Στην ποίηση της Ο. Π. συναντάμε λόγο σφιχτό, με κύριο χαρακτηριστικό τη δύναμη των λέξεων, που πηγάζει από προσωπική τεχνική. Η Ο. Π. τονίζει το στίχο, ώστε το βάρος να πέφτει πάνω στις λέξεις, κυρίως ουσιαστικά κι επίθετα και το νόημά τους. Τα ρήματα λίγα κι επιλεγμένα, ώστε να παίζουν ρόλο "πιλότου" στην ποίησή της. Μια ποίηση με κίνηση, αρμονία να οριοθετεί εικονοπλαστικές καταστάσεις. Η λειτουργία της εξομολόγησης κυριαρχεί κι απεικονίζει την ψυχοσύνθεση της Ο. Π. Μοναχική, καταφεύγει στην ποίηση κι ανοίγει διάπλατα την ψυχή της: "Πνίγηκα μέσα στο κόκκινο κομμάτι μου/ κρατώντας τυφλό/ τον κίτρινο στήμονα του άνθους/ το αίμα μου κόκκινο/ το κόκκινο κομμάτι μου αίμα... " (εκδόσεις "Ιωλκός").

Η πρώτη παρουσία στην ποίηση της Κ. Σ. Τ. γίνεται με τη συλλογή "Το αόρατο λουλούδι". Πρόκειται για λυρικά ποιήματα, με τρυφερότητα κι ευαισθησία. Η γραφή στρωτή, χωρίς πλατειασμούς, με έμπνευση και στοχασμό. Η ποιήτρια, συχνά ερωτική, κινείται σε μικρές ανθρώπινες στιγμές, γεμάτες από το βάρος του κοινωνικού "γίγνεσθαι".

Κάθε, σχεδόν, ποίημά της τελειώνει με μια κορόνα που γοητεύει τον αναγνώστη της.

Χαιρετίζουμε αυτή την πρώτη παρουσία, που υπόσχεται μια συνέχεια αξιώσεων. "Οταν είδε τον ήλιο να ροδίζει/ πέρα στα μακρινά βουνά/ νερό ματωμένο έτρεχε η πηγή. / Εκεί έγειρε να ξεδιψάσει. / Οι διώκτες ήταν κοντά. / Δεν τον είδαμε ποτέ από τότε. /" (εκδόσεις "Ιωλκός").

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