Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ (Ανδρονικάς), λογοτέχνης, επίτιμος πρόεδρος της ΕΕΛ: Πέρασα κιόλας τα ογδόντα και να πω και την αλήθεια δεν είμαι και τόσο εύκολος στην αλληλογραφία. Να όμως που εδώ και κάμποσο καιρό οι οχετοί από τα εθνικά, τα κοινωνικά, τα πολιτικά και τα λοιπά απόβλητα της εποχής και η ανυπόφορη αποφορά τους, με υποχρεώνουν να ζητήσω τη φιλοξενία του παλιού μου συντρόφου και φίλου, του "Ριζοσπάστη". Αρχίζοντας με τούτο το όσο πιο σύντομο κείμενο, για την κακόγουστη και αποκρουστική φάρσα που ανέβασε στη Βουλή μας ο Σημίτης με τον τίτλο "Ψήφος εμπιστοσύνης", θέλω να ρωτήσω, πριν απ' όλα, από ποιους και με ποιους τρόπους δόθηκε το δικαίωμα σ' αυτόν και τους ομοίους του ν' ανακηρυχτούν κυβέρνηση αυτού του λαού; Μήπως με την απάτη του κάλπικου εκλογικού νόμου, που μπορεί να επιτρέψει στους τέσσερις ή στους τρεις ή και λιγότερους ακόμα Ελληνες να κυβερνάνε τους έξι, τους επτά ή και περισσότερους ίσως, αν αφαιρέσουμε, πέρα από τη δικαιολογημένη αποχή, τις εκατοντάδες χιλιάδες εκείνων που κάθισαν σπίτι τους ή ρίξανε στις κάλπες λευκά και άκυρα, εκφράζοντας έτσι την περιφρόνηση, την οργή και την αηδία τους για ένα φιάσκο σαν αυτό των πρόσφατων εκλογών Αυτοδιοίκησης που τους έθαψαν στο μαύρο; Δεν μπορώ να μην προσθέσω σ' αυτά τις μηχανές και τους μηχανισμούς που οδηγούν στις κάλπες το μεγαλύτερο μέρος από τους υπόλοιπους. Είναι αδύνατο να πω με τ' όνομά τους, μα θ' αναφέρω σύνολα από περιοδικά και εφημερίδες ημερήσιες, βδομαδιάτικες και μηνιάτικες, πρωτευουσιάνικες, επαρχιακές, θρησκευτικές, πορνογραφικές και άλλες, από εκατοντάδες πομποδέκτες, μεταδότες και αναμεταδότες ήχων και εικόνων εσωτερικής και παγκόσμιας επικοινωνίας, από κομματάρχες, παρατρεχάμενους και λειτουργούς κάθε λογής, ιδιωτικούς και δημόσιους που εξουσιάζουν ανάγκες, σκέψεις και συνειδήσεις ίσων και ελεύθερων κατά το Σύνταγμα πολιτών. Ομως αυτά δεν τελειώνουν. Θα πω μονάχα πως δεν τα 'γραψα για να τα διαβάσει ο Σημίτης και οι άλλοι σαν αυτόν, μα γι' αυτιά πιο ευαίσθητα και αναγκεμένα από τη ζωή.