Παλιότερος δημοσιογράφος, παρατηρώντας το νέο κυβερνητικό σχήμα που επέλεξε ο πρωθυπουργός για να δώσει "ώθηση" στην κυβέρνησή του, διηγιόταν το ακόλουθο περιστατικό: Πριν από δέκα περίπου χρόνια, σε μια από εκείνες τις αμέτρητες "αναδομήσεις" του Α. Παπανδρέου,οι πολιτικοί συντάκτες βρίσκονται στο Μέγαρο Μαξίμου, αναμένοντας την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, η οποία είχε ανακοινωθεί αποβραδίς. Καθώς οι εκπρόσωποι του Τύπου περιφέρονται στο εσωτερικό του πρωθυπουργικού Μεγάρου, αναρωτούμενοι "τι νόημα" είχε ο ανασχηματισμός, τους αποσπά την προσοχή ένας άγνωστος τύπος, ο οποίος με βήμα ταχύ κατευθύνεται προς την είσοδο. Την κίνηση του αγνώστου παρακολουθούν και οι αστυφύλακες που επιβλέπουν τον εξωτερικό χώρο του Μαξίμου, οπότε και σπεύδουν και ακινητοποιούν τον φουριόζο κύριο: "Πού πάτε κύριε;", τον ρωτούν. "Υπουργός Παπαστεφανάκης" (!), απαντά εκείνος, "αφήστε με να περάσω"!

Φυσικά οι φύλακες δεν πολυπείστηκαν ότι ήταν υπουργός - όντως ήταν αφού την προηγουμένη ο Α. Παπανδρέου τον είχε διορίσει στη θέση του υπουργού Δημόσιας Τάξης - αλλά με τη σκέψη ότι μπορεί και να λέει την αλήθεια, τελικά τον άφησαν και εισήλθε στο Μέγαρο Μαξίμου... Κάπως έτσι "δικαιώθηκε" και η ρήση του Γ. Κατσιφάρα, που έλεγε ότι "αν δεν ήταν ο Παπανδρέου δε θα μας γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας"...

Η υπενθύμιση του προ δεκαετίας περιστατικού, που συνέβη στον απόηχο ενός ανασχηματισμού, η "εμβέλεια" και η "σημασία" του οποίου ταυτιζόταν - ειρωνικά - με την επισήμανση από τον τότε Τύπο της υπουργοποίησης του αγνώστου κ. Παπαστεφανάκη, είναι πρόδηλο ότι αποδίδει σαφώς το κλίμα που προκάλεσε ο κ. Σημίτης την Πέμπτη. Κλίμα που δημιουργήθηκε μέσω ενός ανασχηματισμού που - σύμφωνα με τα ειρωνικά πρωτοσέλιδα της Παρασκευής - έγινε για να υπουργοποιηθεί... ο κ. Φλωρίδης.

Φυσικά το εγχείρημα του πρωθυπουργού, με κάποιες αλλαγές προσώπων και μετακινήσεις υφισταμένων του από τη μια καρέκλα στην άλλη, να ανατρέψει την εικόνα που δημιούργησε το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, ήταν τόσο ανεπιτυχές που ούτε οι ακραιφνείς "εκσυγχρονιστές" δε βρίσκουν το κουράγιο να το υπερασπιστούν.

Γι' αυτό άλλωστε, στην προσπάθεια να βγουν από την αμηχανία που προκάλεσε ο ανασχηματισμός (;), διαδίδουν από προχτές ότι επέρχονται "νέες πρωτοβουλίες" του Κ. Σημίτη, ο οποίος, όπως λένε, με τη "μερική ανανέωση" στην κυβέρνηση "απλώς άνοιξε τη βεντάλια των μέτρων που θα λάβει το επόμενο διάστημα"... Μάλιστα, κάνουν λόγο για κινήσεις "ανασύνθεσης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ".

