Τα κέρδη στις πολυεθνικές

Οι απαιτήσεις για αλλαγές στη χρηματοδότηση προκύπτουν από τις ανάγκες της διεύρυνσης. Τέτοιες αλλαγές θα συμβάλουν στην ακόμη παραπέρα συρρίκνωση ως και εγκατάλειψη της ενίσχυσης κυρίως της αγροτικής οικονομίας από την ΕΕ, που θα πλήξει τους μικρομεσαίους αγρότες. Τον Δεκέμβρη του 1997 στο Λουξεμβούργο, ομόφωνα οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συμφώνησαν ότι από το 2000 έως το 2006 "η επιταγή της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της αποτελεσματικότητας των δαπανών πρέπει να υπερισχύσει στο επίπεδο της Ενωσης, όπως υπερισχύει και στο επίπεδο των κρατών - μελών" και για την ΚΑΠ ότι "είναι σκόπιμο να συνεχιστεί, να αναπροσαρμοστεί και να συμπληρωθεί η μεταρρυθμιστική διαδικασία που άρχισε το 1992, επεκτεινόμενη στη μεσογειακή παραγωγή".Επομένως και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει συμφωνήσει σε περικοπές του νέου "πακέτου" και του Γεωργικού Ταμείου μαζί με τις αναθεωρήσεις της ΚΑΠ "στη μεσογειακή παραγωγή" (λάδι, καπνά, κρασί).

Ιδιαίτερα η Γερμανία επέμενε στο ζήτημα της συγχρηματοδότησης ή της "μερικής επανεθνικοποίησης", αλλά αντιδρά η Γαλλία, γιατί παίρνει τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις στη γεωργία. Γι'αυτό το λόγο, το θέμα της νέας ΚΑΠ, θα απασχολήσει έντονα το προσεχές Συμβούλιο Κορυφής.

Σε ό,τι έχει σχέση με πόρους, τον κοινοτικό προϋπολογισμό, τα πακέτα και τα ταμεία, τη συμμετοχή των κρατών - μελών στη διαμόρφωσή τους και στο μοίρασμά τους, προβάλλεται μια επίπλαστη πραγματικότητα, προκειμένου να γίνουν αποδεκτά και "ελκυστικά". Ετσι ενώ οι εισφορές των ισχυρών οικονομικά κρατών φαίνονται μεγάλες σε σχέση με τα άλλα κράτη, τα οφέλη τους είναι πολλαπλάσια. Ουσιαστικά τα κράτη που συνεισφέρουν μεγάλα ποσοστά, επιδοτούν τη δική τους βιομηχανία, τη δική τους παραγωγή, τις δικές τους υπηρεσίες.

Με τις εξαγωγές των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και κράτη εκτός ΕΕ, με τα προγράμματα ή τους τομείς που επιδοτούνται από τα διάφορα ταμεία, τα κέρδη τους είναι πολλαπλάσια. Ετσι η εισφορά τους επιστρέφει και συσσωρεύεται στα ταμεία των πολυεθνικών. Πού βρίσκεται η ουσία; Στο γεγονός ότι με τη συγχρηματοδότηση των έργων, εκτός από τα χρήματα των πακέτων και των ταμείων δίνονται χρήματα και από τον κρατικό προϋπολογισμό του κράτους - μέλους που παίρνει τις επιδοτήσεις, αλλά τα έργα ανατίθενται στις πολυεθνικές, οι οποίες καρπώνονται και τα χρήματα των πακέτων και αυτά του κρατικού προϋπολογισμού.Αυτό γίνεται με το αεροδρόμιο των Σπάτων και τη γερμανική "Χόχτιφ", ή το Μετρό της Θεσσαλονίκης που ανατέθηκε σε γαλλική εταιρία.

Ακόμη και η ίδια η Κομισιόν αναγκάζεται να ομολογήσει σε σχέση με το Ταμείο Συνοχής, πως "συνολικά εκτιμάται ότι πάνω από ένα τέταρτο του ποσού που μεταβιβάζεται στις χώρες συνοχής μέσω των διαρθρωτικών ενισχύσεων, επιστρέφει στα υπόλοιπα κράτη - μέλη με τη μορφή εισαγωγών και μέχρι το 1999 το ποσοστό αυτό θα φθάσει κατά μέσο όρο περίπου 35%".

