"ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ", είναι ο τίτλος της δημοσιογραφικής σειράς, που κάθε Πέμπτη αφιερώνει στα 80χρονα του ΚΚΕ ο "Ριζοσπάστης". Είναι μια μελετημένη αναδρομική επιλογή στα μεγάλα γεγονότα, αυτά που έζησε κι αυτά που πάλεψε ο λαός μας. Οι αναγνώστες, που τα έχουν ζήσει, τα ξαναφρεσκάρουν. Αλλά ο βασικός αποδέκτης είναι οι νέοι, που για πρώτη φορά συναπαντιούνται με τα υλικά αυτά.

ΑΥΤΗ την Πέμπτη, στο δισέλιδο αυτό δημοσιεύτηκε ένα πολύ γνωστό για παλιούς αναγνώστες άρθρο του Κώστα Καραγιώργη, που, με τον τίτλο "Το Κολωνάκι", αναφερόταν και σχολίαζε ένα σκληρό και αποκαλυπτικό άρθρο για την ελληνική ολιγαρχία του πλούτου, που είχε δημοσιεύσει, το Σεπτέμβρη του 1947, ο Αμερικανός αξιωματούχος Πολ Πόρτερ στο περιοδικό "Κόλιερς".

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ,καθώς είχε κιόλας οριστικοποιηθεί να μπούνε στη θέση των Αγγλων, που αποσύρονταν από την Ελλάδα, στείλανε στη χώρα μας την πρώτη οικονομική αποστολή, για να εξετάσει επί τόπου την κατάσταση, με στόχο να εξασφαλίσει βέβαια τα συμφέροντά τους. Σ' αυτήν την αποστολή, επικεφαλής ήταν ο Πολ Πόρτερ, που συνέταξε τη σχετική έκθεση, αλλά και μας έδωσε μοναδικά το "αγγελικό" πρόσωπο της ελληνικής πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, που τρισόλβια είχε διέλθει τα χρόνια της Κατοχής.

Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ του "Ρ", ο Κ. Καραγιώργης, διευκρινίζει από την πρώτη λέξη πως "δεν πρόκειται για το "Κολωνάκι" σα γεωγραφικό όρο μιας αθηναϊκής συνοικίας, έστω και της πιο πλούσιας. Το Κολωνάκι είχε στα μακρινά εκείνα χρόνια τις δικές του αγωνιστικές περγαμηνές και κανένας δεν αγνοεί - παρατηρεί ο Κ. Καραγιώργης - ότι από τον εθνικό συναγερμό του ΕΑΜ, δηλαδή από το 1941 κι έπειτα, οι "νέες ιδέες", η δημοκρατική Αριστερά έχει φανατικούς οπαδούς σε όλες τις κοινωνικές τάξεις".

ΚΑΙ το προχωρά ακόμη περισσότερο, παρατηρώντας πως το ΕΑΜ είχε τότε τις διεισδύσεις στα πλούσια στρώματα. "Εχει αγκαλιάσει αρκετές τέτοιες οικογένειες, ολόκληρες ή εν μέρει: Τα παιδιά τους, τα κορίτσια τους, τις γυναίκες τους". Και, για να τεκμηριώσει τα γραφόμενά του, προσθέτει: "Κάτι ξέρει η "Εστία" απ' αυτές τις οικογενειακές λαχτάρες, που έχουν ενσκήψει σε τόσα "καλά σπίτια". Και τόσο αθεράπευτα...". Και τι λαχτάρες...

ΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ, λοιπόν, είναι η ταμπέλα, που μπήκε και μπαίνει περιληπτικά για όλα τα σκυλόψαρα της ελληνικής ολιγαρχίας... Είτε μένουν στην Κηφισιά, στη Βουλιαγμένη, στη Γλυφάδα, στην Πολιτεία ή στη Θεσσαλονίκη. Είναι οι "200 ή 60 οικογένειες", που βαστάνε στα χέρια τους όλο τον πλούτο της χώρας. Τον τζιράρουν. Και τον τρυγάνε, όποιοι και να πατάνε τα χώματά μας. Γερμανοϊταλοί, Αγγλοι και, φυσικά, κι οι Αμερικανοί.

ΑΚΡΙΒΩΣ ένα χρόνο πρωτύτερα από την έκθεση Πόρτερ στην "Ελεύθερη Ελλάδα" δημοσιευόταν μια σημαντική οικονομική έρευνα, που είχε κάνει για την εφημερίδα ο Κώστας Βιδάλης. Εμπαινε στα άδυτα της οικονομικής αυτής μαφίας, που είχε δράσει στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής κατοχής κι έδινε με νούμερα τις ύαινες, που θησαύριζαν στα χρόνια εκείνα.

