"Αμ' έπος, αμ' έργον", μάλιστα. Αμέσως, μετά την απόσπαση από τη Βουλή της ψήφου εμπιστοσύνης, η κυβέρνηση άρχισε να παίρνει βροχή τα αντιλαϊκά μέτρα στην ίδια, γνωστή, κατεύθυνση. Το μίνι ασφαλιστικό νομοσχέδιο άνοιξε το χορό, για να ακολουθήσουν τα νομοσχέδια για τα οικονομικά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, για τις συγκοινωνίες, για την περίφημη "εξυγίανση" των ΕΛΤΑ και, πάνω απ' όλα, να δει, επίσημα πια, το φως της δημοσιότητας ένας βαθιά ταξικός προϋπολογισμός και μια εισοδηματική πολιτική που δίκαια χαρακτηρίζεται σαν "η χειρότερη της τελευταίας εξαετίας". Η αντιλαϊκή κατεύθυνση όλων των παραπάνω αιτιολογείται με το ίδιο, μονότονο, επιχείρημα: Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς διότι... η ΟΝΕ.* * *

Ετσι πληθαίνουν από μέρα σε μέρα οι συνεντεύξεις, οι δηλώσεις και τα άρθρα στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΝ, του ΔΗΚΚΙ, "ανένταχτων", κομματικά, αλλά φίλων της ΟΝΕ πολιτικών, όπου όλοι τους συντηρούν και διευρύνουν το κλίμα της συνεργασιολογίας, συζητούν ατέρμονα για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων, που απαιτούνται για την ευόδωση "κεντροδεξιών" ή "κεντροαριστερών" σεναρίων. "Ντύνουν" δε ιδεολογικά αυτές τις πολιτικές "διεξόδους" που προτείνουν, υποσχόμενοι πολιτικές χαλάρωσης των κριτηρίων για την ΟΝΕ και, επόμενα, δυνατότητα για εμφάνιση περισσότερο κοινωνικού προσώπου, στην πορεία για την ένταξη σ' αυτήν. Θέλουν να αγνοούν την πασίδηλη αλήθεια πως ΟΝΕ και κοινωνική πολιτική δε συμβιβάζονται. Πως οι περίφημες "προσπάθειες", που καταβάλλουν οι Ελληνες εργαζόμενοι, για να μπούμε στην ΟΝΕ δεν πρόκειται να σταματήσουν με την επίτευξη του στόχου αυτού, ούτε και να χαλαρώσουν, αν και εφόσον χαλαρώσουν τα κριτήρια ένταξης, μια που, όπως είναι πασίγνωστο, θα χρειαστεί να συνεχιστούν, ακόμα πιο επίμονες, για να μην εκδιωχθούμε από την ΟΝΕ. Αυτή δε η τελευταία επιδίωξη, της παραμονής μας, δηλαδή στο κλαμπ των "εντός της ΟΝΕ", τέλος δεν πρόκειται να έχει. Επόμενα, περίοδο χαλάρωσης, πολύ περισσότερο δε τέλος δεν πρόκειται να έχουν και οι θυσίες των εργαζομένων.

Σπέρνουν, λοιπόν, συνειδητά αυταπάτες οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ετέρων του δικομματισμού και των παραφυάδων τους όταν ισχυρίζονται είναι δυνατόν να έχουμε "και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο". Δηλαδή και πολιτική μεκοινωνικό πρόσωπο, πολιτική ανακούφισης των εργαζομένων να ασκηθεί και, ταυτόχρονα, στην ΟΝΕ να μπούμε και να μείνουμε. Και κοροϊδεύουν - πάλι συνειδητά - τους πάντες, όταν υποστηρίζουν πως εκείνο που λείπει, για να πετύχουμε τον παραπάνω ουτοπικό στόχο είναι ένα απλό ανακάτεμα της υπάρχουσας πολιτικής σούπας: Κυβερνήσεις συνεργασίας υπαρχόντων κομμάτων και παραγόντων που συμφωνούν στο στόχο της ΟΝΕ.

