Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ (παλαίμαχος δημοσιογράφος και συνταξιούχος δικηγόρος) με αφορμή άρθρο του "Ρ" της 16.10.98, με τίτλο "Η πείνα γιορτάζει κάθε μέρα", γράφει: Επρόκειτο για τον εορτασμό της "Παγκόσμιας Μέρας Επισιτισμού" με αναφορά επίσημων στοιχείων για 800 εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που υποφέρουν από χρόνια πείνα και υποσιτισμό και για το θάνατο 12 παιδιών, κάθε λεπτό της ημέρας, κάτω των πέντε ετών από την πείνα. Είναι ν' ανατριχιάζεις. Και σκέφτηκα, πώς ανέχεται και αντέχει η παγκοσμιοποιημένη πλέον ηγεσία της καπιταλιστικής οικονομίας αυτό το τρομακτικό, το ασύλληπτο για το μυαλό μας βασανισμό και αφανισμό, την κυριολεκτική γενοκτονία; Πού είναι οι διάφορες θρησκείες και προπάντων η χριστιανική, με τα κηρύγματά της για την αγάπη προς τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη, τη φιλανθρωπία, να ξεσηκώσουν τους λαούς και ν' ανατρέψουν το οικονομικό σύστημα της αδικίας, της ανισότητας και του κανιβαλισμού; Πού είναι ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο περί των πάντων τυρβάζων και τα δεσποτάδικα σκάνδαλα κουκουλώνων; Πώς ανέχονται το οικονομικό σύστημα, που έχει σαν θεό το κέρδος, με το σύνθημα "ο θάνατός σου η ζωή μου"; Το ερώτημα θα λέγατε έχει πολλή αφέλεια και οι λόγοι είναι γνωστοί. Μερικοί όμως θα απαντήσουν ότι δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί άλλο οικονομικό σύστημα από αυτό που έχει ως κίνητρο το ατομικό συμφέρον, γιατί έτσι είναι πλασμένος ο άνθρωπος. Αυτοί κάνουν μεγάλο λάθος. Τρανή απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνον κοινωνικό ζώον, στον τομέα της απλής επικοινωνίας, αλλά και επιδεκτικός μιας κοινωνικής οικονομίας, της σοσιαλιστικής, όπως υπήρξε η Σοβιετική Ενωση (ΣΕ).

Οταν έγινε η Οχτωβριανή Επανάσταση το 1917, που οι λαοί της χώρας αυτής ξεσηκώθηκαν ενάντια στο καθεστώς της αδικίας, της σκλαβιάς και της πείνας, όλος ο τότε καπιταλιστικός κόσμος εισέβαλε πάνοπλος και αφανιστικός, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης (με δυο συντάγματα) για την κατάπνιξή της. Τόσον η ντόπια, όσον και η ξένη ακρίδα, παρά τη συντριπτική ανωτερότητά της στον οπλισμό και τον αριθμό μονάδων, που ολόκληρα τάγματα αποτελούσαν μόνον τσαρικοί αξιωματικοί, γιατί οι στρατιώτες είχαν λιποτακτήσει - τα έζησα αυτά γιατί ήμουν τότε κάτοικος της Οδησσού - κατανικήθηκαν και μέχρι το 1920 τερματίστηκε και ο εμφύλιος πόλεμος, αφήνοντας ερείπια και λιμό.

Η "νεαρή" τότε ΣΕ μετρούσε μόλις είκοσι χρόνια ζωής όταν εισέβαλε η χιτλερική λαίλαπα. Ομως οργάνωσε από το μηδέν τη βιομηχανία της, που βοήθησε τον Κόκκινο Στρατό να συντρίψει τον εχθρό και να φτάσει μέχρι τη φωλιά του. Και όταν τελείωσε ο πόλεμος, η Σ. Ενωση έγινε υπερδύναμη, παρά τις καταστροφές και τα εκατομμύρια νεκρούς, αναστήλωσε την οικονομία της χωρίς καμιά βοήθεια. Εδωσε στο λαό δουλιά, στέγη, μόρφωση, πολιτισμό και του εξασφάλισε μια ζωή ειρηνική και πολιτισμένη.

Ο καπιταλισμός, βλέποντας ότι το παράδειγμα της Σ. Ενωσης έσκαβε τα θεμέλιά του, βάλθηκε με κάθε τρόπο να επαναφέρει την προεπαναστατική κατάσταση και το επέτυχε.

Τώρα οι λαοί της χώρας αυτής πεινούν. Οι μισθοί και οι συντάξεις, εκτός που καθυστερούν μήνες, είναι ανεπαρκείς για έστω και στοιχειώδη διαβίωση. Το νόμισμα συνεχώς κατρακυλά και γενικά η οικονομία κατέρρευσε. Οι τιμημένοι με άφθονα παράσημα ήρωες του πατριωτικού πολέμου ζητιανεύουν τώρα και ψάχνουν για πατατόφλουδες στα σκουπίδια των νεόπλουτων, όπως γινόταν σε μας επί Κατοχής.

Η εγκληματικότητα, η διαφθορά, η πορνεία, η εξαθλίωση, αποτελούν κυριαρχικό φαινόμενο. Αυτά είναι τα επιτεύγματα του καπιταλισμού, της οικονομίας της αγοράς, που ως σύστημα βρίσκεται σε αποσύνθεση, ανίκανο να θρέψει τον άνθρωπο και να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Γι' αυτό νομοτελειακά ετοιμάζεται η νέα σύνθεση, το σύστημα το οικονομικό που θα θρέψει όλους, ο σοσιαλισμός.

Οσο και αν αντιστέκεται ο καπιταλισμός, όσο και να "χτυπάει κάτω τον πισινό του", κατά τη λαϊκή έκφραση, δε θ' αποφύγει το τέλος του. Παράδειγμα η Κίνα, το Βιετνάμ, η Β. Κορέα, η Κούβα κλπ. Η ανθρωπότητα θα επιζήσει!!!