Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το Κόμμα Νέου Τύπου ξέσπασε και η ιδεολογική επίθεση, με επίκεντρο την ταυτότητα και το χαρακτήρα του, τις οργανωτικές αρχές λειτουργίας του. Η αστική τάξη, οι υπερασπιστές της είδαν από την πρώτη στιγμή με ταξική ματιά και διαίσθηση το ρόλο του Κόμματος στην πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Η ιδεολογική επίθεση, που εξαπολύθηκε, κρατάει ως σήμερα και θα κρατήσει για όσο διάστημα πάνω στη γη υπάρχει και κυριαρχεί το καπιταλιστικό σύστημα, όσο γενικά υπάρχει καπιταλισμός.

Η διαπάλη γύρω από το χαρακτήρα και τις αρχές του Κόμματος διεξάγεται και μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος, στην οργανωμένη πρωτοπορία του. Ανεξάρτητα από την ένταση που παίρνει το φαινόμενο και την έκτασή του, δεν έχει συγκυριακό χαρακτήρα, από τη στιγμή που το Κόμμα είναιζωντανός οργανισμός. Δρα μέσα στις συνθήκες κυριαρχίας της αστικής τάξης και των μηχανισμών της, δέχεται πολύμορφα τις συνέπειες και τις επιδράσεις των αντιθέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας, των υλικών παραγόντων που γεννάνε και αναγεννάνε τον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό.

Οι ρίζες του οπορτουνισμού και ρεφορμισμού βρίσκονται στην ίδια την καπιταλιστική κοινωνία, ιδιαίτερα στο στάδιο του ιμπεριαλισμού. Δε σημαίνει ότι υποχρεωτικά η διαπάλη με τον οπορτουνισμό θα παίρνει τα χαρακτηριστικά της εσωτερικής κρίσης του Κόμματος. Αυτό συμβαίνει όταν υποτιμάται ο κίνδυνος του οπορτουνισμού, δεν υπάρχει επαγρύπνηση, δε διασφαλίζονται συνδυασμένα όλες οι πολιτικές, ιδεολογικές και οργανωτικές προϋποθέσεις που θωρακίζουν το Κόμμα και το κάνουν να αντέχει.

Η θεωρία μας υπογραμμίζει ότι η υποτίμηση του οπορτουνισμού, όλων των παρεκκλίσεων, καλλιεργεί το έδαφος για αλλοίωση του χαρακτήρα και των αρχών λειτουργίας του Κόμματος. Πολλοί παράγοντες ΜΠΟΡΕΙ να οδηγήσουν σταδιακά στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας του Κόμματος, στην άμβλυνση των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών του όπως:

Σοβαρά, θεμελιακά λάθη στη χάραξη της γενικής πολιτικής γραμμής, λαθεμένη εκτίμηση της κατάστασης σε στιγμές ή φάσεις που σημειώνονται απότομες αλλαγές. Η απόσπαση της τακτικής από τη στρατηγική ή η ταύτιση τακτικής και στρατηγικής. Η απολυτοποίηση της εθνικής πείρας και των εθνικών ιδιομορφιών. Η παραμέληση της ιδεολογικής και διαπαιδαγωγητικής δραστηριότητας και επαγρύπνησης. Το χαμηλό θεωρητικό επίπεδο και η υποτίμηση της ανάπτυξης και εμπλουτισμού των θεωρητικών θέσεων, η υποτίμηση νέων φαινομένων και προβλημάτων που αναδεικνύει η ζωή. Η παραβίαση των κριτηρίων ανάδειξης στελεχών, η κακή κοινωνική σύνθεση, η υποτίμηση ή η παραβίαση των αρχών λειτουργίας.

Η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος περιέχει πολύτιμη σχετική πείρα με τις διενέξεις γύρω από το ρόλο του Κόμματος, τόσο στην περίοδο που χαρακτηρίστηκε ως παιδική φάση, όσο και στην πορεία, με αποκορύφωμα την κρίση του '89-'91.

Στις συνθήκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης η αναγκαιότητα τήρησης των λενινιστικών αρχών για την ιδεολογία και τη συγκρότηση του Κόμματος, όχι μόνο εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά είναι από τις βασικές προϋποθέσεις επιβίωσης του σοσιαλισμού.

Η σωστή σχέση του Κόμματος με τη θεωρία, η ασίγαστη πάλη κατά του οπορτουνισμού, οι δεσμοί με τις μάζες και η ικανότητα του συνδυασμού των καθηκόντων της εξουσίας με το καθήκον της ιδεολογικοπολιτικής καθοδήγησης των μαζών για την ενεργή συμμετοχή τους στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, η συλλογικότητα στη λειτουργία, η κοινωνική σύνθεση, η καλλιέργεια της σοσιαλιστικής συνείδησης και η διαπαιδαγώγηση με το παράδειγμα αποδείχτηκαν ζητήματα - κλειδιά για το ρόλο του Κόμματος, ως καθοδηγητικού πυρήνα της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Στις σύγχρονες συνθήκες, με τη συγκεκριμένη κατάσταση που επικρατεί στις γραμμές του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος (βλ.15ο Συνέδριο), γίνεται πιο έντονη η συζήτηση για το χαρακτήρα και το ρόλο του Κόμματος, για τις οργανωτικές του αρχές.

Υπερασπιζόμαστε τις σχετικές με το χαρακτήρα του Κόμματος αντιλήψεις μας, τόσο στη χώρα μας όσο και στις διεθνείς συζητήσεις και δραστηριότητες. Πρόκειται για τις αρχές και κατευθυντήριες ιδέες που διατηρούν την απόλυτη ισχύ τους. Καμία μεταβολή που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια δε δικαιολογεί την απάρνησή τους.

Αναφερόμαστε στο ρόλο και την αποστολή της εργατικής τάξης, άρα και στο χαρακτήρα και το ρόλο του Κόμματος. Στην αναγκαιότητα και δυνατότητα της επαναστατικής αλλαγής της καπιταλιστικής κοινωνίας, στις γενικές αρχές και νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Η συζήτηση περί "επαναστατικής ανανέωσης", που συνεχίζει να γίνεται στις γραμμές ορισμένων κομμουνιστικών κομμάτων δε συνοδεύεται με το σεβασμό και την ισχύ των θεμελιακών αρχών του Κόμματος, της ταυτότητάς του. Η απάρνησή τους, η αλλοίωσή τους πλήττει το χαρακτήρα άρα και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος, αποτελεί παράγοντα βαθιάς κρίσης που οδηγεί στη διάσπαση, τη διάλυση ή στη μετατροπή των κομμάτων αυτών σε σοσιαλδημοκρατικά.

Η σύγχρονη πείρα έχει δείξει ότι κανένα κόμμα δεν μπόρεσε να "ανανεώσει" την πείρα και τους δεσμούς του με τις λαϊκές μάζες σε αντίθεση με τις μαρξιστικές λενινιστικές αρχές που καθορίζουν την ιδεολογία, το χαρακτήρα και τις οργανωτικές αρχές του Κόμματος. Καταλήγει, τελικά, στο όνομα της προσαρμογής να μετατρέπεται σε κόμμα που περιορίζει τη δράση στα πλαίσια του καπιταλισμού και ακόμα χειρότερα, να απορρίπτει το ρόλο της εργατικής τάξης και γενικότερα των λαϊκών μαζών. Αναγορεύει σε κύριο μέτωπο δράσης τη συμμετοχή στους αστικούς θεσμούς.