* * * * *

Από τη μια μεριά αυτής της γραμμής είναι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, πολυεθνικού και ντόπιου, που ευνοούνται από την ένταξη και την παραμονή της χώρας μας στην ΟΝΕ. Εδώ ανήκουν όλες οι πολιτικές που υπηρετούν αυτό το στόχο, ανεξάρτητα από τις αποχρώσεις που έχουν. Εδώ ανήκουν όλοι οι πολιτικοί και τα κόμματα που συμφωνούν μ' αυτόν, τον στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τους διαφορετικούς "δρόμους", που προκρίνουν, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος και από την αντιπολιτευτική ένταση, με την οποία αντιμετωπίζουν τους θιασώτες των "άλλων δρόμων" για την ΟΝΕ.

Από την άλλη μεριά της ίδιας γραμμής είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, η νεολαία, όλοι, δηλαδή, αυτοί που - θέλουν δε θέλουν - υποβάλλονται ήδη σε πολλαπλές και, πολλές φορές, βαριές θυσίες στο όνομα του "εθνικού" στόχου: Στην ΟΝΕ! Εδώ ανήκει το ΚΚΕ αλλά και πολλοί κοινωνικοί και μαζικοί φορείς και παράγοντες που δίνουν καθημερινές μάχες σ' όλα τα επίπεδα για να αποκαλύψουν την αντιλαϊκότητα του "εθνικού" στόχου και τα πραγματικά συμφέροντα που εξυπηρετεί, για να οργανώσουν και να αβγατίσουν το αντιΟΝΕ στρατόπεδο.

Ο διάλογος με τις φιλοΟΝΕ δυνάμεις έχει πια εξαντλήσει τα όριά του. Είναι τώρα η ώρα μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού να επανεξετάσουν τη θέση τους και με αποφασιστικότητα να περάσουν στην απ' εδώ πλευρά της διαχωριστικής γραμμής, στο στρατόπεδο των αντιΟΝΕ μαχητών. Να αλλάξουν με την καταλυτική τους παρέμβαση τους συσχετισμούς σ' όλα τα επίπεδα της κοινωνίας: πρώτα και κύρια στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, της αγροτιάς, των ΕΒΕ, στους φοιτητικούς συλλόγους, σ' όλους τους κοινωνικούς φορείς, στέλνοντας στα σπίτια τους τους εξαγορασμένους από το κεφάλαιο, τους συμβιβασμένους, τους άβουλους εκπροσώπους τους. Να αλλάξουν δραστικά τους πολιτικούς συσχετισμούς ενισχύοντας αποφασιστικά, πολιτικά και εκλογικά, το ΚΚΕ, το μόνο σημερινό κόμμα που βρίσκεται στην αντιΟΝΕ πλευρά της διαχωριστικής γραμμής. Πάνω απ' όλα να προσχωρήσουν σε μια άλλη, στην αγωνιστική στάση ζωής, στη συνεχή, συνεπή, συλλογική πάλη για την αντιμετώπιση των επιθέσεων που γίνονται "από την άλλη πλευρά της γραμμής", για την προώθηση των δίκαιων της εργατικής τάξης και όλων των τάξεων και στρωμάτων που πλήττονται από τη φιλοΟΝΕ πολιτική.

Τώρα λοιπόν. Στο αντιΟΝΕ στρατόπεδο. Μαζικά, μαχητικά, αποφασιστικά. Για να υπάρξει αύριο.

Βασίλης ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

σποτ

Σπέρνουν λοιπόν συνειδητά αυταπάτες οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ετέρων του δικομματισμού και των παραφυάδων τους όταν ισχυρίζονται ότι είναι δυνατόν να έχουμε "και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο". Δηλαδή και πολιτική, με έντονο κοινωνικό πρόσωπο, πολιτική ανακούφισης των εργαζομένων να ασκηθεί και, ταυτόχρονα, στην ΟΝΕ να μπούμε και να μείνουμε