Η πολιτική προσπάθεια του μονοπωλιακού κεφαλαίου εστιάζεται λοιπόν στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων απ' τους βασικούς υπεύθυνους για τα μεγάλα προβλήματα και στη διαίρεση, στον εγκλωβισμό του λαού μέσα σε πλαστές διαχωριστικές γραμμές και κάλπικες διεξόδους, που δε θίγουν την ουσία του πολιτικού προβλήματος της χώρας.

Η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά είναι σίγουρα τα πιο διάσημα σενάρια - διέξοδοι που κυκλοφορούν την περίοδο αυτή, μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Δεν είναι όμως τα μοναδικά. Η άρχουσα τάξη γνωρίζει ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να εγκλωβιστεί με τέτοιες προτάσεις πρόσδεσής του στο εκάστοτε κυβερνητικό άρμα του μονόδρομου της ΟΝΕ. Ομως το μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν μπορεί και ούτε πρόκειται να παραιτηθεί απ' την ταυτόχρονη προσπάθεια είτε για την ενσωμάτωση του ΚΚΕ στη βασική πολιτική του κατεύθυνση, είτε για την απομόνωση των κομμουνιστών απ' την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Και δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια της μονοπωλιακής ολιγαρχίας, αντικειμενικά τουλάχιστον, ευνοείται απ' την πολιτική πρακτική και την αρθρογραφία ορισμένων δυνάμεων του "αριστερού χώρου". Oι πρόσφατες γενικές προτάσεις της ΑΚΟΑ, αλλά και η κριτική που αναπτύσσεται απέναντι στο ΚΚΕ απ' την εφημερίδα "Εποχή" είναι χαρακτηριστικές σχετικά με το ζήτημα αυτό.

* * *

Απ' τη μια αμφισβητούν το χαρακτήρα και τον ιστορικό του ρόλο.Ετσι, ο αναγνώστης της "Εποχής" διαβάζει σε εβδομαδιαία πλέον βάση για τη "Ζαχαριαδική γλώσσα" του ΚΚΕ, μια "γλώσσα εξουσίας που δεν επιτρέπει το διάλογο" (25/10), τη μετατροπή του ΚΚΕ σε "εκλογικό μηχανισμό σ' όλα τα επίπεδα, ο οποίος αποτελείται από δεκάδες επαγγελματικά στελέχη που αγωνίζονται για μια καρέκλα" (1/11), το "σεχταριστικό ΚΚΕ με την αρχαία σκουριά της σταλινικής παράδοσης" (25/10), την ανάγκη συγκρότησης ενός ρεύματος αντιπαραθετικού στις "απολήξεις του τριτοδιεθνισμού" (28/9), τις "αγκυλώσεις και απολυτότητες του ΚΚΕ" (1/11) κλπ.

Από την άλλη, με αφορμή τις δημοτικές εκλογές, επικρίνουν την πολιτική του γραμμή σαν δογματική, σαν γραμμή απομόνωσης, που ευνοεί τη δεξιά μετατόπιση της πολιτικής ζωής.Εδώ, εκτός απ' την ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος απ' την ΑΚΟΑ σαν "τάση συντηρητικοποίησης της κοινωνίας που εκφράζεται με την ενίσχυση των ψηφοδελτίων της Δεξιάς" (18/10), ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει διάφορα καταπληκτικά. Οπως ότι η γραμμή του ΚΚΕ έχει "δεξιές παρενέργειες" γιατί "αίρει τις διαχωριστικές γραμμές σ' όλο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα" (25/10). Μια τέτοια "διαχωριστική γραμμή" αναδεικνύει ο επίδοξος αναλυτής ανάμεσα στη ΝΔ και στην κυβερνητική σοσιαλδημοκρατία, εξηγώντας μας ότι η ΝΔ είναι "πολιτική έκφραση του πιο επιθετικού νεοφιλελευθερισμού". Ακόμα το ΚΚΕ επικρίνεται γιατί δε στήριξε τους συνδυασμούς του ΣΥΝ όπου αυτοί έδιναν μάχη αυτόνομα στο β γύρο και γιατί τάχα "ταυτίζει τον ΣΥΝ με τη ΝΔ" (25/10).

Την ίδια στιγμή συγκεκριμένοι αρθρογράφοι της "Εποχής", αλλά και η ΑΚΟΑ απευθύνουν προσκλήσεις στο ΚΚΕ για να συμμετάσχει σ' ένα Αντιφιλελεύθερο Αριστερό Μέτωπο (28/9) μαζί με "τις αριστερές διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, το ΔΗΚΚΙ, το ΣΥΝ και τη Ριζοσπαστική Αριστερά", είτε να συμβάλει στη συγκρότηση ενός τρίτου πόλου της Αριστεράς με το ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ ("Ελευθεροτυπία" 26/10). Συχνά η ίδια πρόταση περιλαμβάνει επιλεκτικά μόνο το λεγόμενο Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ (18/10).

