Τόσο πολύ έχει αφομοιωθεί από το ρόλο του συμμάχου και της συμπολίτευσης στην κυβέρνηση Σημίτη ο Κ. Καραμανλής, ώστε έχει αφήσει στη διακριτική ευχέρεια του κυβερνώντος κόμματος να ασκεί, όποτε και όπως αυτό νομίζει, και τα "αντιπολιτευτικά χαρτιά".

Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της ΝΔ απέφευγε συστηματικά να χρησιμοποιήσει το χαρτί της κατάθεσης μομφής, στο όνομα "να μη συσπειρώσει το ΠΑΣΟΚ". Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης όμως που ζήτησε και πήρε ο Κ. Σημίτης, η ηγεσία της ΝΔ άρχισε τις αναλύσεις για το τι φταίει και ο Κ. Σημίτης κέρδισε τις εντυπώσεις και "χρόνο" και της έκλεψε, πάλι, "την πρωτοβουλία των κινήσεων".

Από την άλλη, η πεισματική άρνησή του να ζητήσει πρόωρες εκλογές, πολύ περισσότερο όταν διατυμπανίζει ότι "η παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης ζημιώνει τον τόπο", επέτρεψε στον Κ. Σημίτη να το στρέψει εναντίον του ως στοιχείο που αποδεικνύει ότι "η ΝΔ δε ζητά εκλογές, γιατί γνωρίζει ότι θα τις χάσει".

Η αναφορά στα παραπάνω τακτικίστικα παιχνίδια εντυπωσιασμού και παραπλάνησης, στο πλαίσιο του δικομματισμού, γίνεται μόνο και μόνο για να καταδειχτεί τι "κρύβεται" πίσω από την κατ' ευφημισμόν αντιπολιτευτική τακτική της ηγεσίας της ΝΔ. Το εξέφρασε με τον γνωστό "αυθόρμητο" τρόπο του ο Μ. Εβερτ, που συνηθίζει να λέει πράγματα που δεν τολμάει η Ρηγίλλης: "Εγώ δεν πιστεύω - είπε - ότι η ΝΔ θέλει τις εκλογές αυτή τη στιγμή και δεν πρέπει (!) να τις θέλει. Αν πάμε για εκλογές, αυτό σημαίνει ότι καταστρέφεται αμέσως η πορεία προς την ΟΝΕ. Και η ΝΔ, πριν απ' όλα, βλέπει το εθνικό και όχι το κομματικό συμφέρον".

Πραγματικά, αυτή είναι η λογική που κυριαρχεί και στην ηγεσία της ΝΔ και καθορίζει την καθημερινή συμπεριφορά και "αντιπολιτευτική" τακτική της. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο εξής απλό: "Τίποτα δεν πρέπει να κάνουμε που να δημιουργεί, με οποιοδήποτε τρόπο, εμπόδια στην κυβέρνηση να επιτύχει τον εθνικό στόχο. Αντίθετα, πρέπει να βοηθάμε, με κάθε τρόπο, σε αυτή την κατεύθυνση".

Ασφαλώς και πρόκειται για καθαρά ταξική τοποθέτηση, η οποία, βέβαια, βαφτίζεται, για να ξεγελιούνται οι λαϊκές μάζες, ως "υπεύθυνη και δημιουργική αντιπολίτευση" που εξυπηρετεί το "εθνικό συμφέρον".

Η ηγεσία της ΝΔ πιστεύει ότι αυτή η στάση της θα αναγνωριστεί και επιβραβευτεί, έστω και καθυστερημένα, από την οικονομική ολιγαρχία, η οποία τώρα στηρίζει ανεπιφύλακτα την κυβέρνηση Σημίτη. Ούτε η εκλογική "επιτυχία" των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών την έβαλε στον "πειρασμό" να τροποποιήσει την τακτική της, ακριβώς γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Κ. Σημίτης έχει αναλάβει την αποστολή να βάλει τη χώρα στην ΟΝΕ και πρέπει, πρώτα, να τη φέρει σε πέρας. Αυτός είναι και ο λόγος που το βράδυ της ψηφοφορίας στη Βουλή είχε καταλάβει πανικός τα έδρανα των βουλευτών της ΝΔ μπροστά στο ενδεχόμενο να πέσει η κυβέρνηση και να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Από την άλλη, επιδεικνύοντας μια συνέπεια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, σχεδιάζει να την εκμεταλλευτεί απέναντι στις λαϊκές μάζες, όταν ανέβει στην εξουσία, επικαλούμενη ότι "αυτά έλεγε πάντα".

Ετσι, απέναντι στην κυβέρνηση φροντίζει πάντα να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, ώστε και να ανοίγει το δρόμο, επηρεάζοντας όσο μπορεί και την "κοινή γνώμη", αλλά και να ασκεί πίεση στην κυβέρνηση να ακολουθήσει, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία ενός "συμπαγούς μετώπου" στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κ. Καραμανλής στην τελική ομιλία του στη Βουλή επέλεξε το παράδειγμα της "Ολυμπιακής" για να θριαμβολογήσει, όχι αβάσιμα, ότι δικαιώθηκε, γιατί η κυβέρνηση τελικά έρχεται, καθυστερημένα, στις δικές της προτάσεις για ξεπούλημα του "εθνικού αερομεταφορέα". Με τη φόρα των "εποικοδομητικών" προτάσεων δε δίστασε να ζητήσει από τον πρωθυπουργό "νομοθετική πρωτοβουλία" για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου πριν το φετινό γιορτασμό, επικαλούμενος τα "επεισόδια" που στήνουν κάθε χρόνο.

Ταυτόχρονα, όμως, ο Κ. Καραμανλής προκειμένου να δικαιολογήσει στις λαϊκές μάζες τη "διαφορετικότητά" του και το λόγο "αυτόνομης" ύπαρξης του κόμματός του, ανεβάζει τους τόνους και επικεντρώνει τα πυρά του στην προσωπική αντιπαράθεση με τον Κ. Σημίτη. Γι' αυτό και οι οξείς χαρακτηρισμοί περί "απομόνωσης" και "ανεπάρκειας" του πρωθυπουργού, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο πρόεδρος της ΝΔ ελπίζει να λειτουργήσει, άλλη μια φορά, ο "νόμος του δικομματισμού", ώστε να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ξεχνάει βέβαια ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι απεγκλωβίζονται από τις παγίδες του δικομματισμού και τον απορρίπτουν, αναζητώντας λύσεις που να ανταποκρίνονται στα συμφέροντά τους. Ειδικά, η ηγεσία της ΝΔ φροντίζει καθημερινά να αποδεικνύει ότι βρίσκεται απέναντι σε αυτά τα συμφέροντα. Και γι' αυτό θα πληρώσει, όσα "αντιπολιτευτικά" τερτίπια και αν χρησιμοποιεί.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