Εχει μια ιδιομορφία η σημερινή επαναληπτική εκλογή. Γίνεται σε μια περίοδο που ίσως για πρώτη φορά είναι τόσο έντονα χαραγμένη - ορατή - η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε ό,τι εκφράζει σε πολιτικό επίπεδο τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και σε ό,τι εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα.

Και αυτό ακριβώς το γεγονός, η ορατή διαχωριστική γραμμή, είναι που ορίζει για τον κάθε πολίτη διαφορετικές στάσεις από γειτονιά σε γειτονιά, από δήμο σε δήμο, από νομαρχία σε νομαρχία. Αν την πρώτη Κυριακή πολλοί ένιωθαν την ανάγκη να καταγραφεί κατ' αρχήν η ψήφος τους υπέρ του χώρου της κομματικής ένταξής τους, σήμερα δεν έχουν κανένα λόγο να επιμείνουν σ' αυτό. Γιατί σήμερα αυτό που κρίνεται είναι καθαρά το "ποιος, ενάντια σε ποιον, γιατί" και άρα την εφαρμογή ποιας από τις δύο διαμετρικά αντίθετες πολιτικές ευνοεί η κάθε ψήφος. Κι ενώ στο νομαρχιακό επίπεδο η επιλογή είναι σχετικά εύκολη, αφού η μάχη στην πλειοψηφία των νομαρχιών δίνεται ανάμεσα σε πράσινους και μπλε για την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, και άρα μπορεί κάποιος να τους καταδικάσει και τους δυο χωρίς κανένα βάρος συνείδησης, στους δήμους δεν είναι καθόλου τόσο απλά τα πράγματα. Στην Πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση, που είναι όντως πιο κοντά στη βάση που την εκλέγει, το κριτήριο του αγωνιστή ή του υποταγμένου δημάρχου γίνεται κυρίαρχο. Πολύ περισσότερο σήμερα που η κεντρική διοίκηση επιδιώκει να μεταθέσει ένα μεγάλο πακέτο οικονομικού βάρους κατ' ευθείαν στις πλάτες του δημότη με ενδιάμεσο τους δήμους.

Αυτή η πολιτική, ανεξάρτητα από το τι χρώμα θα έχει αυτός που καλείται να την υλοποιήσει σε δημοτικό επίπεδο, χρειάζεται αντίπαλο. Και ο αντίπαλος υπάρχει, όπως επίσης μπορεί να υπάρξει και η έκφρασή του στο επίπεδο της δημοτικής αρχής. Τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις είναι η εγγύηση γι' αυτό. Χαρακτηριστικές οι τελευταίες δηλώσεις προς το "Ρ" μιας σειράς υποψήφιων δημάρχων που παίρνουν μέρος στη σημερινή επαναληπτική εκλογή.