Η αγαπημένη "Συβαρίτισσα", η "γυναίκα που χάθηκε καβάλα στ' άλογο", η γυναίκα που όρθωσε το ανάστημά της σε πρέπει και επιταγές, η συγγραφέας που λάτρεψε τον Κάφκα και την Πράγα, η συγγραφέας που λατρεύτηκε από ένα φανατικό αναγνωστικό κοινό, η Λιλή Ζωγράφου έχασε τη μάχη, που επί μια βδομάδα έδινε με το θάνατο, στο Νοσοκομείο του Ηρακλείου.Στη γενέτειρα γη, άφησε την τελευταία της πνοή η ασυμβίβαστη γυναίκα, που σε όλη της τη ζωή πάλεψε, όπως η ίδια έλεγε, για την εσωτερική, την υπέρτατη ελευθερία. Η Λιλή Ζωγράφου βρισκόταν στο Ηράκλειο για διακοπές, όταν υπέστη βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο. Το τέλος γράφτηκε για εκείνην μέσα στην εντατική μονάδα, όταν η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε εξαιτίας κακοήθους εγκεφαλικού οιδήματος.

Η Λιλή Ζωγράφου εμφανίστηκε αρκετά νέα στα ελληνικά γράμματα, το 1949 με το πεζογράφημα "Αγάπη" και καθιερώθηκε δέκα χρόνια αργότερα με το δοκίμιο "Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός".Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες. Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και τις ανατολικές χώρες. Εζησε αρκετά χρόνια στη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά λάτρευε την Πράγα, την πόλη που μεγάλωσε ο Κάφκα. Το 1962 ήταν η πρώτη, όπως με περηφάνια έλεγε, που έδωσε διάλεξη για τον Κάφκα στην Αθήνα. Εχουν εκδοθεί 24 βιβλία της, μυθιστορήματα, νουβέλες, δοκίμια και θέατρο, με αλλεπάλληλες εκδόσεις. Το τελευταίο της μυθιστόρημα "Η αγάπη άργησε μια μέρα" διασκευάστηκε και προβλήθηκε από την ΕΤ-1. Το τελευταίο της δοκίμιο "Από τη Μήδεια στη Σταχτοπούτα, η ιστορία του φαλλού" εκδόθηκε φέτος από τις εκδόσεις "Αλεξάνδρεια".

Ανθρωπος χειμαρρώδης, χωρίς ταμπού στη γλωσσική της συμπεριφορά, η Λιλή Ζωγράφου, τόσο στα βιβλία της, όσο και στην προσωπική της ζωή, αρνήθηκε τον πεσιμισμό και δήλωνε τρελά ερωτευμένη με τη ζωή. Ερωτας για εκείνην ήταν η αιωνιότητα. Αντικαραμανλική και αντιπαπανδρεϊκή άσκησε άφοβα κριτική στην πολιτική ζωή. Είχε τη λεβεντιά της ειλικρίνειας και της αμεσότητας. Παντρεύτηκε τρεις φορές, αλλά διάλεξε να ζει μοναχικά.

Θυμίζουμε μερικά από τα έργα της: "Βιογραφία - Απαντα Μ. Πολυδούρη" (1961), "Τι απόγινε εκείνος που 'ρθε να βάλει φωτιά" (Θέατρο, 1972), "Αντιγνώση, Τα δεκανίκια του Καπιταλισμού" (1974), "17 Νοέμβρη 1973 - Η νύχτα της μεγάλης σφαγής" (1974), "Καρυωτάκης - Πολυδούρη, Η αρχή της αμφισβήτησης" (1977), "Επάγγελμα: πόρνη", "Η γυναίκα που χάθηκε καβάλα στ' άλογο", "Η γυναίκα σου η αλήτισσα" "Νύχτωσε αγάπη μου, είναι χθες", "Παλαιοπώλης αναμνήσεων", "Πού έδυ μου το κάλλος", "Κάφκα, ο σύγχρονός μας" (1994) κ.ά.

Η κηδεία της θα γίνει σήμερα το απόγευμα, στο Ηράκλειο, στο Ναό του Αγίου Τίτου, ενώ επιθυμία της κόρης της είναι να γίνει σε στενό οικογενειακό και φιλικό κύκλο, χωρίς δημοσιότητα και επικηδείους.

"Θερμά συλλυπητήρια για το θάνατο της Λιλής ζωγράφου", "για το χαμό μιας προσωπικότητας των ελληνικών γραμμάτων", εκφράζουν με τελεγραφήματά τους ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.Ο υπουργός Πολιτισμού, Ευάγγελος Βενιζέλος, δήλωσε για το θάνατο της Λιλής Ζωγράφου: "Εκφράζω τη λύπη μου για το θάνατο μιας γυναίκας, που εξέφραζε πάντα με το λόγο και το ύφος της το ριζοσπαστικό δυναμισμό της".