Κυριακή 6 Σεπτέμβρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
Ο δισυπόστατος και... αλάνθαστος τιμητής

Καρλάιλ Τόμας, φιλόσοφος: "Το πιο μεγάλο λάθος είναι να πιστεύεις ότι ποτέ δε λαθεύεις".

Ο λόγος και πάλι για τον προκαθήμενο, ελέω Σημίτη, στο παλάτι της Θέμιδας. Στη δύση του ήλιου του βάλθηκε να καταπλήξει τον ελληνισμό, και όχι μόνο, με την πληθωρική νομομηχανική του δραστηριότητα.

Τροπαιούχος δε θα πει τίποτα, αν θυμηθείτε ότι ο εξ αποκαλύψεως διακονών την παπανδρεϊκήν και νυν την σημιτικήν πολιτικήν του ΠΑΣΟΚ έκανε χιλιάδες αγρότες μετέωρους υπό την σπάθην της Νεμέσεώς του. Ακάθεκτος σήμερα εφορμά και κατά των δημοσιογράφων, αυτός ο λάτρης της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και κάποτε της ΕΑΜικής λαοκρατίας και ειδικά της δικαιικής υπέρ του λαού πρωτοτυπίας της.

Τι σου είναι όμως η εξουσία! Μεταλλάζει, μεταμορφώνει τον καθένα της συμπολίτευσης, ΣΥΝ των παραφυάδων της, είτε της συμπλέουσας με την κυβέρνηση αντιπολίτευσης μόλις καθίσει σε υπουργικό θώκο. Κότσια έχει ο άνθρωπος και το δείχνει στα αλλεπάλληλα γλέντια του. Θέλει όμως να δείξει και την πυγμή του. Αντικείμενο ψυχοδιανοητικής έρευνας θα μπορούσε να γίνει ο περίεργος αυτός τύπος δημοσίου ανδρός. Τόσα άστεα είδε και νόον έγνω κι ένα απλό πράγμα δεν μπόρεσε να κατανοήσει. Οτι όσοι εξουσιαστές εκδήλωσαν τη δύναμη της πυγμής τους, δεν είχαν μυαλό για να κυβερνήσουν. Η πυγμή εκτόπιζε τη σκέψη.

Ενα δείγμα αυτής της διαπίστωσης, που την επισήμαναν κιόλας ουκ ολίγοι, είναι ότι το λεξιλόγιο τόσο στον προφορικό όσο και στο γραπτό λόγο του νομομαθούς κ. Γιαννόπουλου έπεσε σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Μερικοί μάλιστα υπολόγισαν ότι σήμερα ζήτημα είναι αν στις καθημερινές του συζητήσεις χρησιμοποιεί παραπάνω από οκτακόσιες λέξεις. Ούτε και τις τρεις χιλιάδες λέξεις της "καλιαρντά" (που κατέγραψε κάποιος σε βιβλίο) δεν μπορεί να φτάσει.

Μόνο στο χώρο του υβρισμού η νοηματική και λεξικολογική δυνατότητά του καταγράφεται ως υπεράγαν διευρυμένη. Εκεί πια είναι ασυναγώνιστος, ασυμβίβαστος, σωστός καταπέλτης, γεμάτος από βλήματα με ύβρεις, προσβολές, χαρακτηρισμούς, συκοφαντίες εναντίον καθενός που θα του έστελνε καμιά μύγα να κάτσει στο σπαθί του: "Ψώνιο, βλαξ, αμαθής, χαζός, επιπόλαιος, ψεύτης, τεμπέλης, αδαής, ανίκανος, άχρηστος...", και τι άλλο δεν ακούσαμε, κατά παντός αντιλέγοντος, από το στόμα - οχετό αυτού του ανευθυνοϋπεύθυνου υπουργού, που δρα εξουσιοδοτημένος εν λευκώ από τον Σημίτη. Δεν είναι, λοιπόν, κάτι το περίεργο να φαντάστηκε τον εαυτό του μονοπωλητή στην έκδοση ετυμηγορίας εναντίον παντός όστις θα 'θελε να θίξει τα κακώς κείμενα στο ΠΑΣΟΚ.

