες, μην τύχει και δυναμώσει το μελτεμάκι και μπουκάρει η τσίκνα της ελληνικής δασοπενίας στην κλιματιζόμενη αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου, και δακρύσουν τα μάτια των συμβουλευόμενων αρμοδίων και τότε εις μάτην οι αριθμοί και τα σχέδια των πολεμοχαρών προτάσεων θα αναπτύσσονται στο οβάλ τραπέζι της συζήτησης, γιατί τα δακρυσμένα μάτια των υπουργών δε θα είναι σε θέση να αντιληφθούν τα αναγκαία μεγέθη και να υπολογίσουν τα αναγκαία ποσά!

Και οι αναλύσεις για τον εντοπισμό των υπευθύνων του πανεθνικού τσουρουφλίσματος στους ραδιοφωνικούς διαύλους και τα τηλεοπτικά παράθυρα πού οδηγούν και πού θα καταλήξουν; Ποιος, επιτέλους, θα σηκωθεί από τη συμβατική του καρέκλα, για να δείξει προς του Υπουργικού Συμβουλίου μεριά και να φωνάξει με όλη τη δύναμη της φλεγόμενης φωνής του: "Να οι υπεύθυνοι. Ολοι αυτοί που λογαριάζουν την υποδοχή του επερχόμενου φανταστικού πολέμου, την ώρα που η οικολογία της χώρας ανατρέπεται από τις φωτιές. Ολοι αυτοί που αρνούνται να ομολογήσουν πως αυτό το φλεγόμενο ελληνικό καλοκαίρι έχει περιγράψει με τον πιο ευανάγνωστο τρόπο ποιες είναι οι άμεσες εθνικές μας ανάγκες. Εχει περιγράψει με τις πιο απελπισμένες κραυγές τι λείπει από αυτήν την αγχωμένη κρατική μηχανή και γι' αυτό δεν παίρνει μπροστά. Γι' αυτό δεν καταφέρνει να βρίσκεται παρούσα εκεί που τη χρειάζονται. Γι' αυτό ενταφιάζονται δίπλα στα καμένα της λάδια χιλιάδες πεύκα, ελιόδεντρα και καλοβαλμένα σπιτάκια, κόποι ανθρώπων και τοπία αισθαντικά. Γι' αυτό σε λίγο θα μπορούμε με όλο μας το δίκιο να στήσουμε και μεις, σαν το Λάζαρο του Δισπηλιού, στο έμπα της χώρας μας μια θεόρατη ταμπέλα με κυανόλευκα γράμματα: "ΟΛΑ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ".

Ποιος, επιτέλους, θα σηκωθεί από τη συμβατική του καρέκλα, για να δείξει προς του Υπουργικού Συμβουλίου μεριά και να φωνάξει με όλη τη δύναμη της φλεγόμενης φωνής του: "Να οι υπεύθυνοι". Ολοι αυτοί που λογαριάζουν την υποδοχή του επερχόμενου φανταστικού πολέμου, την ώρα που η οικολογία της χώρας ανατρέπεται από τις φωτιές. Ολοι αυτοί που αρνούνται να ομολογήσουν πως αυτό το φλεγόμενο ελληνικό καλοκαίρι έχει περιγράψει με τον πιο ευανάγνωστο τρόπο ποιες είναι οι άμεσες εθνικές μας ανάγκες