Βέβαια το "πώς" και το "τι" σκέφτεται ο κ. Σημίτης να αντιπαραθέσει στα κομματικά του προβλήματα δεν το λένε. Προφανώς δε γνωρίζουν. Και πώς να γνωρίζουν αφού, όπως εκτιμάται, ούτε ο ίδιος ο Κ. Σημίτης γνωρίζει τι να κάνει...

Ομως, το "τρικ" του ανασχηματισμού είχε και δεύτερο σκέλος. Ηταν το αίτημα του Κ. Σημίτη για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.

Από πρώτη ματιά είναι πασιφανές ότι ο πρωθυπουργός επιδιώκει, με τις "πλάτες" που του παρέχει η θέση του ως πρώτος τη τάξει διαχειριστής της εξουσίας, να επαναβεβαιώσει την εσωκομματική κυριαρχία του στο ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας τους βουλευτές του κόμματός του - που περιμένουν να γευτούν κάτι από αυτή την εξουσία - να δηλώσουν την εμπιστοσύνη τους προς την ηγεσία τους.

Το δίλημμα, από κάποιους της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", αποκαλείται εκβιαστικό. Είναι δικό τους θέμα, βέβαια, αν την επομένη που θα έχουν υπερψηφίσει την κυβέρνηση, εμφανιστούν και πάλι στα ΜΜΕ σαν... ανίδεα θύματα βιασμού. Πάντως, η ηγετική τους ομάδα, ήδη υποστηρίζει ότι, εφόσον και μετά την ψήφο που θα παράσχουν δε σιωπήσουν, τότε "θα γελοιοποιηθούν πλήρως"...

Ομως πέρα των παραπάνω, που ενισχύουν το κλίμα αντιπαράθεσης εντός του ΠΑΣΟΚ - ας προστεθούν και τα διοχετευόμενα περί δυσφορίας που νιώθουν πρωτοκλασάτοι (Τσοχατζόπουλος, Λαλιώτης, Β. Παπανδρέου, Σκανδαλίδης κ.ά.) για την "κατώτερη των περιστάσεων" στάση του Κ. Σημίτη - υπάρχει κάτι πολύ ουσιαστικότερο, που προκύπτει από τις πρωθυπουργικές κινήσεις.

Ο πρωθυπουργός, που στην πρώτη συνεδρίαση του "νέου" Υπουργικού Συμβουλίου υποδέχτηκε τους υπουργούς του με την επισήμανση να φανούν αντάξιοι της ΟΝΕ (!), επιδιώκει, με την απόσπαση της ψήφου εμπιστοσύνης, να γράψει και επισήμως στα παλαιότερα των υποδημάτων του "εκσυγχρονισμού" το λαϊκό μήνυμα που εξέπεμψαν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Ο κ. Σημίτης θέλει, αποσπώντας ψήφο εμπιστοσύνης από τους - με χίλια νήματα συνδεδεμένους με τα κέντρα νομής της εξουσίας - βουλευτές του, να αντισταθμίσει (!) την έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνει ο λαός προς την κυβέρνηση και την πολιτική της.

Θέλει να εμφανίσει σαν ισοδύναμο μέγεθος, την εμπιστοσύνη που του παρέχουν οι υφιστάμενοί του, από τη μια μεριά, με την εμπιστοσύνη που του αρνούνται, από την άλλη, οι εργαζόμενοι!

"Ο λαός μπορεί να μην εμπιστεύεται την ΟΝΕ, αλλά οι βουλευτές μου την εμπιστεύονται και προχωρώ ακάθεκτος"! Ιδού το μήνυμα που θέλει να προωθήσει ο κ. Σημίτης στην ελληνική κοινωνία, βάζοντας το "λόχο" των κυβερνητικών βουλευτών να εκτελέσουν τη διατεταγμένη υπηρεσία της υπερψήφισής του.

Μόνο που ο ελληνικός λαός δεν είναι "λόχος", όπως τα πολιτικά "στρατιωτάκια" της πλουτοκρατίας, που χτυπούν προσοχές στην ΟΝΕ και την παρεπόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Γι' αυτό θα αποδειχτεί θνησιγενές και το δεύτερο σκέλος του πρωθυπουργικού "τρικ".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