Δεν είναι ο ίδιος που πρωτομάχησε στην υπεράσπιση της φακελώνουσας τους πολίτες Συμφωνίας του Σένγκεν και στον πειθαναγκασμό του ΠΑΣΟΚικού λόχου στη Βουλή για την υπερψήφισή της; Πώς, δηλαδή, θα 'φηνε τους δημοσιογράφους έξω απ' τις μακιαβελικές διατάξεις της και ασύδοτους να χαλούν τον ύπνο το δικό του και των εκτός κυβερνήσεως και χώρας αφεντικών της; Οχι δα, τέτοια αχαριστία στη μεγάλη ευεργεσία που του 'καναν να τον βάλουν φύλακα των συμφερόντων τους, δεν τη διαπράττει. Αυτός ο τόσο μπεσαλής...

Μα θα μου πείτε πως κάποτε πίστευε και στην ΕΑΜική αναδημιουργία, της οποίας ήταν στέλεχος και ταγματάρχης του ΕΛΑΣ. Δεν του πάει τέτοιο ρεζιλίκι. Πρώτα πρώτα αυτά συνέβησαν πριν από πενήντα και πάνω χρόνια. Οι καιροί όμως άλλαξαν. Τώρα, διδάσκει ο καθηγητής της ελλαδικής σοσιαλδημοκρατίας σύντροφος Σημίτης, χρειάζεται προσαρμογή. Πώς, λοιπόν, και ο Ευάγγελος να μην πιστέψει τον καθοδηγητή του; Ασχετα αν κάποτε, σε μια έκδοση της ελληνικής ιστορίας του Γιάννη Κορδάτου ο Γιαννόπουλος έγραψε στον πρόλογο το μεγαλύτερο και περιεκτικότερο ύμνο προς αυτόν τον εξαίρετο επιστήμονα - ιστορικό, Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του '20. Αυτός του άνοιξε τα μάτια, ευγνωμονών έγραφε ο κ. Γιαννόπουλος, να ερμηνεύει σωστά την ιστορία και την πολιτική με τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό δηλαδή. (Σήμερα γράφει ο ίδιος ιστορία κατά το δοκούν του).

Αυτά όμως είναι περασμένα - ξεχασμένα για όσους ύπατους πολίτες δεν έχουν συνειδησιακό έρμα. Στην περίπτωση Γιαννόπουλου έχουμε ανάγλυφη την ικανότητα του κεφαλαίου ν' αλλάζει τη συνείδηση ακόμη και υπερηλίκων, πρώην διανοητών εξ αριστερών. Δεν προχωρώ περισσότερο για να μην μπλέξω και το "Ριζοσπάστη" μας σε καμιά περιπέτεια, αλλά και για να μη φέρουμε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον καραδοκούντα διώκτη της δημοσιογραφικής αμεροληψίας και ενάγοντα κατά παντός, κριτή της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, συναδέλφου. Και είναι ζήτημα αν θα τον γλίτωναν οι νομικές του γνώσεις από την κατακραυγή και την καταδίκη του.

Στα 1947, πριν εξαφανιστεί ο γράφων στην παρανομία, είχε σε βάρος του 150 κλήσεις, καταδικαστικές αποφάσεις κλπ. για "αδικήματα του Τύπου", όπως η τότε καθεστηκυία τάξη βάφτιζε τα εγκλήματα και τις ανομίες της που αποκάλυπτε η "ΛΑΪΚΗ ΦΩΝΗ" του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Οταν ο νεαρός Γιαννόπουλος ετοιμαζόταν να υπερασπιστεί τους καταδιωκόμενους κομμουνιστές και δημοκράτες. Σήμερα είναι ο ανώτατος δημόσιος κατήγορός τους!

Θυμήθηκα, σε μια, όχι και πολύ πρόσφατη, τηλεοπτική εκπομπή είχε πει: Ο Γιαννόπουλος ποτέ δε λαθεύει!...

Παρίσης ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