ΤΗΝονομάτιζε εκείνη τη διαβόητη φάρα ο Κ. Β. με όλα της τα στοιχεία και με όλους τους "μηχανισμούς" και τα κόλπα που μεταχειρίστηκε. Ο δημοσιογράφος τα γνώριζε με όλες τις λεπτομέρειές τους. Σαν έμπειρος οικονομικός συντάκτης, που για πολλά χρόνια τα παρακολουθούσε.

"Ο ΛΑΟΣ - σημειώνει στην έρευνα ο Κ. Β. - με τη λέξη "μαυραγορίτες" εννοεί τους οικονομικούς δοσίλογους, όλους αυτούς, που του ρούφηξαν το αίμα, που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και απόκτησαν κολοσσιαίες περιουσίες και πρώτοι μεταξύ των πρώτων οι βιομήχανοι, που απόκτησαν μεγάλα πλούτη...".

Ο ΦΑΚΟΣ του δημοσιογράφου εστιάζεται κατά κλάδους. Και με λεπτομερή παρουσίαση φωτίζει το ρόλο και τη δράση του κάθε κλάδου στην Κατοχή. Κι οι περισσότερες είναι επώνυμες αναφορές για τις σπέκουλες που έκαναν, για το χρυσάφι που καθένας απ' αυτούς μάζεψε. Και δεν είναι υπερβολή αυτό που τότε ειπώθηκε, αλλά και γράφτηκε πως οι ράβδοι χρυσού που μάζεψε η ελληνική ολιγαρχία σ' εκείνα τα χρόνια, είναι ζυμωμένες με τη σάρκα και τα κόκαλα εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών.

Η ΠΕΝΑ του Κ. Β. στην αποκαλυπτική αυτή έρευνα, που προκάλεσε με τη δημοσίευσή της το γενικό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τα όσα αποκάλυπτε, αλλά κυρίως με τις παρατηρήσεις που έκανε ο δημοσιογράφος, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο που την είχαν οδηγήσει, για να προχωρήσει η ανοικοδόμηση της χώρας, αναφέρει και τιμητικές εξαιρέσεις, που όχι μόνο δε συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, αλλά σαμποτάρισαν οι ίδιοι τα εργοστάσιά τους. Και το τόνιζε, το υπογράμμιζε πως είναι χρέος να το λέμε, να το γράφουμε.

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ αυτοί δοσίλογοι, φυσικά, θα έπρεπε με την απελευθέρωση να δικαστούνε για τα οικονομικά εγκλήματα που είχαν διαπράξει. Ετσι, φυσικά, έπρεπε. Χωρίς, μάλιστα, χρονοτριβές και πριν παραπεμφθούν σε δίκη, οι περισσότεροι από αυτούς απηλλάγησαν με βουλεύματα. Μερικές μόνο υποθέσεις έφθασαν στο ακροατήριο και σ' αυτές οι κατηγορούμενοι βγήκαν λευκά περιστέρια...

ΤΕΛΟΣ, μια μεγάλη πυρκαγιά στο μέγαρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκανε στάχτη το καλοκαίρι του 1945 σχεδόν όλα τα χαρτιά για τα οικονομικά εγκλήματα και για τους ενόχους. Αφάνισε, επίσης, κι άλλα ντοκουμέντα για τους λογαριασμούς των δοσιλόγων κάθε λογής και ποιότητας με τους Γερμανοϊταλούς. Είχαν, λοιπόν, ουσιαστικά καθαρίσει.

ΚΙ ΕΤΣΙπανευτυχείς το 1947 μπορούσαν να καλούν τον κ. Πόρτερ στα μέγαρά τους και να τον τραπεζώνουν και, φυσικά, ευγνώμονες στους Ιταλογερμανούς, επιστήθιοι πάντα στους Αγγλους, να υψώνουν το ποτήρι τους για το "θείο Τρούμαν". Το άρθρο του Κ. Καραγιώργη, όπως φαίνεται, έχει και καλλιτεχνική στήριξη και πλαισίωση. Με τα σκίτσα που είχε δουλέψει ο νέος, τότε, σκιτσογράφος του "Ρ" ο ΤΟΤ, ο Αρχέλαος. "Εκθεσις Αρωμάτων", είναι ο τίτλος... Και τι αρώματα...