Στα μέσα Οκτώβρη 1943 ο Ζέρβας, προχώρησε σε απροκάλυπτη αιφνιδιαστική επίθεση και διέλυσε το 3/40 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ και μέρος του 24ου, ενώ ταυτόχρονα ετοιμαζόταν για ένα άλλο εγχείρημα. Η φωτογραφία που παραθέτουμε μας θυμίζει πολλά. Τραβήχτηκε στη Δυτική Θεσσαλία και στη λεζάντα της εφημερίδας διαβάζουμε: "Αντάρτες του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ έχοντας στη μέση τον συνταγματάρχη Κρις Γκουντχάους και τον υπολοχαγό Αντερσον της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής. Μετά τη συνάντηση αυτή ο ΕΛΑΣ επετέθη στις δυνάμεις του Ζέρβα (Οκτώβρης 1943)". Η φωτογραφία (δεξιά) τραβήχτηκε τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη 1943. Δεν απεικονίζεται κανένας αντάρτης του ΕΛΑΣ. Είναι ο Ζέρβας, μια κυρία, ο συνταγματάρχης Κρις Γκουντχάους και ο υπολοχαγός Αντερσον της βρετανικής αποστολής. Στο μέσον φαίνεται πολύ καθαρά και με τα διακριτικά του ο στρατηγός Ινφάντε, διοικητής της Μεραρχίας Πινερόλο, που μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Μπαντόλιο προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Μάλιστα κρατά και τη σπάνια πατερίτσα - μπαστουνάκι, που όπως μου είπε ανθυπολοχαγός της Α Σειράς της Σχολής του ΕΛΑΣ, μετατρεπόταν και χρησιμοποιούνταν για κάθισμα.

Είναι ακριβώς εκείνες οι μέρες που Αγγλοι, Ζέρβας και ο Ιταλός Ινφάντε συνωμοτούσαν κατά του ΕΛΑΣ. Επιδίωκαν να μεταφέρουν τους χιλιάδες Ιταλούς στρατιώτες της μεραρχίας Πινερόλο και του συντάγματος Ιππικού της Αόστης από την περιοχή Μουζακίου που ήταν καταυλισμένοι, με όλο τον οπλισμό και να τους χρησιμοποιήσουν για τη διάλυση του ΕΛΑΣ. Ομως, ο ΕΛΑΣ πληροφορήθηκε τους σκοπούς τους. Με κατάλληλη διαφωτιστική δουλιά ανάμεσα στους Ιταλούς στρατιώτες και με κινητοποίηση των δυνάμεών του ο ΕΛΑΣ κύκλωσε τον καταυλισμό της ιταλικής μεραρχίας και μέσα σε δυο ώρες τα όπλα πέρασαν στα χέρια του. Ετσι αποσοβήθηκε ο κίνδυνος να χάσει τον πολύτιμο οπλισμό και γρήγορα δημιούργησε αξιόμαχα τμήματα από χιλιάδες νέους που έτρεξαν να καταταγούν στις γραμμές του. Και μακροπρόθεσμα απέφυγε συνδυασμένη επίθεση ΕΔΕΣ και Ιταλών της μεραρχίας Πινερόλο.

Γράφει, λοιπόν, η "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" στη σελίδα 6: "Τελικά οι ιδεολογικές διαφορές με τις οργανώσεις του ΕΔΕΣ, οδήγησαν τον ΕΛΑΣ σε γενική επίθεση στην Πελοπόννησο και στη διάλυση όλων των άλλων οργανώσεων, στις 6 Αυγούστου 1943".

Ας δούμε, με παραδείγματα, πώς έχουν τα γεγονότα, που τόσο κατάφωρα παραχαράσσονται ύστερα από 55 χρόνια:

Ο "Ελληνικός Στρατός" (Ε.Σ.), που στην αρχή εμφανίστηκε στην Πελοπόννησο σαν στρατός που θα πολεμήσει για τη λευτεριά και ενισχύθηκε και από το ΕΑΜ, δεν έχει να παρουσιάσει καμιά μάχη κατά των κατακτητών. Σύντομα με την προτροπή των Αγγλων, της κυβέρνησης του Καϊρου και την κατοχική κυβέρνηση, μεταβλήθηκε σε πολέμιο του ΕΛΑΣ και πέρασε σε ανοιχτά εγκλήματα. Ετσι ο ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να αυτοαμυνθεί και στη συνέχεια να βάλει τέρμα στην αντεθνική δράση του "Ε.Σ.". Εκτός από λίγες περιπτώσεις, η πλειοψηφία του "Ε.Σ." μετά τη διάλυσή του πήγε στη Σπάρτη και τη Καλαμάτα κι άλλες πόλεις και συγκρότησε τα Τάγματα Ασφαλείας που έκαναν χιλιάδες εγκλήματα μαζί με τους Γερμανούς.