ΜΙΑ σύντομη ξενάγηση των δημοσιογράφων, στη διάρκεια πρόσφατης επίσκεψης στην έδρα του ΝΑΤΟικού στρατηγείου, στάθηκε ικανή για να επιβεβαιώσει αυτό που υπήρχε, ως εκτίμηση περισσότερο. Εθνική Αμυνα και αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων υποτάσσονται στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Οι αξιωματικοί από τις χώρες της Νότιας Πτέρυγας, οι οποίοι είναι ενταγμένοι στις λειτουργίες του στρατηγείου, υπακούουν σε μια πειθαρχία, τη ΝΑΤΟική, η οποία εκ των πραγμάτων υπερισχύει της εθνικής πειθαρχίας και κατά συνέπεια των εθνικών συμφερόντων (σελίδα 5)

ΠΟΛΛΕΣ ήταν οι μάχες, που έδωσε τον χρόνο που φεύγει το μαχόμενο φιλειρηνικό κίνημα, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη. Σε όλη την Ελλάδα οι Επιτροπές Ειρήνης βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα μικρά και μεγάλα ζητήματα της ειρήνης, απάντησαν στις προκλήσεις των ιμπεριαλιστών που προωθούν τα επεκτατικά τους σχέδια στην περιοχή. Με τη συμβολική αναφορά που κάνει σήμερα ο "Ρ", αναδεικνύει τις πιο σημαντικές στιγμές της δράσης του κινήματος (σελίδες 6 - 7)

ΜΕ "πατρόν" Βρυξελλών είναι και το νέο "κοστούμι λιτότητας" που έραψε η κυβέρνηση Σημίτη και θέλει να φορέσουμε, προκειμένου να εξασφαλίσει τη "σύγκλιση" της οικονομίας με τις άλλες πιο ανεπτυγμένες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να κάνει πραγματικότητα τη "μεγάλη ιδέα" για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ το 2001. Πιστό αντίγραφο του "κουστουμιού" αυτού, που θέλει να μας φορέσει η κυβέρνηση, αποτελεί ο κρατικός προϋπολογισμός του 1999. Ενας προϋπολογισμός που κινείται στο "μονόδρομο" που αυξάνει τα κέρδη και τον πλούτο των μεγαλοεπιχειρηματιών και συνθλίβει τα λαϊκά εισοδήματα (σελίδες 10 - 11)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ στην ανεργία. Απολυμένες μιλάνε στο "Ρ" για το δράμα της ανεργίας, που αυτές τις μέρες γίνεται πιο έντονο, αλλά και για τη διέξοδο που βρίσκουν στη συλλογική προσπάθεια και στον αγώνα (σελίδα 12)

Ο αυταρχισμός, η αδιαλλαξία και το μέγεθος των επιχειρούμενων ανατροπών, αλλά και η ξεφωνημένη πλέον απάτη του "κοινωνικού διαλόγου", χαρακτηρίζουν την επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση το 1998 στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Με τον βαθιά αντεργατικό νόμο για την (απο) ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων 2639/98, επιδίωξε κατά κύριο λόγο να καταργήσει το 8ωρο, να χτυπήσει την πλήρη απασχόληση και να διαλύσει το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (σελίδα 13)

ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΗ παραμένει, ακόμη, όλη η διεθνής κοινότητα από τις αμερικανο - βρετανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε βάρος του Ιράκ, των οποίων τον τερματισμό ανήγγειλε, μόλις πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον. Η Ουάσιγκτον, φυσικά, διευκρίνισε ότι παραμένει "με το δάκτυλο στη σκανδάλη", έτοιμη να επέμβει όποτε η ίδια, προφανώς, κρίνει απαραίτητο, όπως ακριβώς έπραξε και στις 16 του μήνα, όταν εξαπέλυσε την"αλεπού της Ερήμου" παρακάμπτοντας προκλητικά κάθε διεθνή οργανισμό και κάθε άλλο επίδοξο σύμμαχό της, με εξαίρεση τη, σταθερά προσκολλημένη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, Βρετανία (σελίδες 38 - 39)

ΑΚΟΜΗ και η απλή αναφορά του ονόματος της Ινδίας, έχει στο μυαλό μας την άμεση αντίδραση της παραπομπής σε έναν άλλο κόσμο: Εναν κόσμο γιγαντιαίων μεγεθών και εκρηκτικού εξωτισμού. Η εικόνα αυτή δεν είναι εντελώς φανταστική και όποιος επισκέπτεται την Ινδία ίσως ικανοποιηθεί με τη σκέψη ότι δεν είχε τόσο άδικο, στο κάτω - κάτω. Από την άλλη μεριά, στην Ινδία και παντού αλλού, κάθε φαινόμενο έχει και την αντίστροφη πλευρά του. Ετσι, ο ινδικός εξωτισμός δεν μπόρεσε να αποφύγει (ή, ίσως, και να αντέξει; ) τις εντελώς γήινες πραγματικότητες της ανάπτυξης και της πορείας του καπιταλιστικού συστήματος (σελίδες 36 - 37)