* * *

Ούτε μας παραξενεύει, για ένα χώρο που είναι εγκλωβισμένος σε χρεοκοπημένες ρεφορμιστικές αυταπάτες και έχει αναιμικούς δεσμούς με το λαϊκό κίνημα, το γεγονός ότι δεν μπορεί να διακρίνει την πραγματική διαχωριστική γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης στην ελληνική κοινωνία, δηλαδή τη γραμμή της ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, της απαίτησης για έξοδο από την ιμπεριαλιστική ΕΕ, της συνολικής εναντίωσης στην ΟΝΕ.

Οποιος δεν μπορεί να διακρίνει το κύριο πολιτικό ζήτημα της χώρας, είναι φυσικό να εγκλωβίζεται στον αστερισμό της σοσιαλδημοκρατίας και ν' αναζητά φίλους εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι αναμενόμενο δηλαδή ο αρθρογράφος της "Εποχής" να απολυτοποιεί δευτερεύουσες πολιτικά διαφορές και να θεωρεί σύμμαχο απέναντι στον "επιθετικό φιλελευθερισμό της ΝΔ" το "αριστερό" μέλος του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, κ. Δασκαλάκη, που δηλώνει στην ίδια εφημερίδα ότι "δεν μπορεί να υπάρξει πλατφόρμα που να αρνείται την επιλογή ένταξης στην ΟΝΕ" (1/11) και που στη συνέχεια καλεί να υπερψηφιστεί στη Βουλή η κυβέρνηση Σημίτη!

Είναι επίσης αναμενόμενο να βλέπει με θετικό μάτι τις φραστικές διαφοροποιήσεις του "Αριστερού Ρεύματος" του ΣΥΝ, όταν αυτό δε διαφοροποιήθηκε στην πράξη απ' την ηγεσία του ΣΥΝ, ούτε καν στη θλιβερή στήριξη της καθόδου της κ. Δαμανάκη ως κυβερνητικής υποψήφιας στις δημοτικές εκλογές. Μπορεί επίσης να διαβλέπει μεγάλα περιθώρια συνεργασίας με τον εκλεκτό του ΔΗΚΚΙ κ. Μπέη, που καλούσε σε υπερψήφιση του κυβερνητικού υποψηφίου κ. Κουλουμπή στις νομαρχιακές εκλογές.

Είναι επίσης λογικό όταν είσαι ξεκομμένος απ' τις κοινωνικές εξελίξεις, να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η υπερψήφιση της ΝΔ από μερίδα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στον β γύρο δε συνιστά έγκριση του προγράμματός της, αλλά καταγράφει μια άσφαιρη και αναποτελεσματική διάθεση διαμαρτυρίας απέναντι στις θυσίες που επιβάλλει η κυβερνητική πολιτική. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και την ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σ' όλες τις βασικές κυβερνητικές επιλογές, τότε η θέση περί δεξιάς μετατόπισης στις πρόσφατες εκλογές στερείται σοβαρότητας.

Ωστόσο, εμείς οι κομμουνιστές δεν απαιτούμε από κανένα να αποδεχτεί το σύνολο της δικής μας ανάλυσης για τις πλαστές και τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές. Δεν απαιτούμε απ' την ΑΚΟΑ να αποδεχτεί το πρόγραμμά μας και τις θέσεις μας για τη δικτατορία του προλεταριάτου και τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό των Βρυξελλών.

Ακριβώς επειδή δεν είμαστε δογματικοί και δεν έχουμε αγκυλώσεις, δεχτήκαμε την κοινή δράση μαζί της στο Δήμο της Αθήνας στη βάση ενός προγράμματος που αντιστρατεύεται σε "τοπικοαυτοδιοικητικό" επίπεδο τη λογική του μονόδρομου της ΟΝΕ. Και προχωρήσαμε σ' αυτή την προσπάθεια, ακόμα και όταν η ΑΚΟΑ υποστήριζε αντίπαλους συνδυασμούς από τους δικούς μας σε πολλούς δήμους και νομούς. Θεμελιώσαμε την ισότιμη λειτουργία παρά τη συντριπτική μας ποιοτική και ποσοτική υπεροχή.

* * *

Να είναι ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση και για κάθε όψιμο φίλο: Το ΚΚΕ δεν εκβιάζεται και ούτε πρόκειται να αναδιπλώσει την επιθετική πρότασή του για τη συγκρότηση του ΑΑΔ μετώπου πάλης στη σημερινή συγκυρία.Επιμένει στην πρότασή του που αντλεί την πλατύτητά της απ' το εύρος των κοινωνικών δυνάμεων που αντικειμενικά υπηρετεί και τη ρεαλιστικότητά της απ' την όξυνση των αντιθέσεων που διαπερνά το σύνολο του καπιταλιστικού συστήματος. Η πρόσφατη, αλλά και παλιότερη ιστορία μας είναι διδακτική για όποιον πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει εκβιασμούς.

Αν λοιπόν η αγωνία της ΑΚΟΑ για την ανάταση του κινήματος απέναντι στην καθεστωτική πολιτική είναι πραγματική, τότε οφείλει να τοποθετηθεί συγκεκριμένα απέναντι στην ξεκάθαρη πρόταση του ΚΚΕ και να πράξει ανάλογα.

Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