Η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία έχει κάνει τους κυβερνητικούς παράγοντες να "χάνουν τον ύπνο" τους, καθώς πλησιάζει η ώρα της κάλπης. Την ερχόμενη Κυριακή, όλοι στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι θα πρέπει να επιστρατεύσουν πολλές σοφιστείες για να "ερμηνεύσουν" το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Εκείνο, πάντως, που ήδη θεωρούν σίγουρο είναι ότι η "μεταμορφωμένη" τακτική, που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ μετά τη συνεδρίαση της ΚΕ, πέρσι στο Ναύπλιο - όπου ο Κ. Σημίτης προσέδωσε χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την κυβέρνηση στις εκλογές που αφορούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - δεν μπορεί να αποκρύψει τα πολιτικά συμπεράσματα που θα προκύψουν το βράδυ της 11ης Οκτώβρη. Και φυσικά, όλοι αναγνωρίζουν ότι ούτε το 1986 είναι 1998, ούτε ο Κ. Σημίτης είναι Α. Παπανδρέου, για να πετάξει ένα... "λάβαμε το μήνυμα" και να ξεμπερδέψει, όπως ο προκάτοχός του, τότε.

Είναι γνωστό ότι από εκείνη την τοποθέτηση του πρωθυπουργού στο Ναύπλιο ακολούθησε μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί το επερχόμενο πολιτικό μήνυμα των εκλογών του Οκτώβρη. Η αρχική τοποθέτηση του πρωθυπουργού, που καλούσε τον κομματικό μηχανισμό να δώσει με δυναμισμό τη μάχη των δημοτικών εκλογών, αφού, σύμφωνα με την τότε ομιλία του, η υπερψήφιση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ θα ισοδυναμούσε με "υπερψήφιση" της κυβερνητικής πολιτικής, έδωσε τη θέση της σε δηλώσεις με τις οποίες ο Κ. Σημίτης και οι συν αυτώ προέτασσαν τον... "αυτοδιοικητικό χαρακτήρα" των εκλογών.

Η αγωνία του κυβερνώντος κόμματος είναι εμφανής μπροστά στον κίνδυνο της αποδοκιμασίας της πολιτικής του. Αλλωστε, το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές του '94 "κέρδισε" 42 νομαρχίες, αλλά τώρα οι προπαγανδιστές του επιδιώκουν να πείσουν ότι αν "κερδίσει" από 25 έως 30 νομαρχίες αυτό θα είναι "επιτυχία" (!), δείχνει το μέγεθος του προβλήματος για το Μέγαρο Μαξίμου, πολύ περισσότερο που έρχεται και συνέδριο... Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι όλοι, βεβαίως, στο ΠΑΣΟΚ έχουν πλήρη επίγνωση της αντιλαϊκότητας της πολιτικής τους, όπως αποδεικνύει και η προσπάθειά τους να εμφανίσουν (εκ προοιμίου μάλιστα) την καταδίκη αυτής της πολιτικής ως "επιδοκιμασία" της! Εκτός από επίγνωση του συντηρητισμού τους, όμως, έχουν επίγνωση και των "γραμματίων" που έχουν υπογράψει στο μεγάλο κεφάλαιο. Και το να είναι συνεπές το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην εκπλήρωση αυτών των γραμματίων έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από το να είναι συνεπές απέναντι στο λαό.

Στην προσπάθειά της η κυβέρνηση να περιορίσει το "μαύρισμα" των υποψηφίων που στηρίζει, εκτός από την τακτική που θυμίζει πως "ό,τι δε φτάνει η αλεπού...", καταφεύγει και στην απεμπόληση κάθε προσχήματος. Ετσι, την Παρασκευή, στο πλαίσιο της κοινής συνεδρίασης Κυβερνητικής Επιτροπής και Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ, φτάσαμε στο σημείο, διά στόματος Σημίτη, να τίθεται (και επισήμως!) ο κρατικός μηχανισμός στην υπηρεσία του πολιτικαντισμού και της προεκλογικής ψηφοθηρίας! Ολοι οι υπουργοί και οι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ κλήθηκαν από τον πρωθυπουργό να εκδράμουν ανά την επαρχία και να προβούν σε συλλογές ψήφων, επιδεικνύοντας επιτοπίως το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα των πολιτών...

Φυσικά, οι πολίτες θα σταθμίσουν και τις γελοιότητες και τις πολιτικές μεθόδους της κυβέρνησης, που μετατρέπει τον κρατικό μηχανισμό σε κομματικό της παραμάγαζο. Φαίνεται ότι το φιάσκο της συγκέντρωσης της Καλλιθέας, παρά το γεγονός της τεράστιας τρομοκρατίας που ασκήθηκε σε εργασιακούς χώρους του δημοσίου για να προσέλθουν οι εργαζόμενοι "συντεταγμένα" (!) στο χώρο της συγκέντρωσης, δε νουθέτησε τους κυβερνώντες...

Η κυβερνητική πολιτική, επομένως, φαίνεται ότι θα εισπράξει τα επίχειρα της αντιλαϊκότητας και του νεοφιλελευθερισμού της. Εκείνο που σε κάθε περίπτωση έχει σημασία για τους εργαζόμενους, είναι η αποδοκιμασία αυτής της πολιτικής να μην περιοριστεί στο ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο, δηλαδή, είναι να μην αθωωθεί αυτή η πολιτική στο όνομα της καταδίκης ενός μόνο κομματικού φορέα από εκείνους που την ασπάζονται και την υπηρετούν. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ είναι ένας από εκείνους τους πολιτικούς χώρους που πρέπει να τιμωρηθούν στις εκλογές. Αυτό, όμως, δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρξει σαφές μήνυμα καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής και μεγαλύτερη σαφήνεια δεν υπάρχει από την καταδίκη όλων των κομμάτων που τη στηρίζουν.

Η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πρέπει να συνοδευτεί με ήττα και καταδίκη της πολιτικής, που, εκτός από τα υποστηριζόμενα από την κυβέρνηση ψηφοδέλτια, εκπροσωπείται και υπηρετείται και από τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι κάθε λογής "αντάρτες" και οι εκλεκτοί "τοπάρχες" των υπόλοιπων κομμάτων του πολύχρωμου δικομματισμού.

Η ψήφος - τιμωρία κατά του ΠΑΣΟΚ δεν είναι, φυσικά, εκείνη η ψήφος που θα καταμετρηθεί υπέρ της πολιτικής που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ. Και τέτοια είναι η πολιτική που διαφημίζουν σε δήμους και νομαρχίες οι συνδυασμοί που στηρίζονται από τη ΝΔ, οι συνδυασμοί που στηρίζονται από το ΣΥΝ (είτε μονομερώς είτε σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ), χωρίς να διαφέρουν ουσιαστικά οι υποστηριζόμενοι από το ΔΗΚΚΙ "αντάρτες" και οι υπόλοιποι θιασώτες της "καλής" λιτότητας της δεκαετίας του '80.

Επειδή δεν μπορεί να κρυφτεί η παραπάνω αλήθεια, κάποιοι αναζητούν το "σωσίβιο" αυτής της πολιτικής μέσω της διαφήμισης του "λευκού" και του άκυρου. Προσπαθούν έτσι να ακυρώσουν την καταγραφή της καταδίκης του λαού απέναντι σε μια πολιτική που ακυρώνει το μέλλον του. Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αποφασιστική ενίσχυση των συνδυασμών λαϊκής συμπαράταξης, που στηρίζει το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις, σε κάθε δήμο, σε κάθε κοινότητα, σε κάθε νομαρχία.

Ν. Μπ.