ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Με δεδομένη την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η Κομισιόν δημοσίευσε χτες στις Βρυξέλλες τις οικονομικές της "προβλέψεις" για το 1998 - 2000, αναθεωρώντας προς τα κάτω όλες τις εκτιμήσεις των οικονομικών επιδόσεων για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ελλάδα δεν προβλέπεται να πληρεί το βασικό "κριτήριο" επανένταξης στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ, τη μείωση του πληθωρισμού, και ο αρμόδιος επίτροπος Ιβ ντε Σιλγκί αποκάλυψε ότι υπάρχει κυβερνητική δέσμευση για "πρόσθετα μέτρα" στον προϋπολογισμό του 1999. Η Ελλάδα, μαζί με τη Γερμανία, έχει και τις χειρότερες επιδόσεις στην αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ενώ όμως για τα έντεκα κράτη - μέλη το 1999 αποτελεί το πρώτο έτος εφαρμογής της ΟΝΕ, για την Ελλάδα αποτελεί το "κρίσιμο" έτος, αφού στη βάση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 1999, θα κριθεί, αρχές του 2000, η επανένταξη ή μη στη "ζώνη ΕΥΡΩ". Για πρώτη φορά επίσης, η Κομισιόν στη χτεσινή "φθινοπωρινή" της οικονομική έκθεση ξεχωρίζει σ' όλους τους πίνακες οικονομικών δεικτών την "Ευρώπη των 11" από την "Ευρώπη των 15". Ο αρμόδιος επίτροπος Ιβ ντε Σιλγκί εξέφρασε την "αισιοδοξία" του για την "Ευρώπη των 11", παρά τους "κλυδωνισμούς".Μάλιστα, δικαιολόγησε τους ισχυρισμούς του, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις "ευμενείς μισθολογικές εξελίξεις",οι οποίες θα εξισορροπήσουν τους μειωμένους ρυθμούς ανάπτυξης, που επιβάλλει η παγκόσμια κρίση του κεφαλαίου στον ευρωπαϊκό χώρο. Επειδή, όμως, η κρίση μαστίζει τον παγκόσμιο καπιταλισμό, οι χτεσινές προβλέψεις της Κομισιόν αφορούν για μεν τους οικονομικούς δείκτες κάθε κοινοτική χώρα ξεχωριστά, για δε τα συμπεράσματα τέσσερις γεω-οικονομικές ενότητες - "Ευρώπη των 11" (Ε11), "Ευρώπη των 15" (Ε15), ΗΠΑ και Ιαπωνία. Ετσι, παρά την προπαγάνδα μερίδας του αθηναϊκού Τύπου, οι προβλέψεις της Κομισιόν δεν κάνουν ειδική αναφορά στην Ελλάδα.

Δυστυχώς για την κυβέρνηση, οι καπιταλιστικές κρίσεις δε λαμβάνουν επαρκώς υπ' όψιν τις επιθυμίες των υπουργών και, σ' αυτή τη φάση, η επανένταξη ή μη της χώρας στην ΟΝΕ μπορεί να "καίει" την κυβέρνηση, αλλά δεν αποτελεί παρά μια μόνο πτυχή της νέας "βουτιάς" της ευρωπαϊκής οικονομίας.