Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ προχωρά όλο και βαθύτερα και μέσω αυτής στο παγκόσμιο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας μετέχει σήμερα πιο ενεργά στις διεθνείς αγορές και στη διανομή της λείας. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν μπορεί να παίζει ρόλο ανάλογο με εκείνο των ηγετικών χωρών - μελών, έχει αποκτήσει τα ίδια επιθετικά χαρακτηριστικά, είναι εξίσου επικίνδυνη.

Οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα στην Ελλάδα και οι γενικότερες προσαρμογές και αναδιαρθρώσεις ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ προσθέτουν νέα εμπόδια και δυσκολίες στο δρόμο ανάπτυξης της χώρας που προβάλλει το ΚΚΕ, με την έννοια ότι η παρέμβαση των διακρατικών μηχανισμών του ιμπεριαλισμού σε κάθε διεκδίκηση αλλαγών, ακόμα και περιορισμένων, γίνεται πιο απειλητική στην Ελλάδα.

Επιβεβαιώνεται η θέση του Κόμματος ότι η πάλη κατά της ΕΕ, η ρήξη μαζί της είναι αξεχώριστα δεμένη, με την πάλη για βαθιές, ριζικές αλλαγές και ανατροπές, με την πάλη για το Σοσιαλισμό. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει στην πορεία να υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις στα πλαίσια της ΕΕ, κάτω από την πάλη των λαών, και τις εσωτερικές αντιθέσεις ή τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν είναι απίθανο το πείραμα της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ με τους προδιαγεγραμμένους στόχους και ρυθμούς να αποτύχει. Και πάλι όμως το δέσιμο των οικονομιών των χωρών αυτών και της Ελλάδας με τον ηγετικό πυρήνα της ΕΕ θα είναι τόσο βαθύ, που θα χρειαστεί έντονος αγώνας. Η καπιταλιστική ενοποίηση έχει πολλούς κρίκους στο σύστημα με "τις πολλαπλές ταχύτητες" ή "τους ομόκεντρους κύκλους" που έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη. Ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς σπάσουν, επιδιώκει να διατηρεί τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες γερά δεμένες στον ηγετικό πυρήνα, με το νόμισμα, τις ποινές,αντίποινα κλπ.

Η δράση για την οικοδόμηση του Μετώπου δεν μπορεί παρά να έχει αφετηρία την πάλη συνολικά κατά της ΕΕ, της ΟΝΕ. Αυτό δε σημαίνει ότι απαιτούμε συνολική συμφωνία, π. χ. αποδέσμευση της χώρας μας από την ΕΕ, για την πανευρωπαϊκή διάσταση των προσπαθειών κατά της ΕΕ, για την αντιμετώπιση του περιφερειακού αυτού καπιταλιστικού οργανισμού με όρους ρήξης και ανατροπής. Ανεξάρτητα από τη στάση στο ζήτημα της αποδέσμευσης, η κατεύθυνση πρέπει να είναι η συνολική αντίθεση στην ΕΕ και η καταδίκη των επιλογών της.

Το ζήτημα της ρήξης με την ΕΕ, με όρους αποδέσμευσης και ανατροπής πρέπει να αναβαθμιστεί στη δουλιά μας, να συνοδεύεται με πρακτικές ενέργειες διαφώτισης και δράσης. Να προβάλλεται η ευθύνη του λαϊκού κινήματος της κάθε χώρας για πάλη στο εθνικό επίπεδο, που παίζει αποφασιστικό ρόλο και στην πανευρωπαϊκή πάλη και διεκδίκηση αλλαγών. Να φωτιστεί καλύτερα ο δρόμος προς μια άλλη Ευρώπη, που, λόγω και της ανισόμετρης ανάπτυξης, δεν μπορεί να γίνει αυτόματα και σε όλες τις χώρες, αλλά με τη διαλεκτική αλληλεπίδραση των κινημάτων.

Το Κόμμα μας έχει κάνει σημαντική δουλιά ως τώρα στο ζήτημα για την ΕΕ. Σημαντική ώθηση έδωσε το Πανελλαδικό Σώμα, που ξεκαθάρισε τις θέσεις μας στις σύγχρονες συνθήκες, και το 15ο Συνέδριο με τη γραμμή του Μετώπου. Είχαμε σημαντικούς αγώνες με στόχους και αιτήματα που άμεσα ή και έμμεσα έθεταν ζήτημα για την ΕΕ. Ωστόσο, ακόμα είναι εγκλωβισμένοι στη λογική κατά των συνεπειών ή κάποιων ειδικών εξαιρέσεων. Οι εκλογές μάς δίνουν τη δυνατότητα να κάνουμε πλατιά πολιτική δουλιά, για να βγουν συμπεράσματα, αλλά και για να αυξηθούν οι ψήφοι προς το ΚΚΕ, μια επένδυση γενικότερης σημασίας.

Θετικές ήταν και οι προσπάθειες που κάναμε για διαμόρφωση συσπειρώσεων με αίτημα το δημοψήφισμα. Εδειξαν, όμως, και την αδυναμία των οργανώσεων να στηρίξουν και να διαμορφώσουν τέτοιες συσπειρώσεις, να τις αναπτύξουν με δυναμικότητα στις δοσμένες συνθήκες και με τις δυσκολίες που υπάρχουν.

Σήμερα έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη συνείδηση του λαού, ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια. Χωρίς υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι ένα σημαντικό μέρος του λαού δε βλέπει σαν όραμα την ΕΕ, βλέπει τις αρνητικές συνέπειες. Βεβαίως δε φθάνει η δυσαρέσκεια και ο σκεπτικισμός. Δεν αναπτύσσουν αυτόματα την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή συνείδηση και τη δράση. Η προπαγάνδα του μονόδρομου είναι ισχυρή και αποτελεί ζήτημα πρωταρχικής σημασίας η πειστική αντιμετώπισή της. Η συνείδηση, ότι η σύγκρουση, με την ΕΕ και τις επιλογές της σημαίνει γενικευμένη εσωτερική και εξωτερική σύγκρουση συγκρατεί ένα μεγάλο μέρος του λαού από το να πάρει πιο ενεργητική στάση. Επηρεάζει το γεγονός ότι έχει να αντιμετωπίσει έναν ισχυρό διεθνή οργανισμό.

Οι αντιδράσεις, που αναπτύσσονται και σε άλλες χώρες απέναντι στην ΕΕ, μπορεί να ενισχύσουν και να διευκολύνουν την αγωνιστική διάθεση του λαού μας και για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες.

Να επιμείνουμε, να δούμε και άλλες μορφές. Πάντως, το κύριο είναι να περάσει ο αγώνας κατά της ΕΕ στα κινήματα, στο εργατικό κλπ. Μέσα από εκεί μπορεί να πάρει μεγαλύτερο δυναμισμό. Κι αυτό γιατί είναι αδιάσπαστος με τον αγώνα για τα άμεσα και γενικότερα.