Τα κοινοτικά κονδύλια από τα διαβόητα πακέτα απαγορεύεται από την ΕΕ να ενισχύσουν την ανάπτυξη της ελληνικής ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας γιατί αυτό δε συμφέρει τη διαβόητη ανταγωνιστικότητα, αφού για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου κλάδου ενδιαφέρεται κυρίως η Γερμανία και η Ολλανδία.Από τα κονδύλια που δίνονται με τις διαβόητες επιδοτήσεις στα αγροτικά κυρίως προϊόντα, σύμφωνα με στοιχεία του "Ευρωστάτ", το 80% το καρπώνονται έμποροι, μεγαλοεξαγωγείς.Αρα ο βασικός όγκος τους δε δίνεται στους αγρότες - παραγωγούς. Επίσης, μεγάλο μέρος των επιδοτήσεων ή των παροχών από αυτά τα κονδύλια, διατίθενται δήθεν στον παράγοντα άνθρωπο, μέσω προγραμμάτων κατάρτισης, εκπαίδευσης κλπ. Είναι μια απάτη. Δίνονται για εξαγορά συνειδήσεων, οδηγούν στη διαφθορά. Για παράδειγμα, χρόνια πριν οι επιδοτήσεις στην αγροτική οικονομία, δίνονταν για να θάβονται τα αγροτικά προϊόντα στις χωματερές. Μέσω αυτής της διαδικασίας είχαν διαφθείρει τη συνείδηση του αγρότη, γιατί έμαθε αντί να καλλιεργεί και να παράγει καλά προϊόντα, να μην ενδιαφέρεται για την παραγωγή του ή για τις εξαγωγές, αλλά πώς θα μεταφέρει στη χωματερή περισσότερο φορτίο για να κερδίσει περισσότερα χρήματα. Τώρα έχει συρρικνωθεί η χρηματοδότηση για χωματερές και η παραγωγή σαπίζει στο χωράφι, ή αγοράζεται σε εξευτελιστικές τιμές απο τους εμπόρους. Επίσης σχετικά με τα προγράμματα επιμόρφωσης, επανειδίκευσης, τα διάφορα επιδοτούμενα σεμινάρια, τις διάφορες μελέτες (π.χ. για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ή για την υγιεινή και ασφάλεια), στην ουσία δίνονται χρήματα για υποτιθέμενα εκπαιδευτήρια, τρανό παράδειγμα τα ΚΕΚ, αλλά ούτε επιμόρφωση γίνεται, ούτε ειδίκευση, ενώ οι μελέτες δεν προσφέρουν τίποτα στην εργατική τάξη, αφού γίνονται στα πλαίσια των κατευθύνσεων της "Λευκής Βίβλου", γενικά της ΕΕ. Συμβάλλουν όμως στον εύκολο πλουτισμό ορισμένων που τα καρπώνονται. Και αν αναλογιστούμε ότι παρόμοια προγράμματα υλοποιούνται από φορείς των ΟΤΑ, από διάφορα Ινστιτούτα στο πλάι των συνδικάτων, γίνεται εύκολα αντιληπτό πώς διαφθείρονται και εξαγοράζονται συνειδήσεις.

Αλλά και η χρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής δεν είναι απρόσκοπτη και ανεξέλεγκτη. Σύμφωνα με τις προτάσεις της Κομισιόν, αν μέχρι το 2000 η Ελλάδα δε μειώσει το δημόσιο έλλειμμα από το 4% που είναι σήμερα, σε 3% και κάτω, πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιη η αναστολή των χρηματοδοτήσεων από το Ταμείο. Η περιβόητη ρήτρα τιμωρίας (άρθρο 6), γίνεται ακόμη πιο αυστηρή, καθότι συμπεριλαμβάνει και τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας. Οπως τονίζει η Κομισιόν "οι όροι θα εφαρμόζονται τόσο για τις χώρες που δε συμμετέχουν στο ΕΥΡΩ όσο και γι' αυτές που συμμετέχουν".

Αλλά, ακόμη και αν ξεπεραστεί ο σκόπελος του υπερβολικού ελλείμματος, δεν πρόκειται να υπάρξει απρόσκοπτη χρηματοδότηση. Η Κομισιόν προτείνει αυστηρότερη δημοσιονομική διαχείριση και επειδή τα σχέδια δεν αντιστοιχούν πάντα στην πραγματικότητα της εκτέλεσης των έργων, η Κομισιόν προτείνει μια μόνο προκαταβολή που μπορεί να ανέρχεται μέχρι το 10% της συνδρομής του Ταμείου και απαιτεί πραγματικές δαπάνες.

Προτρέπει δε για "μεγαλύτερη προσφυγή σε άλλους τρόπους συμπληρωματικής ιδιωτικής χρηματοδότησης", ώστε "να βελτιωθεί η αποδοτικότητα των έργων" στους τομείς που δεν ανήκουν παραδοσιακά στον τομέα των ιδιωτικών επενδύσεων. Επίσης η ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπει στην Κομισιόν να μειώσει, να αναστείλει ή να καταργήσει την ενίσχυση του Ταμείου.