Με υπόμνημά της προς τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, η Πανελλήνια Ενωση Συνταξιούχων Αναπήρων - Θυμάτων Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΣΑΘΕΑ),επισημαίνει την ολιγωρία της κυβέρνησης να προχωρήσει στην αποκατάσταση της αδικίας σε βάρος των Θυμάτων του Ν. 1285/82 και 1863, αλλά και να φέρει τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ των ευθυνών τους για την παραβίαση του πνεύματος Δικαίου και των επιταγών του Συντάγματος, σύμφωνα με το άρθρο 21.

Συγκεκριμένα, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης του Ν. 1285/82 των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ κ.ά., αποκαταστάθηκαν με τον Ν. 1543/85 και σχεδόν εξομοιώθηκαν ως προς τα ευεργετήματα και δικαιώματα με τους αναπήρους πολέμου 1940-'41. Ομως το άρθρο 31 του Ν. 1543/85 δε συμπεριέλαβε ή σκόπιμα εξαίρεσε τους ανάπηρους και θύματα της αντιδικτατορικής αντίστασης, με συνέπεια έως σήμερα να μην απολαμβάνουν πέραν της σύνταξης κανένα δικαίωμα ή ευεργέτημα.

Η ίδια ακριβώς σκόπιμη παράλειψη και στον Ν. 1863/84 που αφορά ολόκληρη την περίοδο από τη Συμφωνία της Βάρκιζας έως το τέλος της Εμφύλιας περιόδου.

Ακολούθησε ο Ν. 1859/89, με πολιτικές σκοπιμότητες που δημιούργησε τεράστιο ηθικό και εθνικό πρόβλημα, αφού κατήργησε ειδικά πρόσθετα επιδόματα ανικανότητας και βαριάς αναπηρίας που προβλέπονται από τον Κωδ. Πολ. Δικ. Για να τεθεί τέρμα στην ακατάσχετη Νομολογία και να αποκατασταθούν θύματα και ανάπηροι, που σαφώς αδικούνται και χωρίζουν τους ανάπηρους απαράδεκτα σε κατηγορίες.

Προτείνουν δε στο υπόμνημα τα εξής: α) Την κατάργηση του άρ. 31 του Ν. 1543/85 και την εξομοίωση των αναπήρων θυμάτων εμφύλιας περιόδου και αντιδικτατορικής Αντίστασης, με τους ανάπηρους και θύματα πολέμου και ΕΑ ως προς τα ευεργετήματα και δικαιώματα των εν ισχυί Νόμων. β) Ζητούν για όλες τις κατηγορίες αναπήρων την αποκατάσταση της αδικίας του Ν. 1859/89 την απόδοση των πρόσθετων επιδομάτων ανικανότητας και βαριάς αναπηρίας. γ) Την κατάργηση της παραγράφου 4 του Ν. 1859/89 και την ισχύ του άρθρου 5 Ν. 1543 και την υπαγωγή στο άρθρο αυτό των αναπήρων πολέμων 1940-'41. δ) Την τροποποίηση της απόφασης Φ. 670 υπουργείου Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων σχετική με τη νοσηλεία όλων των αναπήρων και θυμάτων στα στρατιωτικά νοσοκομεία ανεξάρτητα της παθήσεως που συνταξιοδοτήθηκαν.

Επίσης, ζητάνε την αναπροσαρμογή της σύνταξης των θυμάτων με βάση τα ποσοστά ανικανότητας 45% του ανάπηρου πολέμου.